Կարեն Հակոբջանյան. «Ակնհայտ է, որ Րաֆֆի Հովհաննիսյանին ձայն են տվել հիմնականում ընդդեմ Սերժ Սարգսյանի քվեարկողները։ Արդյունքում ժողովուրդն ի դեմս Րաֆֆիի հաղթել է։ Նախնական տպավորությունս այն է, որ անսպասելի խթանի հետևանքով ստեղծված այս վիճակում Րաֆֆին չի պատկերացնում, թե ինչ պետք է անի ստացած ձայների հետ։ Դա էր, թերևս, պատճառը, որ նրա հանրահավաքը ասուլիս դարձավ»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Հեղափոխականներին խորհուրդ կտայի հեղափոխության տեղն ու ժամը նախապես չհայտարարել կամ գոնե այնպես անել, որ Րաֆֆու տան մոտ հերթապահող ոստիկանները գլխի չընկնեն այդ մասին։ Կոնսպիրոլոգիան այս գործում լավագույն տարբերակն է»։

Րաֆֆի Հովհաննիսյանն այժմ ընտրության առաջ է կանգնած։ Նա դարձել է Սերժին դեմ քվեարկած մարդկանց, այսինքն՝ հայաստանցիների ճնշող մեծամասնության ձայների մարմնավորողը։ Սակայն այդ ձայներն արագ կփոշիանան, եթե նա չընտրի կոշտ և ոչիմիտացիոն պայքարի ճանապարհը։ Փեսայական լրատվամիջոցներն այժմ փորձում են «փշե–փշե» անել ու էժանագին «քաղաքացիականության» ճանապարհով տանել «Ժառանգության» առաջնորդին, բայց ամեն ինչ Րաֆֆիի ձեռքերում է։ Նա պետք է ընտրություն կատարի։

Սևակ Մինասյան. «Փետրվարի 18–ին տեղի ունեցած քվեարկության արդյունքներն ամենախայտառակ ձևով կեղծվել են։ Ժողովրդավարություն խաղացող Սերժ Սարգսյանի դերասանությունն ավարտվեց ընտրատեղամասերը փակվելուց րոպեներ անց։ Երբ հաշվարկներից պարզ դարձավ, որ գրեթե բոլոր ընտրատեղամասերում Րաֆֆի Հովհաննիսյանը հաղթում է ՀՀԿ թեկնածուին, իշխանությունը գնաց լկտիության և դադարեցրեց տեղեկատվության տրամադրումը»։

Սևակ Մինասյան. «Եվ այսպես` ընտրական միջոցառումն ավարտվեց։ Զոհեր և վիրավորներ կարծես չկան։ Հանրապետությանը հասցված վնասի չափերը ճշտվում են։ Այս պահին միայն կարող ենք ասել, որ Սերժ Սարգսյանը քվեարկելուց հետո լրագրողների հետ անմիջական շփման մեջ մտավ և զարմանալիորեն «կիքս» չտվեց, ինչը լուրջ առաջընթաց պետք է համարել և գրանցել ՀՀԿ թեկնածուի ակտիվում»։

Կորյուն Մանուկյան. «Որքան էլ Սերժ Սարգսյանն իր ուզած տոկոսները «խփի» ֆարսի վերածված այս ընտրություններում, միևնույն է նա տապալեց քարոզարշավն ու պարտվեց։ Ընդ որում, Սարգսյանը տապալվեց քարոզարշավում՝ շրջապատված լինելով բացառապես ֆեյք–մրցակիցներ Րաֆֆի Հովհաննիսյանով, Հրանտ Բագրատյանով ու Պարույր Հայրիկյանով։ Նա այնքան «կիքս» թույլ տվեց ու իր մասնակցությամբ այնպես անլրջացրեց ընտրությունները, որ ստվերում թողեց անգամ «էպոսագետին»»։

Սևակ Մինասյան. «Դատելով ամենից՝ ընտրական իրավունք ունեցող ՀՀ քաղաքացիների ճնշող մեծամասնությունը բոյկոտելու է ֆարսի վերածված ընտրությունները, և դա տրամաբանական է։ Ճիշտ է, Սերժ Սարգսյանի «վաստակավոր մրցակիցներն» ամեն ինչ արեցին, որ փետրվարի 18–ին ապահովեն մարդկանց ներկայությունն ընտրատեղամասերում, սակայն նրանց քաղաքական յալանչիությունը հազիվ թե արդյունավետ լինի»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Եթե հավատալու լինենք ՀՀԿ ղեկավարի ելույթներին, ապա նա մենակ մնալիս հոնգուր–հոնգուր լացել է և իրեն պատեպատ տվել Լևոն Տեր–Պետրոսյանի ու Ռոբերտ Քոչարյանի նախագահության շրջանում, քանզի տեսել է բազում անարդարություններ և հազիվ է իրեն զսպել, որպեսզի խարակիրի չանի»։

