Կարեն Հակոբջանյան. ««ժառանգության» միջոցով վերահսկելի «փողոց» ձևավորելու և երիտօլիգարխիայի շահերը սպասարկելու համար հիմա 2–րդ փորձն է արվում։ Րաֆֆին ընդամենը մեկ–երկու օր անկանոն շարժումներ արեց ու հունից հանեց Սերժ Սարգսյանին, սակայն «մեթոդ–կաբինետում» հայտնվելուց հետո կրկին հայտնվեց երիտօլիգարխիայի «գծի մեջ»»։

Կորյուն Մանուկյան. «Հայտնի ապագայագետ Նոստրադամուսի արած կանխատեսումների մոտիվներով ստեղծված երաժշտությունը, թերևս, կարող է օգտակար լինել քաղաքականից ու քաղաքացիականից անդին հայտնված Րաֆֆու քայլերը մեկնաբանելու համար։ Միգուցե Նոստրադամո՞ւսը մեզ օգնի հասկանալ, թե որն է հոգեպես ավելի ազնիվ՝ կյա՞նքը, թե՞ մահը»։

Սևակ Մինասյան. «Հացադուլի նստած Րաֆֆի Հովհաննիսյանը, ինչպես երեկվա հանրահավաքի ժամանակ հայտարարեց Արմեն Մարտիրոսյանը, ձեռքը մեկնել է և պատրաստ է Սերժ Սարգսյանի հետ հանդիպմանը։ Առայժմ դժվար է ասել՝ Րաֆֆու ձեռքն օդո՞ւմ կմնա, թե՞ այդուհանդերձ կհպվի «ռահվիրայի» ձեռքին։ Դատելով ամենից՝ Սերժ–Րաֆֆի հետընտրական երկրորդ հանդիպման հավանականությունը մեծ է»։

Կարեն Հակոբջանյան. ««Րաֆֆիի պուրակ» սցենարում, ի համեմատ «Մաշտոցի պուրակի», դերային փոփոխություն կա ոստիկանների և ակտիվիստների միջև։ Եթե Մաշտոցի պուրակում «քաղաքացիականները» պայքարում էին «բուծիկներն» ապամոնտաժելու, իսկ ոստիկանները՝ ապամոնտաժում թույլ չտալու համար, ապա հիմա ճիշտ հակառակն է՝ ոստիկաններն են դեմ «բուծիկի» մոնտաժմանը, իսկ ակտիվիստները փորձում են տեղադրել Րաֆֆու «բուծիկը»»։

Սևակ Մինասյան. «Հայաստանում իրական փոփոխություններ են պետք, այլ ոչ թե թատերականացված միջոցառումներ։ Քանի դեռ այդ փոփոխությունները չկան, մարտենսները շարունակելու են իրենց լկտիությունը՝ օգտվելով իշխանության մեջ և հրապարակում հայտնված իրենց հաճախորդների թուլությունից»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Այնպես չէ, որ ով գալիս է Րաֆֆիին բարևելու՝ լավն է, իսկ ով չի գալիս՝ վատը։ Ի վերջո, հրապարակը ինդուլգենցիա ստանալու վայր չէ, և «ժառանգության» ղեկավարն էլ խոստովանահայր չէ, որ ով գա իր հետ նկարվի ու այդ նկարը «Facebook» գցի, անմիջապես մեղքերի թողություն կստանա և դրախտում հայտնվելու ուղեգիր»։

«Դեպի ապահով Վատիկան» կարգախոսն ընտրած սևամորթ և գորշ կարդինալը պարտվեց, քանզի քվեարկողները նրա բաժանած մոմերը վերցրել էին, բայց ձայնը տվել էին արգենտինացուն։ Բացի այդ՝ չէր աշխատել ինչպես շրջիկ կաթոլիկներից բաղկացած խմբերի տեխնոլոգիան, այնպես էլ սևամորթ փեսայի մտածած «բարի ընտրությունների» մեխանիզմը։ Քվեարկության արդյունքները տեսնելուց հետո արգենտինացին դուրս եկավ նախնական պայմանավորվածությունների շրջանակից և «Վա–դի–գա՛ն, Վա–դի–գա՛ն» գոռալով մտավ Հռոմի պապի նստավայր։

Կորյուն Մանուկյան. «Եթե Սերժին ընտրելու համար վերջերս ՀՀԿ–ական դարձած Շուշանին իր կուսակից ընկերները գոնե առերևույթ պաշտպանում են, ապա նույն բանի համար դեռևս նախորդ դարում ՀՅԴ–ի շարքերն անցած Ալվարդին իր կուսակից ընկերները գոնե առերևույթ ուզում են պատժել։ Նկատենք, սակայն, որ և՛ ՀՀԿ–ում, և՛ ՀՅԴ–ում անկեղծության և հետևողականության պակաս կա»։

