Կարեն Հակոբջանյան. ««Պահեստապետն» արդեն խոստովանել է, որ ինչքան տոկոս պետք է, ինքն իր օգտին «կխփի»։ Ասել է թե՝ քարոզարշավը նրան պետք է ընդամենը ժողովրդավարության իմիտացիայի համար։ Այդ գործում նրան օգնում են երեք հոգի՝ «չաղը»՝ Րաֆֆի Հովհաննիսյանը, «ցանցառը»՝ Պարույր Հայրիկյանը և «Նիկուլինը»՝ Հրանտ Բագրատյանը»։

Սևակ Մինասյան. «գրագողության և խեղկատակության այս մթնոլորտում Հրանտ Բագրատյանի բախտը ոչ մի կերպ չի բերել։ Նրանից մտքեր և գաղափարներ են գողացել ոչ միայն Սերժը, Րաֆֆին ու Պարույրը, այլ նաև Շումպետերը, Բուագիլբերը, Ադամ Սմիթը, Դավիթ Ռիկարդոն, Ջոն Քեյնսը, Միլթոն Ֆրիդմանը, Կարլ Մարքսը և այլ մանր–մունր տնտեսագետները»։

Սևակ Մինասյան. «Սերժ Սարգսյանի քարոզչաթիմը ջանք ու եռանդ չի խնայում բազմաչարչար հայ հանդիսատեսին ՀՀԿ ղեկավարի բարի, հայրենասեր, «մոդնինկիյ ստիլյագա», հանդուրժող և վերջապես կրակոտ կերպարը մատուցելու համար»։

Սևակ Մինասյան. «Միայն զարմանալ կարելի է սովետական ԿԳԲ–ի ապուշության վրա. Հայրիկյանին տարիներով բերդում պահել էին, որ ի՞նչ անեին։ Հրե՛ն, Սերժի պես «երկխոսացնեին» և վերջ։ Եթե «չեկիստները» Սերժի մարտավարությունը որդեգրած լինեին, ապա, չեմ կասկածում, Հայրիկյանն անմիջապես կպայքարեր իմպերիալիստական Արևմուտքի դեմ, ինչի՞ մասին է խոսքը»։

ՀՀ նախագահի թեկածու Պարույր Հայրիկյանը փոշմանեց և հետ վերցրեց մեկ օր առաջ ՍԴ ներկայացրած իր դիմումը։ Թեև լուրը նոր է տարածվել, բայց «Ֆեյսբուք» սոցիալական ցանցում Հայրիկյանի որոշումն արդեն իսկ հասցրել է հումորի առարկա դառնալ։

Կարեն Հակոբջանյան. «Եթե Րաֆֆի Հովհաննիսյանը, Հրանտ Բագրատյանը ու մյուսները, ինչպես իրենք են ներկայանում, դրածո չեն, ապա այս պայմաններում պետք է միանան ՀՀ նախագահի թեկնածու Անդրիաս Ղուկասյանին ու ԿԸՀ–ից պահանջեն մրցապայքարից հանել Սերժ Սարգսյանին ու դադարեցնել շինծու ընտրությունները։ Կամ էլ Րաֆֆին, Հրանտն ու մյուսները պետք է ընդառաջ գնան ինքնաբացարկ հայտնած ՀՀ նախագահի արդեն նախկին թեկնածու Արամ Հարությունյանի առաջարկին»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Եթե մեր կարծիքը Պարույրին կհետաքրքրի, ապա ասենք, որ ճիշտը ՍԴ դիմելն է։ Ժողովուրդը հազիվ մոտիկից ճանաչում է «տոկոս խփող» նախագահին։ Պատկերացնել կարելի է, թե ինչպիսի զավեշտալի ու կոմիկական տեսարանների ականատես կլինենք ավելացված ժամանակահատվածում։ Րաֆֆին գլուխը պատովն է տվել Սերժի համեմատ։ Րաֆֆին արհեստական շոումեն է, իսկ ահա ՀՀԿ ղեկավարը բնատուր տաղանդ ունի։ Սերժ Սարգսյանն, իրոք, կրակոտ է»։

Սևակ Մինասյան. «Եթե քարոզարշավի մեկնարկային փուլում «կրակոտ» թեկնածուի դերում ակնհայտ առաջատարը Րաֆֆի Հովհաննիսյանն էր իր «վարսավիրանոցային» և «թափառաշրջիկային» էժանագին PR–ով և տարատեսակ խեղկատակություններով, ապա այժմ մենք պետք է արձանագրենք, որ Սերժ Սարգսյանն առաջ է պոկվել «վաստակավոր մրցակցից»՝ իր թարս բուսնած խիարով, «եկել ես, որ ի՞նչ անես» հիթային նախադասությամբ, «չեբուրաշկաներով» և նմանատիպ այլ «բոցերով»»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Մինչ Սերժ Սարգսյանը խոստանում է հարյուրի փոխարեն հազար հատ հարյուր քայլ անել, «Ժառանգության» առաջնորդն առաջարկում է 100–ի փոխարեն 5 քայլ անել դեպի Նոր Հայաստան։ Իրականությունը, սակայն, լրիվ այլ է։ Բանն այն է, որ Րաֆֆին արդեն իրագործել է, իսկ ավելի ճիշտ՝ գրեթե իրագործել է իր 5–քայլանի ծրագիրը, բայց ոչ թե Նոր Հայաստանի, այլ նոր գեղամյանացման ուղղությամբ»։

