Արեգնազ Մանուկյան. «ՀՀ նախագահի 2013թ. ընտրություններն արդեն իսկ առանձնանում են «էկզոտիկ» թեկնածուների առատությամբ։ Շատերի կողմից այս տարվա ընտրությունները համարվում են ՀՀ անկախացումից հետո որոշակի ժամանակաշրջանի ավարտ, եզրափակում։ ըստ ամենայնի՝ Սերժ Սարգսյանը միջինասիական երկրներում և հարևան Ադրբեջանում նախագահական ընտրությունների ժամանակ արձանագրվող քվեատոկոսներով կմնա իր պաշտոնին»։

Կորյուն Մանուկյան. «Ակնհայտ է, որ Րաֆֆի Հովհաննիսյանից ու էլի մի քանի «ընդդիմադիրներից» շնորհավորհանք ստանալուց հետո Սարգսյանը փորձելու է ամբողջությամբ ոչնչացնել քաղաքական դաշտը և գնալ սեփականության լայնամասշտաբ վերաբաշխման կամ այլ կերպ ասած՝ բոլշևիկյան կուլակաթափությունը հիշեցնող «բարեշրջումների»։ Այդ հանգամանքները հաշվի առնելով՝ հասկանալի է, որ իշխանական քարոզչամեքենայի հիմնական թիրախները շարունակում են մնալ ԲՀԿ–ն ու ՀԱԿ–ը»։

Կորյուն Մանուկյան. «Իշխանական քարոզչամեքենան սկսել է տարածել, թե իբր Վահագն Չախալյանի ու Շիրակ Թորոսյանի խնդիրները լուծվեցին, քանզի Իվանիշվիլու հայաստանյան վերջին այցի ժամանակ Տիգրան Սարգսյանն ու Գարեգին Բ–ն միջնորդել են այդ մարդկանց համար։ Իրականությունը, սակայն, լրիվ այլ է»։

Կորյուն Մանուկյան. «Եթե համախոհներ ես փնտրում, ապա զրոներ փնտրիր։ Սա ասել է աշխարհի ամենացինիկ և ինքնահավան փիլիսոփաներից մեկը»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Նախագահի թեկնածուների քարոզչական «մենյուի» մեջ իր ուրույն տեղն ունի «հայրենասիրական» թեման։ Սերժ Սարգսյանն ու իր կողմից «վաստակաշատ մրցակիցներ» հռչակված Րաֆֆի Հովհաննիսյանը, Հրանտ Բագրատյանն ու Պարույր Հայրիկյանը, բնականաբար, Ղարաբաղի թեմայով ելույթներ են ունենում և ընտրողներին ներկայացնում իրենց բացառիկ դերը հաղթանակի գործում»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Որքան էլ անլուրջ գնահատենք ընտրություններն ու թեկնածուներին՝ չենք կարող շրջանցել Հայաստանի անվտանգությանը վերաբող Սերժ Սարգսյանի տեսակետները և չանդրադառնալ դրանց, քանզի նա հեշտությամբ մարսելու է ընտրակեղծիքները և հռչակվելու է Հայաստանի նախագահ։ Իսկ դա նշանակում է, որ Սարգսյանն ի պաշտոնե շարունակելու է զբաղվել Հայաստանի անվտանգության խնդիրներով, ինչը լուրջ սպառնալիք է հայ ժողովրդի և մեր պետականության համար»։

Սևակ Մինասյան. «Չի բացառվում, որ Րաֆֆին այն աստիճան մտնի հասարակ մարդու իմիջի մեջ, որ իշխանական լրատվամիջոցների ուղեկցությամբ այցելի հանրային բաղնիք ու քիսաչիություն անի որևէ քաղաքացու համար՝ արտասանելով «Հնարավո՛ր է» կարգախոսը։ Հնարավոր է նաև Րաֆֆու այցելությունը Երևանի քաղաքապետարանին հարող այգու տարածք։ Գիշերային ժամերին նա այնտեղ «ուրույն» անցորդների կարող է հանդիպել ու իր անմիջականությամբ փոխել ավանդապաշտ հայ ընտրողների պատկերացումները «նուրբ» հարցերում»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Կարծում ենք՝ ժամանակն է, որ Սամվել Բալասանյանն իր ճակատի վրայի գիրը վերանայի ու գրի «Իշխանություն»։ Դա նրան հնարավորություն կտա խուսափել քաղաքական կոնյունկտուրայի փոփոխություններից, պարբերաբար տվայտանքների մեջ չընկնել ու ամեն անգամ փորձության չենթարկել սեփական ճակատը»։

