Կարեն Հակոբջանյան. «2007թ. խորհրդարանական ընտրությունների նախաշեմին՝ մարտի 25–ին, մահացավ ՀՀ վարչապետ և ՀՀԿ ղեկավար Անդրանիկ Մարգարյանը։ Նրա մահն անսպասելի էր, քանզի մինչև այդ նա չէր բողոքել առողջական խնդիրներից։ Մարգարյանի մահն անսպասելի էր նաև քաղաքական տեսանկյունից, քանզի «Չկա մարդ, չկա պրոբլեմ» թեմայով մեկեն հանգուցալուծվեցին մի շարք խնդիրներ»։

Կորյուն Մանուկյան. «Սերժ Սարգսյանը դժգոհում էր Հայաստանում ստեղծված գաղջ մթնոլորտից։ Ըստ նրա՝ մարդիկ արտագաղթում են այդ գաղջ մթնոլորտի պատճառով։ Իսկ ահա գաղջ մթնոլորտը ստեղծում են լրատվամիջոցները, ավելի կոնկրետ՝ երկու հեռուստաընկերություն և մի քանի թերթ ու կայք։ Այ դրանք ևս կսեփականաշնորհի Սերժի մեդիամագնատ փեսա Միքայել Մինասյանը կամ հնարավորություն կստեղծվի վերացնել այդ չար լրատվամիջոցները, կյանքը կդառնա մեղր»։

«Դու հարցնում ես՝ ներքուստ համոզվա՞ծ եմ ես, որ հաղթել եմ (դու ասում ես, որ չես հաղթել, բայց ձերոնք էլ համոզված են, որ ես չեմ հաղթել): Պատասխանում եմ՝ միշտ եմ համոզված եղել. ամեն ինչում, ինչ արել եմ՝ մարտ կառավարելուց մինչև ընտրությունների կազմակերպում, հաճախորդ «երկխոսացնելուց» մինչև Գյուլի հետ ֆուտբոլի դիտում, Րաֆֆի՛: Համ էլ՝ եթե ես չեմ հաղթել, դու չես հաղթել, բա ո՞վ է հաղթել։ Տա՞տս։ Մի խոսքով, Րաֆֆի՛...»։

Սևակ Մինասյան. «2008-ին 10 սպանվածի դիակ կար և մեկ քաղաքական դիակ՝ ի դեմս Արթուր Բաղդասարյանի, բայց դա չխանգարեց Րաֆֆուն «սևազգեստ» գնալ Սերժի մոտ, իսկ հիմա, փառք Աստծո, սպանվածներ չկան և կա ընդամենը մեկ քաղաքական դիակ՝ ի դեմս Րաֆֆի Հովհաննիսյանի, ով կարող է, սեփական սկզբունքին հավատարիմ, գնալ ՄՀՀ, ապա «զադնի» դրած իջնել Ազատության հրապարակ»։

