Կարեն Հակոբջանյան. «Զուտ մարտավարական առումով Սերժ Սարգսյանի PR–թիմը ճիշտ է վարվել, որ որոշել է ձևով ընդդիմադիր, իսկ բովանդակությամբ «դհոլային» ԶԼՄ–ներ ստեղծել, քանզի բացահայտ իշխանամետ կայքը կամ թերթը 5 րոպեում կփչանար, իսկ այսպես հնարավորություն է ստեղծվում տարատեսակ «մուտիլովկաներ» տարածելու համար։ Իրենք էլ են հասկանում, որ Սերժ Սարգսյանին դրական լույսի ներքո ներկայացնելն անհույս գործ է, և այդ իսկ պատճառով որոշել ամբողջ դաշտը կեղտոտել, որպեսզի կլինետի կեղտոտվածությունն այդքան աչք չծակի»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Եթե պարզվի, որ Մհեր Սեդրակյանը մեղավոր է, ապա մենք արդյոք ականատես կլինե՞նք «Մհե՛ր ջան, սիրո՛ւն չի» բեմադրությանը, թե՞ ոչ։ Սերժի կողմից Մհերին պատժելու պարագայում, սակայն, հարց կառաջանա, թե ինչո՞ւ Մհերի անվան հետ կապվող միջադեպը սիրուն չէ, բայց Սաշիկի անվան հետ կապվող միջադեպը սիրուն է»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Գագիկ Ծառուկյանն ընտրել է պոզիտիվ կոդերով հանդես գալու տարբերակը և շահագրգռված չէ իրավիճակի լարվածության մեջ, ինչը հնարավորություն կտա ավելի լայն զանգվածների համախմբել։ Ուշագրավ է, որ նորանկախ Հայաստանի պատմության մեջ առաջին անգամ լարվածության աճի մեջ շահագրգռված է իշխանությունը, ինչը Սերժ Սարգսյանի թիմի մոտ ասելիքի բացակայության վկայություն է»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Դատելով ամենից՝ Սերժ Սարգսյանը կողմ է այնպիսի փոփոխություններին, որոնք՝ 1.ձևական բնույթի են, 2.իշխանության պահպանման օգտին են, 3.նպաստում են 20-30 ընտանիքների վրա հիմնված կլանաօլիգարխիկ համակարգը մեկ օլիգարխի տնտեսության վերածելուն, այսինքն՝ վատն ավելի վատով փոխարինելուն՝ թուրքմենբաշիական մոդելին անցնելուն։ Եթե հանրության պահանջները չեն առնչվում այս երեք կետերին և ապաքաղաքական են, ապա Սերժ Սարգսյանը հաճույքով ընդառաջ է գնում դրանց»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Վլադիմիր Գասպարյանը Սաշիկի որդու միջոցով «փչացնում» է ՀՀ գլխավոր դատախազ Աղվան Հովսեփյանին։ Դժվար է ասել՝ դա միտումնավո՞ր է արվում, թե՞ ակամայից, բայց փաստն այն է, որ ոստիկանությունը, «չերեզ» Սաշիկ, իր բացասական եզրակացությունն է տվել Վարդան Օսկանյանի «գործի» մասով և անհիմն համարել Հովսեփյանի միջնորդությունը»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Օրերս Երևանում մի շատ արտառոց միջադեպ է տեղի ունեցել։ Մայրաքաղաքի կենտրոնում գտնվող հայտնի օբյեկտներից մեկի տարածքում մարդիկ իրար են ծեծել և հրազեն օգտագործել։ Արդյունքում՝ մեկը վիրավորվել է ոտքից, իսկ մյուսը՝ գլխից»։

Կորյուն Մանուկյան. «Եթե հիշում եք, Սերժ Սարգսյանը մոտ մեկ ամիս առաջ Կառավարությունում տեղի ունեցած խորհրդակցության ժամանակ խոսում էր «ատկատների» դեմ պայքարի և այն մասին, որ չի կարելի պետական տենդերների հաղթող դարձնել չինովնիկների բարեկամներին։ Փաստորեն, դա ոչ բոլորին էր վերաբերում և ոչ բոլոր ոլորտներին»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Վերջին օրերին Սերժ Սարգսյանն անկեղծանալու մի քանի առիթ ունեցավ։ Սաշիկի որդու հետ կապված պատմությունը և դրան հաջորդած զարգացումները «քաղաքացիականության» մարմնավորում ներկայացվող Սերժի հստակ դիրքորոշումն էր. երբ վատ են պահում իր ընտանիքի անդամները, ապա դա սիրու՛ն է։ Բացի այդ՝ կիրակնօրյա ընտրություններով Սերժ Սարգսյանը կարևորագույն «մեսիջ» ուղարկեց հանրությանը՝ փաստացի կոչ անելով գնալ հեղափոխության»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Սաշիկի որդու հետ կապված պատմությունը ցույց տվեց, որ քաղաքացիական կոչված հասարակության փոքրիկ հաղթանակներն ու Սերժի բարի լինելն ավարտվում են այնտեղ, որտեղ սկսվում է ՀՀԿ ղեկավարի ընտանիքի անդամների չարաճճիությունը և հակաօրինական վարքը։ Սաշիկի որդու արածի պահով Սերժը նախընտրեց «Սաշի՛կ ջան, սիրու՛ն ա» տարբերակը, և դրա համար էլ «անկախ» լրատվամիջոցները դարձան խուլ ու համր»։

