Կորյուն Մանուկյան. «Բաղրամյան 26–ում այնպես են իրար խառնվել, որ քարոզչական նպատակներով, բառիս բուն իմաստով, համասերժական մոբիլիզացիա է հայտարարվել։ Ոտքի են հանել բոլորին՝ «բազեներին» ու «ճնճղուկներին», ՄԻԱԿ–ում ծվարած «քաղաքագետներին» ու աչոնիկներին, կարմիրշորտիկավորներին ու փուչիկամոլներին, դատարկ դհոլներին ու լրատվական դաշտի գեղամյաններին, ահելներին ու ջահելներին, զարուհիփոստանջյաններին ու նիկոլփաշինյաններին»։

Արեգնազ Մանուկյան. «Դե քանի հանրապետականները հոկտեմբերի 27–ի մասին են հիշել, փորձենք հենց ՀՀԿ–ականներից պարզել, թե այն օրերին ով էր ճիշտ՝ Անդրանիկ Մարգարյա՞նը, ով Սերժի հրաժարականն էր պահանջում, թե՞ ՀՀԿ այժմյան ղեկավարը, ում անարդարացիորեն էին կասկածում հանրապետականները։ Վերջապես, որտե՞ղ կլիներ Սերժ Սարգսյանը հիմա և ի՞նչ կարգավիճակ կունենար, եթե չլիներ հոկտեմբերի 27–ը»։

Կորյուն Մանուկյան. «Չի բացառվում, որ վարչապետն էլ առավոտից–երեկո նստած լինի սոցիալական ցանցերում (կեղծ անվան տակ, ասենք՝ Տիրացու)։ Սերժ Սարգսյանի «ֆեյքությունը» բացառում ենք օբյեկտիվ պատճառներով. ասում են, թե նա համակարգչից օգտվել չգիտի ու ամեն օր նույն բանն է կարդում։ Իսկ դա նշանակում է, որ փեսան կայֆավատ է լինում աներոջ վրա ու գոնե շաբաթը մեկ «refresh» չի անում երկրի թիվ մեկ պաշտոնյայի համակարգիչը»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Սերժ Սարգսյանը մոտիկից տեսել է և նույնիսկ ձեռքով բարևել է Ֆրանսիայի նախագահ Օլանդին, ինչն էլ գավառամտությամբ աչքի ընկնող «անկախ» մամուլին առիթ է տվել հորթի հրճվանքով նշել, որ Արևմուտքը և մասնավորապես Ֆրանսիան Հայաստանի նախագահական ընտրություններից առաջ «դաբրո» է տալիս «ֆուտբոլասեր» նախագահին»։

Կորյուն Մանուկյան. «Կյանքը ցույց է տվել, որ Սերժ Սարգսյանին շատ քիչ բան է պետք անկեղծորեն ուրախանալու համար։ Հերիք էր համացանցում հայտնվեր Վիկտոր Դալլաքյանի անկեղծ խոսքերն այն մասին, որ Սերժ Սարգսյանը թոշակառուների փողերով Մոնտե Կառլոյում ղումար է խաղում և 50 հազ. դոլար կոն դնում, երբ նախկին ընդդիմադիրը պաշտոնի նշանակվեց։ Երկրի ղեկավարին անկեղծ ուրախություն է պատճառում նաև ֆուտբոլի գնդակը, եթե, իհարկե, այն հայտնվում է մեր դարպասում»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Այն հանդիպումները, որոնք պարբերաբար տեղի են ունենում Սարգսյանի ու Ծառուկյանի միջև, ոչ թե մոտեցնում, այլ հեռացնում են նրանց։ Բանակցությունները ոչ մի արդյունք չեն տալիս ու չեն կարող տալ։ Կողմերն այժմ բանակցություններով ընդամենն ուզում են ժամանակն իրենց օգտին աշխատեցնել ու նախապատրաստվել բուն պայքարին»։

Կարեն Հակոբջանյան. «ԲՀԿ–ի, ՀՅԴ–ի, ՀԱԿ–ի և «Ժառանգության» առաջնորդներին միավորում է ներքաղաքական ստատուս քվոն փոխելու ցանկությունը։ Ամենքն իր պատճառներն ու պատկերացումներն ունի փոփոխության ձևի ու բովանդակության մասով, սակայն բոլորի մոտ էլ կա ներկա վիճակի փոփոխության ու նաև իշխանափոխության ձգտում»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Այնպես է ստացվել, որ նախագահի աթոռը պահելու հարցում Սերժ Սարգսյանին ուղղակի կամ անուղղակի ձևով օգնում են մեր թշնամի երկրների ղեկավարները։ Պարզ է, որ դա հատուկ չի արվում, բայց դե այդ ամենի մեջ խորհրդանշական բան կա»։

Կորյուն Մանուկյան. «Եթե մեզ բոլորիս հաջողվի հաղթանակ տանել նախագահական ընտրություններում, ապա ՀԱԿ-ը, բնականաբար, ունենալու է իր տեղը երկրի հետագա կառավարման մեջ, իհարկե՝ առանց Նիկոլի: Իսկ եթե այս գործընթացը ինչ-ինչ պատճառներով տապալվի, ապա պարտվելու ենք բոլորս` դարձյալ առանց Նիկոլի, ում, լավագույն դեպքում, սպասվում է Արտաշես Գեղամյանի ճակատագիրը (պատգամավոր դառնալու մոմենտով)։ Ասելս այն է, որ Նիկոլն ամեն դեպքում պարտված է»։