Սևակ Մինասյան. «Մինչ Րաֆֆի Հովհաննիսյանը հացադուլ է անում և սպառնում ապրիլի 9–ին երդմնակալության արարողություն թույլ տալ միայն իր դիակի վրա, Սերժ Սարգսյանն օգտվում է իրավատիրոջ գործողություններից»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Նախագահական ընտրությունների ժամանակ Սարոյան եղբայրներ խաղացող և ՀՀԿ ղեկավարի օգտին բացահայտորեն ու «տակից» աշխատող Սարգսյան եղբայրներից Արամը գնացել էր հերթական անգամ հացադուլի նստած և Սերժի երդմնակալության օրը մեռնելու պատրաստակամություն հայտնած Րաֆֆի Հովհաննիսյանին տեսնելու։ Արամի այցն ակնհայտորեն փարիսեցիական էր»։

Սևակ Մինասյան. «Փաստորեն, ըստ Թովմասյանի ստացվում է, որ Սերժ Սարգսյանը հասցրել է Հայաստանի մի քանի տասնյակ գյուղերում միաժամանակ ծնվել, քանի որ հենց գյուղական համայնքներում է փետրվարի 18–ին նա 90 տոկոս «խփել»։ Թովմասյանի ասածի մեջ մեկ այլ կազուս կա։ Նա իր հայտարարությամբ Սերժին ներկայացրել է որպես «անհայրենիք», կամ ավելի ճիշտ՝ փոքր հայրենիք չունեցող մեկը»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Գալուստ Սահակյանին մեկնաբանելն անշնորհակալ գործ է։ Նրա կողմից արտաբերվող անիմաստ բառակույտն ամբողջությամբ ցույց է տալիս, թե ինչ վիճակում է գտնվում ՀՀԿ–ն։ Բայց երեկ Գալուստը, լավ իմաստով, գերազանցեց ինքն իրեն։ Մարդիկ հիմնականում «խորացել» էին Սերժ Սարգսյանի կյանքում հանդիպած դիակների մասին Գալուստի հայտնած տեսակետի մեջ, մինչդեռ նա մեկ այլ թեմայով արմատական ընդդիմադիր հայտարարություն է արել»։

Կորյուն Մանուկյան. «Մարտի 10–ի հանրահավաքում «Միայն իմ դիակի վրա» ձևակերպումն օգտագործելով՝ Րաֆֆի Հովհաննիսյանը հետդարձի ճանապարհ չթողեց ո՛չ իր, ո՛չ էլ Սերժ Սարգսյանի համար։ Րաֆֆին փակուղու առջև կանգնեցրեց և՛ իրեն, և՛ Սերժին։ Հիմա ժամանակն արդեն այլ կանոններով է գնալու և զարգացումները պետք է գնահատել այլ չափորոշիչներով»։

Սևակ Մինասյան. «Սերժ Սարգսյանը փետրվարի 18–ին ժամը 20–ից սկսած հասկացավ, որ իր ու ջահելների նախագծած ընտրակեղծիքների նորագույն տեխնոլոգիան չի աշխատել, որ ինքը պարտվել է անգամ Րաֆֆի Հովհաննիսյանին, և որ ստիպված է դիմել հին ու փորձված մեթոդին։ Իսկ դա նշանակում է, որ Սերժը դարձավ կրկնակի կեղծիքներով ինքնահռչակված նախագահ։ Մինչև փետրվարի 18–ը կեղծեցին ջահելները, իսկ դրանից հետո՝ «հին գելերը»»։

Կորյուն Մանուկյան. «Շատ կեղտոտ մթնոլորտ է հիմա տիրում իշխանական կուլիսներում. Սերժն օգտագործում է ՀՀԿ–ին իշխանությունը պահելու և հնարավորության դեպքում «յուրայիններին» «քցելու» նպատակով։ Բնական է, որ այդ պայմաններում «յուրայիններն» էլ նույն մարտավարությունն են կիրառում Սերժի հանդեպ. օգտագործում են նրան՝ սեփական իշխանությունը պահելու, ավելացնելու և անհրաժեշտ պահին ՀՀԿ ղեկավարին «քցելու» համար»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Իշխանական քարոզչամեքենայի կողմից ամենաշատը տարածվող «մուտիլովկաների» հերոսը Սերժ Սարգսյանն է։ Ավելի ճիշտ, Սերժ Սարգսյանն օգտագործվում է այս կամ այն սուբյեկտի դեմ հակաքարոզչություն իրականացնելու նպատակով»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Սերժի օրոք ՀՀԿ–ն պետության վարչաբյուրոկրատական մեքենայի քաղաքական անտուրաժից և կիսալեգալ բիզնես վերնախավի հավաքատեղիից սկսեց փոխակերպվել մահմեդական երկրներում հանդիպող ընտանեկան–կլանային տրամաբանությամբ գործող իշխանության ձեռքի գործիքի։ Իսկ դա նշանակում է, որ ՀՀԿ–ն դադարել է «իշխանության կուսակցություն» լինելուց՝ վերածվելով մեկ ընտանիքի կցորդի»։

Կորյուն Մանուկյան. «Մայիսի 5–ին ԲՀԿ–ի, ՀԱԿ–ի, «Ժառանգության» և ՀՅԴ–ի միասնական ու հաստատակամ լինելն իշխանափոխության և անարյուն հեղափոխության հնարավորություն կստեղծի, ու մենք էլ կունենանք մեր քաղաքական և հաղթանակած գարունը՝ Երևանյան գարունը»։