Կորյուն Մանուկյան. «2013թ. ընտրություններին ընդառաջ իշխանական քարոզչամեքենայի հիմնական անելիքը մարդկանց մոտ հիասթափություն առաջացնել է՝ «Ոչինչ հնարավոր չէ փոխել, քանզի նախագահական ընտրությունների ելքն արդեն վճռված է» թեմայով։ Համընդհանուր հիասթափություն առաջացնելուն, կամա թե ակամա, նպաստում են նաև տարատեսակ խմբակներն ու անհատները»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Թե ում հետ ունեցած հանդիպումն է առավել տպավորիչ եղել Սերժ Սարգսյանի համար, դժվար չէ կռահել։ Գուրբանգուլին իր տեսակով և մտածողությամբ ամենահոգեհարազատն է «ֆուտբոլասեր» նախագահին։ Համ էլ նա ձի ունի, որի վրա կարելի է նստել ու վարգով սուրալ դեպի Արևմուտք»։

Արեգնազ Մանուկյան. «Կոռուպցիան գլխից բռնելու և վիրահատական միջոցներով հարցերը լուծելու մասին հանկարծ հիշած իշխանությանը որտեղի՞ց այդքան «ատկատներ», կներեք՝ ֆինանսական միջոցներ։ Բանից պարզվում է՝ «դրսի» գնումների գործընթացում կարգուկանոն հաստատելու և դրա մասին հրապարակային խոսելու համար «քարտ–բլանշ» ստացած ՀՀԿ–ն իր իսկ «ներսի» գնումների մասին բավականին գաղտնապահ է ու պարտիզանություն է անում»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Գալիք նախագահական ընտրությունների առանձնահատկություններից մեկն այն է, որ ելքը վճռվելու է նախքան քվեարկությունը։ Ընտրարշավի մասնակիցների ցանկն ու քաղաքական կոնյունկտուրան արդեն ամեն ինչ կվճռեն փետրվար ամսից շուտ։ Ակնհայտ է, որ իշխանափոխության կողմնակից ուժերի կոնսոլիդացիայի և հասարակական ալիքի դեպքում իշխանական բուրգը կփլուզվի դեկտեմբեր ամսի երկրորդ կեսից սկսած»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Սերժ Սարգսյանի քարոզչական մեքենայի մաս կազմող լրատվամիջոցները «մոմ պահող» են աշխատում կամ երբեք չեն իջնում դեղձի ծառի վրայից։ Այլ գնահատական հնարավոր չէ տալ. եթե հավատանք գրածներին, ապա նրանք միշտ հայտնվում են փակ կաբինետներում, պաշտոնյաների առանձնատներում, խոհանոցում, իսկ շատ հաճախ նաև՝ ննջասենյակում»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Սերժի փեսա Միքայել Մինասյանը սիրում է «ընդդիմադիր» լրատվամիջոցների և «քաղաքացիականության» հետևում թաքնվելով՝ քարկոծել իշխանության տարբեր ներկայացուցիչներին՝ Գագիկ Բեգլարյանին, Գագիկ Խաչատրյանին, Հովիկ Աբրահամյանին, Կարեն Կարապետյանին, ՀՀԿ–ականներին, խոշոր բիզնեսմեններին ու բոլոր նրանց, ումից նա ուզում է Սերժի ձեռքերով կապիտալ խլել ու դառնալ հայկական թուրքմենբաշու ժառանգորդը»։

Կորյուն Մանուկյան. «Տիգրան Սարգսյանն իր հարցազրույցով խոստովանեց, որ իրենք ստում էին, երբ հայտարարում էին, թե Ղարաբաղի հարցը որևէ ձևով ներառված չէ թուրքերի հետ բանակցություններում և որևէ ձևով կապված չէ Ցեղասպանության հարցի հետ։ Մեզ մնում է միայն նշել, որ պետության շահերի հետ խաղալը և հանցավոր անգրագիտության պատճառով պետությանը հասված վնասները վաղեմության ժամկետ չունեն»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Փորձը ցույց է տվել, որ երբ Հայաստանի նախագահները պիտակավորում են այս կամ այն գործչին, ապա նրանք չեն սխալվում»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Տիգրան Սարգսյանը, անշո՛ւշտ, դա արել է ակամայից, բայց ամեն դեպքում խայտառակ բան է ստացվել։ Տիգրան Սարգսյանն ակամայից խոստովանել է նաև, որ հայ–թուրքական արձանագրությունների տողատակում Ղարաբաղի հարց կա, մինչդեռ պաշտոնական Երևանն անընդհատ պնդում էր, թե սահմանի բացումը կապված չէ Ղարաբաղի հարցի հետ, այսինքն՝ ստում էր»։