Սևակ Մինասյան. «Երևանի ավագանու ընտրություններին «Ժառանգության» ցուցակն ու երեկվա հանրահավաքում Րաֆֆի Հովհաննիսյանի հնչեցրած հաճախորդական առաջարկները հաշվի առնելով՝ ճիշտն այն կլիներ, որ «Բարև Երևան» անունը կրող կուսակցությունների դաշինքի ցուցակը կոչվեր «Բարև Սե՛րժ»։ Ապագա կոալիցիոն գործընկերոջը (եթե, իհարկե, Սերժն ուզի) պետք է բարև տալ, որից հետո արդեն կարելի է հետաքրքրվել տիկին Սարգսյանի որպիսության մասին»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Երեկ Ազատության հրապարակում ստորագրելով առաջարկի տակ՝ Րաֆֆին, ըստ էության, կոալիցիա կազմելու համաձայնություն տվեց, բայց «հաճույք ստանալ և միաժամանակ կույս մնալ» տարբերակով՝ «ժողովուրդը՝ հանձին Րաֆֆիի»։ Այսինքն՝ Րաֆֆին Սերժին առաջարկում է «նոր տեխնոլոգիա», այն է՝ հաճախորդ դարձնել հրապարակում հավաքված մարդկանց, ինչը թույլ կտա հետագայում հայտարարել, թե ինքը «ժողովրդի» հավանությամբ է Սերժի հետ հարաբերությունների մեջ մտել»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Արթուրը գիտեր, որ «ախք»–ություն է անում 2008թ. մարտի 1–ից առաջ ու դրա համար փակ կաբինետում և բոլորի աչքից հեռու տրվեց Սերժին։ Իսկ ահա Րաֆֆին կողմ է հրապարակային ու թափանցիկ գործունեությանը և Սերժին տրվելու առաջարկով է հանդես գալիս «հեղափոխական» տրիբունալից։ Մեկ այլ տարբերություն. Արթուրին Սերժը ինչ–ինչ մեթոդներով ստիպեց «կենակցել» իր հետ, իսկ ահա Րաֆֆին ինքն է նետվում Սերժի «գիրկը», բայց վերջինս չի ուզում տեսնել «աշխարհի վրա դառնացած և արդեն 8 օրը լրացած սոված մարդուն»»։

Սևակ Մինասյան. «Եթե այսպես շարունակվի, ապա չի բացառվում, որ Սերժ Սարգսյանը Բաղրամյան 26–ի տարածքում (ասենք՝ ապամոնտաժված Տիգրան Մեծի արձանի հատվածում), իրոք, նստի հացադուլի ու պահանջի Քոչարյանից այցելել իրեն, այլապես ապրիլի 9–ին սպառնա դիակ դառնալ»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Սերժ Սարգսյանի փեսա Միքայել Մինասյանը, ում գլխավորած իշխանական թևին այդքան համակրում են «Ժառանգություն» կուսակցությունում, ցանկանում է ««Հորից» որդի» տարբերակով ստանալ նախագահի աթոռը։ Այդ նպատակին հասնելու համար՝ նա քաղաքական, տնտեսական ու լրատվական դաշտի մեջ է մխրճվել։ Ներդրվել են հսկայական ռեսուրսներ»։

Սևակ Մինասյան. «2013թ. մայիսի 5–ին կայանալիք Երևանի ավագանու ընտրություններին մասնակցելու համար ԿԸՀ ներկայացրած ՀՀԿ–ի համամասնական ցուցակը բավականին ուշագրավ է։ Այնտեղ են ընդգրկվել ինչպես մի շարք նախարարությունների, վարչական շրջանների, համատիրությունների, միությունների, ՓԲԸ–ների և ՍՊԸ–ների ղեկավարներ ու աշխատակիցներ, այնպես էլ պաշտոնյաների որդիներ և անգամ պատգամավորների օգնականներ»։

Սևակ Մինասյան. «Թե ինչպես են համատեղվելու դիակն ու «երկխոսությունը», մի քիչ դժվար է պատկերացնել։ Գագիկ Ջահանգիրյանի՝ թևավոր դարձած ձևակերպման համաձայն՝ հնարավոր չէ հա՛մ հաճույք ստանալ, հա՛մ կույս մնալ։ Րաֆֆին հույս ունի, որ հնարավո՛ր է։ Դե Րաֆֆին «կրեատիվ» մոտեցումների կողմնակից է. եթե ասում է հնարավոր է, ուրեմն հնարավոր է։ Հո հենց այնպե՞ս չէր այդ կարգախոսն ընտրել»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Երիտօլիգարխիայի թևը ներիշխանական պայքարում տանուլ տվեց։ Իսկ Արմեն Մարտիրոսյանն այնքա՜ն սպասում էր այդ հաղթանակին ու Ազատության հրապարակում հավաքվածներին խնդրում աջակցել Միքայել Մինասյանին։ Ափսոս։ Սերժը «քաշեց»։ Ավելի ճիշտ՝ Սերժը մեղավոր չէ։ Իշխանության կոռումպացված թևն է մեղավոր (դե, Լիսկան ու մյուսները, էլի՛), որ խեղճ Սերժը չեկավ Ազատության հրապարակ ու չասեց՝ բարև Րաֆֆի, բարև հեղափոխություն, բարև իշխանափոխություն, բարև ախմախություն»։