Սևակ Մինասյան. «Եթե Սերժ–Անդրեաս համատեղ հացադուլին միանան նաև ՀՀԿ ղեկավարի քարոզչական պաշտպանության տակ հայտնված «վաստակաշատ մրցակիցներ» Րաֆֆին ու Պարույրը, ապա հնարավոր կլինի արձանագրել, որ Հայաստանում երկու ժամով ազգային համերաշխության ու միակամության մթնոլորտ է ձևավորվել։ Իսկ եթե Հրանտ Բագրատյանն էլ գիտական լուրջ հաշվարկներ ներկայացնի, թե որքան շահեց ՀՀ տնտեսության պարենային մասը նշյալ գործիչների հացադուլի արդյունքում, ապա պատկերն ամբողջական կդառնա»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Սերժ Սարգսյանի քաղաքական հարեմում «առաջին տիկնոջ» կարգավիճակում հանդես եկող Րաֆֆի Հովհաննիսյանի նախընտրական տեսահոլովակը մի հին անեկդոտ է հիշեցնում այն մասին, թե ինչպես է մեկը ստրիպ–ակումբ բացում ու գործի մեջ ներգրավում տնեցիներին՝ իր քայլը հիմնավորելով նրանով, թե դեռ անհրաժեշտ գումար չունի Ռուսաստանից և Ուկրաինայից պրոֆեսիոնալ ստրիպ–պարուհիներ հրավիրելու համար»։

Սևակ Մինասյան. «Շատ խորհրդանշական էր Սերժ Սարգսյանի նախընտրական առաջին այցը Երևանի Ավան համայնք, որտեղ ՀՀԿ գաղափարական հատվածի ներկայացուցիչ Ռուբեն Հայրապետյանի աշխատակիցներն ամիսներ առաջ սպանել էին հայ սպա Վահե Ավետյանին, և որտեղ վերջերս ՀՀԿ գաղափարական թևի մեկ այլ ներկայացուցիչ Տարոն Մարգարյանն իր «չխոսկան» աներորդուն դարձրել էր պատգամավոր։ Նկատենք, որ քաղաքական դաշտում ՀՀԿ ղեկավարն արել է և՛ Հայրապետյանի, և՛ Մարգարյանի արածները»։

Գ. Համբարձումյան. «Ի ուրախություն ՍՍ-ի և ի տխրություն հայ ժողովրդի՝ Հայաստանում ընտրությունները նույնքան արդար են, որքան՝ Սադդամ Հուսեյնի Իրաքում, ուստի, ցավոք, ոչ Բագրատյանի կոշիկի թայը, ոչ էլ ինքը՝ Բագրատյանը կամ Րաֆֆի Հովհաննիսյանն ու Պարույր Հայրիկյանը՝ միասին վերցրած, ընտրակեղծիքների մեքենան կոտրել ու հաղթել չեն կարող»։

Կորյուն Մանուկյան. «Կեսգիշերվա զանգը հնչելուն պես համացանցը ողողվեց Սերժ Սարգսյանի նախընտրական տեսահոլովակով։ Այն ռաբիսության, քաղքենիության ու գավառականության խառնուրդ է՝ համեմված արհեստական տեքստերով ու կադրերով»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Իշխանության խնդիրն այս պայմաններում թամաշային ճոխ տեսք տալն ու ընտրատեղամասերում մարդ ապահովելն է լինելու։ Իսկ թե ինչ կլինի «ընտրություններից» հետո, լրիվ ուրիշ պատմություն է։ Իրական ու դաժան պայքարն այդ պահից սկսած է լինելու։ Իսկ առայժմ վայելեք մեկ դերասանի թատրոնը»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Հիմա Սասուն Միքայելյանը վերջին ճիգերն է գործադրում իր «մարտական ընկերոջ» սերը վերանվաճելու համար։ Նա գիտի, որ Բաղրամյան 26–ում մեծ պահանջարկ են վայելում ՀԱԿ–ը ներկայացնող այն մարդիկ, ովքեր «թունդ ընդդիմադիր» հռետորաբանությամբ քննադատում են քաղաքագիտական վերլուծությունը ու խաղում իշխանական տիրույթում։ Գիտի ու անցել է գործի»։

Կորյուն Մանուկյան. «ՀՀԿ ղեկավարը ճիշտ բաներ է ասում, բայց չի ասում ամբողջ ճշմարտությունը՝ «մոռանալով», թե ինչ է տեղի ունեցել ոչ վաղ անցյալում։ Բանն այն է, որ «ֆուտբոլային» դիվանագիտության բուռն շրջանում ոչ միայն Թուրքիան ու Ադրբեջանն էին լուրեր տարածում այն մասին, որ հայաստանցիներն ու սփյուռքահայերը տարբեր բաներ են ուզում, այլ նաև Բաղրամյան 26–ի քարոզչամեքենան էր ձայնակցում թուրքերին ու ադրբեջանցիներին»։

Այսօրվա «Ժամանակ» օրաթերթի համարի առաջին էջում գրված է, որ Տաշիրից մեծամասնական ընտրակարգով ընտրված ՀՀԿ-ական պատգամավոր Կարեն Կարապետյանը մտադրություն ունի ընտրություններից հետո կուսակցություն հիմնել:Թերթը հիշեցնում է, որ նա դեռ որոշ չափով նեղացած է գործող իշխանութնուններից և անձամբ նախագահ Սերժ Սարգսյանից:

Կարեն Հակոբջանյան. «Շահնազարյանի ուզածը պաշտոնն է, բայց հազիվ թե նրա այդ ցանկությունը բավարարվի, քանզի սատանայապաշտների մեծ մասնագետ Ս. Սարգսյանն էլ է հասկանում, որ սեփական աղջկա ընտանիքին դավաճանած և քաղաքական ճամբարները պարբերաբար փոխած Դավիթը որևէ սրբություն չունի և հետևաբար՝ վստահելի չի կարող լինել ցանկացած պարագայում»։