Կարեն Հակոբջանյան. ««Եթե ԲՀԿ–ի առաջարկին ընդառաջ գնաք, ապա դա կնշանակի, որ Քոչարյանի հետ եք ուզում համագործակցել»,– քաղաքական ուժերին անուղղակիորեն դիմեց «նախաձեռնող» նախագահը՝ ներքին հույս ունենալով, որ Քոչարյանով շանտաժ կիրառելը կաշխատի։ Նկատենք, սակայն, որ այդ «տրյուկը» չաշխատեց։ ՀՅԴ–ի, ՀԱԿ–ի և «Ժառանգության» ներկայացուցիչները կողմ արտահայտվեցին ԲՀԿ–ի հետ խորհրդակցություններ անցկացնելու նախաձեռնությանը»։

Կորյուն Մանուկյան. «Սերժ Սարգսյանի տարերքը կուլիսային ու փակ պայմանավորվածություններն են։ Բաց և հրապարակային պայքարից նա վախենում է այնպես, ինչպես սատանան խունկից։ ԲՀԿ–ն իր քայլով գործող նախագահին բերում է բաց դաշտ, ինչը չէր մտնում Բաղրամյանն 26–ի ծրագրերի մեջ»։

Կորյուն Մանուկյան. «Դատելով ամենից՝ Միքայել Մինասյանն ակնհայտերն իրեն է պատկերացնում Սարգսյանի ժառանգորդի դերում։ «Ժառանգորդ» օպերացիայի հաջող իրականացման գրավականը, ըստ փեսայի, Հայաստանի տնտեսական դաշտի ամբողջական մոնոպոլացումն ու քաղաքական դաշտի անապատացումն է, որոնք պետք է առաջիկա հինգ տարիներին լինեն ցանկացած գնով նախագահի աթոռին մնացած Սերժ Սարգսյանի օրակարգում»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Գագիկ Ծառուկյանի թիմն իշխանափոխության ու համակարգափոխության ճանապարհային քարտեզ է առաջարկում և պատրաստակամություն հայտնում այդ հարցերում համագործակցել բոլոր քաղաքական ուժերի, այդ թվում՝ ՀՀԿ–ի առողջ հատվածի հետ։ Սա, ըստ էության, «Կոնսենսուս մինուս Սերժ Սարգսյան» ձևաչափը կյանքի կոչելու մեթոդաբանությունն է»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Միակ իմիջը, որ հաջողացրել է իր վրա կարել Սերժ Սարգսյանն իր պաշտոնավարման ընթացքում, «ֆուտբոլային» շեղումներով թուրքամետությունն է։ Սերժի մոտ թուրքական գիծն այնքան բնական է ստացվում, որ ոչ մի PR–շիկի կարիք չկա։ Պարզ է, որ նա այդպես չէր ուզում, բայց այդպես ստացվեց, և Գյուլն այստեղ ոչ մի մեղք չունի. Սերժն ինքը գնաց այդ քայլին»։

Կորյուն Մանուկյան. «Սերժ Սարգսյանին պաշտոնապես աջակցում են մայիսի 6–ից հետո կոալիցիոն հուշագրով իրար հետ կապված ՀՀԿ–ն և ՕԵԿ–ը, ինչպես նաև բացահայտված հաճախորդ կուսակցությունների ղեկավարները։ Այստեղ որևէ անակնկալ չկա. այն ինչ արեց Սարգսյանն Արթուր Բաղդասարյանի ու նրա նմանների հետ, պարզապես պարտավոր էր «ամուսնանալ»։ Սերժ Սարգսյանն ունի նաև, այսպես ասած, թաքնված աջակցողներ»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Սերժամետ քարոզչամեքենան գնալով ավելի ցինիկ է դառնում։ Պատկերացնու՞մ եք, մարտի 1–ի 10 զոհերի գնով նախագահականում հայտնված Սերժ Սարգսյանի պաշտպանները, փրփուրները բերաններին, մարտի 1–ի դարդն են անում։ Դատելով ամենից՝ հեռու չէ այն պահը, երբ Սերժ Սարգսյանն ու իր թիմակիցները դաժան քննադատության կենթարկեն «Ֆուտբոլային» դիվանագիտությունը՝ հայտարարելով, թե դրա մեղավորը ԲՀԿ–ն է, քանզի Սերժ–Գյուլ «սիլի–բիլիների» ժամանակ իշխանության մաս է կազմել»։

Կորյուն Մանուկյան. «Սերժ Սարգսյանին տալով 28%՝ «Gallup»–ը, փաստորեն, ցույց է տվել, որ «Կոնսենսուս մինուս Սերժ Սարգսյանի» կյանքի կոչման պարագայում ՀՀԿ ղեկավարը ոչ մի շանս չունի և կպարտվի նախագահական ընտրությունների ժամանակ»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Ինչպե՞ս է պատահում, որ Հայաստանի տնտեսության վիճակը վատանում է, իսկ ահա կոռուպցիոներների «գլխից բռնելու» մեծ սիրահար Սերժ Սարգսյանի ընտանիքի անդամների, մասնավորապես՝ փեսա Միքայել Մինասյանի գործերը լավանում են, նրա սեփականությունն ընդլայնվում է ու մենք ականատեսն ենք դառնում, թե ինչպես է երիտօլիգարխը, զուտ նախագահի փեսայի «պաշտոնից» օգտվելով, մխրճվում բիզնեսի ու քաղաքականության մեջ»։