Կարեն Հակոբջանյան. «բաց ու թափանցիկ գործելու խոստումով հանդես եկող Րաֆֆի Հովհաննիսյանը գալիք ընտրություններից առաջ ցուցակ է կազմում այնպես, ինչպես ԱԺ ընտրությունների ժամանակ` կիսագաղտնի պայմաններում։ Ինչն էլ իր հերթին նշանակում է, որ հանրությունից ու կուսակիցների մեծ մասից թաքուն պահվող «Ժառանգության» ցուցակում կարող են հայտնվել իշխանության երիտթևի դրածոներն այնպես, ինչպես ԱԺ ընտրությունների ժամանակ»։

Կորյուն Մանուկյան. ««Մաուգլի» մուլտֆիլի «Բլիժե բանդեռլոգի» տեսարանը հիշեցնող ասուլիսը շատ նման էր նախագահական վերջին «ընտրություններին», երբ կային բազմաթիվ ու բազմապիսի «վաստակավոր մրցակիցներ», բայց քվեարկության արդյունքները նկարվեցին ու մոնտաժվեցին մեկ կենտրոնում՝ նախագահական նստավայրում։ Փետրվարի 18–ին նկարված «ասուլիսը» նույնպես ցույց տվեցին բոլոր հեռուստաընկերություններով, բայց մինչև այդ՝ ԿԸՀ–ի կայքն անհետացել էր եթերից այնպես, ինչպես Սերժի ասուլիսը»։

Սևակ Մինասյան. «Րաֆֆին դեռ չի հերքել Սերժի այդ ասածը։ «Ժառանգության» տարբեր անդամներ և «Բարևի» հեղափոխության առաջամարտիկներից ոմանք պնդում են, թե Սերժը ստել է։ Րաֆֆիականները համոզված են, որ Սերժը «մուտիլովկայով» էր զբաղված ասուլիսի ժամանակ, քանզի Րաֆֆին չէր կարող այդպիսի «դհոլային» առաջարկ արած լինել»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Րաֆֆին լիազորություն չուներ Ազատության հրապարակում իր 80–տոկոսանոց հաղթանակի մասին խոսել, բայց Սերժից արտահերթ խորհրդարանական ընտրություններ խնդրել՝ այն էլ ՀՀԿ–ի հետ միասնաբար գնալու տարբերակով։ Այդպիսի «ղալաթ» իրենց «կույս» եղած ժամանակ չէին արել ո՛չ Արթուր Բաղդասարյանը, ո՛չ Արտաշես Գեղամյանը»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Փոխարենը «ֆեյքի» կարգավիճակից դուրս գալու և քաղաքական լուծումներ գտնելու՝ Րաֆֆին վերջնականապես ընկավ մառազմի գիրկը։ Արդյունքում՝ քաղաքականին փոխարինելու եկավ «քաղաքացիականը», ուղղահայացին՝ հորիզոնականը, մտքին՝ հիմարությունը, բանականությանը՝ զգացմունքը, կառուցվածքային մոնոլիտին՝ ցանցը, խոսքին՝ բարբաջանքը, կազմակերպվածությանը՝ բարդակը, կյանքին՝ մահը»։

Սևակ Մինասյան. «Քաղաքականության թատերականացումը նոր թափ է հավաքում, իսկ հրապարակում տեղի ունեցող իրադարձությունները վերջնականապես վերածվում են մառազմի։ Մի կողմից Րաֆֆի Հովհաննիսյանը սպասում է Սերժի այցին, նամակին կամ գոնե «SMS»–ին, իսկ մյուս կողմից՝ Նիկոլ Փաշինյանից ստանում մարդկանց ցուցակ, որոնց ապրիլի 9–ից պետք է նշանակի աշխատանքի»։