ՔՊԿ-ականները փողոցից կասկածելի հանգամանքներում իշխանության եկածներ են, որոնց իշխանության գալուց շահել են միայն Ադրբեջանն ու Թուրքիան:

Հայաստանի ղեկավարության վարքագիծը ՀԱՊԿ-ի հետ կապված որոշակի է, այդ գիծը կոչվում է շանտաժ: Եվ շանտաժը զուգորդվում է դիվերսիայով։

Սաշիկին սեռդեչնի պրիվետներ ուղարկող Փաշինյանը հիմա սեռդեչնի պրիվետներ է ուղարկում իրեն իշխանության բերած քաղաքացիների՛ն՝ նրանց տուգանքի ու թալանի մատերիալ դարձնելով։

Ամերիկյան հովանավորության նկատմամբ կիրքը շատ ողբալի կլինի հայ ժողովրդի համար։ Ուկրաինան մոտ ապագայում կկորցնի իրեն՝ որպես երկիր։ Նույնը կարող է վտանգված լինել Հայաստանի համար։

2022թ․ Պրահայում Փաշինյանը ճանաչեց Արցախն Ադրբեջանի մաս՝ Բաքվին հնարավորություն տալով նախ ամիսներով պաշարել Արցախը, ապա՝ իրականացնել արցախահայության բռնի տեղահանում:

Հայաստանում ողջամիտ ու առողջ ուժերը դեռ կարող են փրկել հայ-ռուսական համագործակցությունը։ Հայաստանը դեռ Փաշինյան չէ, Փաշինյանը դեռ Հայաստան չէ։ Ամեն ինչ կորած չէ։

Հայկական կողմի հրաժարումը ՀԱՊԿ միջոցառումներին մասնակցելուց չենք կարծում, որ համապատասխանում է հայ ժողովրդի երկարաժամկետ շահերին:

Թեև մնացած բոլոր դաշնակիցները սատարել են ՀՀ-ին օգնության մասին որոշմանը, սակայն հայկական կողմը որևէ հետաքրքրություն չի ցուցաբերել և խնդրել է այն հանել օրակարգից։

Պրահայում «Խաղաղության դարաշրջանի» խոստմամբ նախանշեցին Արցախի անկումը։ Հիմա խոստանում են «Խաղաղության խաչմերուկ»։ Սրանց բոլոր ասածները հակառակ պետք է հասկանալ։

Հայաստանի իշխանությունն ընտրել է դեպի Թուրքիա ճանապարհը, որը հանգեցնելու է Հայաստանի Հանրապետության լուծարման։

Ուկրաինայում Արևմուտքի ծրագիրն ամբողջությամբ ձախողվեց։ Հիմա Արևմուտքը գիշատիչի պես Հայաստանից է կառչել։

Փաշինյանն իշխանության եկավ, որպեսզի Հայաստանից դուրս բերի ռուսական ներկայությունը, որպեսզի Հայաստանում ՆԱՏՕ-ի բլոկ լինի։ Հայաստան չի մնա։

«Խաղաղության խաչմերուկն» իրականում Հայաստանն աշխարհաքաղաքական կենտրոնների ու ռեգիոնալ տերությունների միջև առևտրի, բախման ու քաշքշուկի առարկա դարձնելու մասին է։

Ես շատ մեծ հույս ունեմ, որ հայ ժողովրդի խորքում կա առողջ կորիզ, որը դուրս է շպրտելու Փաշինյանին և նրա ողջ պրոՆԱՏՕ-ական քաղաքականությունը։ 

2018թ․ ՀՀ-ում նոր քաղաքական ուժի իշխանության գալու պահից ակնհայտ դարձավ, որ Ղարաբաղը հանձնվելու է, բայց չէինք ենթադրում, որ դա տեղի կունենա այնպես, ինչպես տեղի ունեցավ։

Արևմտյան երկրները, որոնք այժմ ակտիվորեն «սիրաշահում են» Հայաստանին, ցանկանում են նրա հետ բարեկամանալ ընդդեմ Ռուսաստանի Դաշնության:

Նիկոլ Փաշինյանն իր քաղաքականությամբ նպաստում է Հայաստանի դեմ ռուս-թուրք-իրանական դաշինքի ստեղծմանը։ Նա գործնականում այս դաշինքի ճարտարապետն է։

Արևմուտքը հրահրում է իրավիճակի դեգրադացիա Հարավային Կովկասում։ Արևմուտքի քայլերը միայն սրում են իրավիճակը։