Կորյուն Մանուկյան. «ՀԱԿ–ը կուսակցություն դարձնելով՝ Տեր–Պետրոսյանը կուլտուրական ձևով դռան կողմն է ցույց տալիս իշխանության գծի մեջ հայտնվածներին, ինչպես նաև հստակություն մտցնում հասարակության ու քաղաքական գործընկերների հետ հարաբերություններում»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Այս ընտրությունների առանձնահատկություններից գլխավորն այն է, որ նախագահի աթոռի համար պայքարի ելած 8 թեկնածուներից միայն մեկն է առաջադրվել նախագահ դառնալու համար, ավելի ճիշտ՝ նախագահի աթոռին մնալու համար։ Մնացածն այլ մղումներով են մասնակցում»։

Սևակ Մինասյան. «Մինչ Սերժ Սարգսյանը քարոզում է իր «մրցակիցների» օգտին և նույնիսկ կտրված ձայնով արտասանում նրանց կարգախոսները, «անկախ» մամուլը շարունակում է զբաղվել իր սիրած գործով՝ քննադատում է ընտրություններին չմասնակցող ուժերին և զբաղվում «մուտիլովկաների» տարածմամբ»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Արամ Սարգսյանին իշխանություններն ուզում էին օգտագործել այն դեպքում, երբ իր թեկնածությունը կառաջադրեր Գագիկ Ծառուկյանը։ Նրան վերապահված էր լինելու ժողգործիքի ֆունկցիան։ Արամի արժեքը ԲՀԿ առաջնորդի դեմ ընդդիմություն անելու ու այդպիսով Ս. Սարգսյանի թիկունքը պահելու մեջ էր։ Իսկ եթե այնպես ստացվեր, որ Ռոբերտ Քոչարյանն առաջադրվեր, ապա Արամ Սարգսյանի շուկայական արժեքը կտրուկ կբարձրանար, քանզի քաղաքական բորսայում իրարանցում կսկսվեր»։

Կորյուն Մանուկյան. «Սերժ Սարգսյանի կառավարման օրոք քաղաքական կյանքն այնպիսի «հաճախորդացման» ենթարկվեց և այնքան անլրջացավ, որ ՀՀԿ ղեկավարն ի վերջո հայտնվեց իր իսկ փորած փոսի մեջ։ Քաղաքական դաշտը ծաղրածուներով լցնելով ու քաղաքական դիակներին առաջ մղելով՝ Սարգսյանը կամաց–կամաց դառնում է նրանցից մեկը, և դժվար է ասել, թե հիմա ով է ավելի ծիծաղելի վիճակում՝ քաղաքական յալանչու ֆունկցիա կատարող և «էստի համեցեք» գոռացող Րաֆֆի Հովհաննիսյա՞նը, թե՞ «Չեբուրաշկաների» սիրելի դարձած Սերժ Սարգսյանը»։

Սևակ Մինասյան. «Մահափորձից առաջ Հայրիկյանը բավական դժգույն քարոզարշավ էր անցկացնում և զգացվում էր, որ նա մասնակցում է մրցակցային ֆոն ապահովելու համար։ Կրակոցը լրիվ փոխեց իրավիճակը, և Հայրիկյանն այնպես քարոզվեց բոլորիս կողմից, որ անհաղթահարելի խոչընդոտներ առաջացան նախագահի մյուս թեկնածուների համար՝ բացի Սերժ Սարգսյանից, իհարկե»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Հիմա արդեն ավելի հասկանալի է դառնում, թե ինչու Սերժ Սարգսյանն ու իր թիմակիցներն ամեն ինչ արեցին, որպեսզի Պարույր Հայրիկյանը «ռուսական իմպերիալիզմին» հուժկու հարված հասցնի և ընտրությունները չերկարաձգի երկու շաբաթով։ Եթե ԱԻՄ առաջնորդը դիմեր ՍԴ, ապա բանը բանից կարող էր անցնել։ Այնպես որ Պարույրի լավության տակից Սերժը պետք է դուրս գա, եթե, իհարկե, «խասիաթի» համաձայն արդեն իսկ դուրս չի եկել»։

Արեգնազ Մանուկյան. «Սարգսյանն ամեն ինչ արեց, որ Հայրիկյանն «անդրդվելի» մնա և հանկարծ մտքի ծայրով չանցկացնի հետաձգել ընտրությունները։ Այդ գործին լծվել էին բոլոր–բոլորը՝ սկսած Գարեգին Բ–ից, վերջացրած Ադիբեկյանով։ Սարգսյանի ձեռքին ճար լիներ, հենց վաղը կանցնկացներ ընտրություններն ու կազատվեր ժողովրդի հետ անմիջական շփումների ժամանակ «կիքսեր» տալուց, և բնական է, որ նա Հայրիկյանին հորդորեց «պետականաշեն» մոտեցում ցուցաբերել և մնալ «ինքնորոշված»»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Այն պնդումները, թե իշխանությանը ֆորս–մաժոր պետք չէ, ճշմարտության մեծ չափաբաժին են պարունակում։ Այո՛, իշխանությանը ֆորս–մաժոր պետք չէ, եթե, իհարկե, «իշխանություն» ասելով հասկանում ենք միայն Սերժ Սարգսյանին։ Բայց չէ՞ որ իշխանությունը միայն Սերժ Սարգսյանը չէ, իսկ իշխանական բուրգն էլ մոնոլիտ չէ»։