Կորյուն Մանուկյան. ««Հակաիմպերիալիստական» Պարույր Հայրիկյանը վերջին երկու շաբաթվա ընթացքում այնպես պայթեցրեց իմպերիալիստական Ռուսաստանի և արևմտամետ Սերժի շուրջ տարիներ շարունակ շրջանառվող միֆը, որ էլ չասելու։ Հայրիկյանը զուգահեռաբար «փչացրեց» նաև «անկախ» մամուլին։ Ճիշտ է, ինքն էլ հետը «փչացավ», բայց ակամայից ահագին դրական գործ արեց»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Երբ Սերժ Սարգսյանը Գյումրիում հայտարարում էր 100–ից 90, 80, 70 կամ 60 տոկոս «խփելու» մասին, զուգահեռաբար «խփում» էր նաև իր կողմից գովերգված «մրցակիցներ» Րաֆֆի Հովհաննիսյանի, Հրանտ Բագրատյանի ու Պարույր Հայրիկյանի տոկոսները»։

Սևակ Մինասյան. «Որպես քաղաքական գործիչ Բագրատյանի միակ փրկությունն այն է, որ հրապարակավ ընդունի քաղաքական սխալը, անառակ որդու պես վերադառնա նախկին թիմ և իր ղեկավարած գրեթե մեկհոգանոց «Ազատություն» կուսակցությունը լուծարելուց հետո մտնի ստեղծվելիք ՀԱԿ կուսակցության մեջ, այլապես կկորչի քաղաքական դաշտից այնպես, ինչպես վարչապետի պաշտոնից ազատվելուց հետո էր կորել մինչև 2007թ. Տեր–Պետրոսյանի քաղաքական վերադարձը։»

Կորյուն Մանուկյան. «Սերժն այժմ շրջապատված լինելով «վաստակավոր մրցակիցներով»՝ լուծել է ընդամենը իր վերարտադրվելու հարցը, սակայն իրեն որպես գործիք օգտագործող երիտօլիգարխիայի ապագայի հարցը չի լուծել, ինչն էլ հունից հանել է վերջինին ու ստիպել ֆորս–մաժորային իրավիճակ ստեղծել այս «գյոզալական» ընտրությունների ժամանակ։ Բայց կրակողն այնքան դիլետանտ, իսկ Պարույրն այնքան անլուրջ գտնվեցին, որ 2018–ի մասին երազող երիտհայերի ծրագրերը խառնվեցին»։

Սևակ Մինասյան. «Տոկոս «խփող» Սերժ Սարգսյանի ընտրարշավը հիշեցնում է բրեժնևյան շրջանի լճացման տարիները։ Տարբերությունն այն է, որ եթե նախկինում Լեոնիդ Իլյիչին քծնում էին ու բանաստեղծություններ ձոնում սովետական առաջադեմ կթվորուհիները և բազմազավակ կոլտնտեսուհիները, ապա այժմ այդ ֆունկցիան կատարում են «պարտխոզակտիվի» ինքնաբուխ բանաստեղծները»։

Կորյուն Մանուկյան. «Նժդեհի ֆիլմի մասին դերասանական խաղի պրիզմայով գնահատական տալը նույնն է, թե նատյուրմորտը գնահատես նկարում առկա ձկան տեսականիով ու դրանց շուկայական գնով կամ մրգերի տեսականիով ու կիլոգրամներով (ասենք՝ անանասի նկարն ավելի լավն է, քան խնձորինը, քանի որ անանասը խնձորից թանկ է)»։

Կարեն Հակոբջանյան. «ՀՀԿ ղեկավարին անհրաժեշտ է «ծանրակշիռ» շնորհավորող։ «Չաղն» ու «Նիկուլինը» շատ հարմար են այդ գործի համար, բայց Հրանտ Բագրատյանը հասկացել է, որ իրեն «քցել» են և հիմա սկսել է կծոտել ու «վառել» իր կոլեգաներին՝ «ցանցառին» և «չաղին»։ Րաֆֆի Հովհաննիսյանն էլ իր հերթին սկսել է գին բարձրացնել»։

Սևակ Մինասյան. «Դժվար է ասել, թե ով էր անլրջության և կիքսարշավի առաջատարը՝ քարոզչությունը «reality show»–ի վերածող և մուրացկանից հաց փախցնող Րաֆֆի Հովհաննիսյա՞նը, «ռուսական իմպերիալիզմի» դեմ օրումեջ պայքարող Պարույր Հայրիկյա՞նը, համեստությամբ աչքի ընկնող Հրանտ Բագրատյա՞նը, թե՞ խիարի թարս բուսնելու պատճառներից հասկացող և «չեբուրաշկաներից» սատարվող Սերժ Սարգսյանը»։

Կորյուն Մանուկյան. «Այն, որ հիմա եռյակի ներսում կռիվ է ընկել և մեկը մյուսին է մեղադրում իշխանության հետ խաղեր տալու կամ դավաճան լինելու մեջ, արդեն հարեմի ներսում առաջինը լինելու պայքար է հիշեցնում։ Ուրիշ ոչինչ»։

Սևակ Մինասյան. «Արմեն Աշոտյանը հիմա փորձում է շեֆին փրկել և հանրային ուշադրությունը «խփող» Սերժ Սարգսյանից դեպի իրեն շեղել։ Այսինքն՝ Կրթության և գիտության նախարարը Մատրոսովի պես պատրաստ է իր մարմնով, իսկ ավելի կոնկրետ՝ գլխի ռետրո–պատկերով աջակցել բավական ոչ ստանդարտ իրավիճակում հայտնված ՀՀԿ ղեկավարին»։