Գիշերվա դեպքից հետո, երբ խնջույքին հաջորդած «ռազբորկայի» ժամանակ մարզպետի տան մոտ սպանվել է Գորիսի քաղաքապետի նախկին թեկնածուն, Սերժ Սարգսյանն ավելի լուրջ պարգև ու ավելի բարձր պաշտոն պետք է վստահի Լիսկային։

Ինչպես և սպասվում էր, «դեմարշի» 40 օրը դեռ չլրացած՝ ամեն ինչ պայթեց։ Եվս մեկ–երկու այսպիսի «դեմարշ», ու Սերժ և Տիգրան Սարգսյանները կխոսեն ՀՀ–ի՝ ՌԴ կազմի մեջ մտնելու մասին։ Սրանցից ամեն ինչ սպասելի է։

Օսկանյանին փողերի լվացման մեղադրանք է ներկայացվում այն դեպքում, երբ չկա ենթադրյալ տուժող կողմի բողոքը և հանցագործության ապացույցը, իսկ ահա Սարգսյանի պարագայում գործ չի հարուցվում, երբ կա տուժող կողմի բողոքը և փողերի լվացման փաստը հաստատող ապացույցը։

Վարչապետի ու Դավիթի համատեղ գործունեությունը գնահատելիս տեղին է հիշել «Բարձրացի՛ր, բարձրացրո՛ւ» կարգախոսը։ Այսպես բարձրանալով՝ անբաժան զույգը նորանոր «բնագծեր» նվաճեց։

Սա այն դեպքը չէ, որ վերջում կարող է Սերժը գալ ու ասել, թե սիրուն չէ կամ կոռուպցիան գլխից բռնելու կոչ անել։ Սա նաև ինքնաասուլիս չէ, որ ինչպես ուզես և երբ ուզես ցույց տաս։

Տիգրան Սարգսյանն, իրոք, կողմ է բիզնեսի և իշխանության տարանջատմանը։ Նրա բիզնեսը հեռավոր օֆշորային գոտիներում է, իսկ իշխանությունը՝ Հայաստանում։

Վրաստանում հիմա իրենց «Տիգրան Սարգսյանին»՝ նախկին վարչապետին են դատում՝ պետական մակարդակով կազմակերպած ռեկետի համար։ Ուկրաինան նույնպես անցավ այդ փուլով։ Տարոսը մեզ։

Ոչ վաղ անցյալի պատմական իրադարձությունները հուշում են, որ այսպես շարունակվելու դեպքում մենք կա՛մ պետությունն ենք կորցնելու, կա՛մ ճգնաժամից դուրս ենք գալու շատ դաժան ցնցումների միջոցով։

Նախագահական նստավայրին կցված հաստիքային ու արտահաստիքային «հայրենասերների» երկու խոշոր խումբ կա։ Կախված օրվա կուրսից՝ մի մասը «հայրենասիրությամբ» է զբաղվում Ռուսաստանին քծնելով, իսկ մյուս մասը՝ Ռուսաստանին հայհոյելով։

Սերժը «1in.am»–ի ու մյուս «Mutit.am»–ների տարածքներում, ինչպես նաև դավիթշահնազարյանների բերանում է անում իր հանրահավաքը։

Հակակոռուպցիոն ցանկացած չեզոք մարմին պետք է պարզի, թե ինչու է «Ֆլեշ» ընկերությունը շահում բոլոր հիմնական տենդերները և պետբյուջեից ֆինանսավորվում դիզվառելիքի մատակարարման դիմաց:

Քանի Սերժ Սարգսյանը նախագահի աթոռին է, Տիգրան Սարգսյանը կմնա վարչապետ։ Նրանք մեր քաղաքական դաշտի սիամական երկվորյակներն են։

Աշոտյանը թող շարունակի Րաֆֆու PR–ով զբաղվել։ Դա իր մոտ հեմամատաբար ավելի լավ է ստացվում, քան ներիշխանական կադրային շարժերի մասին տեղեկություններ հաղորդելը։

Սովետական կռիվ կինոների ազդեցության տակ մեծացած հայ «առաջադեմների» համար հույսի նոր շող է ի հայտ եկել։ Քաղքենին տանը նստած սպասում է, որ կարկուտից տուժած գյուղացիներն ու գազի թանկացումից վրդովված պրոլետարիատը կմիանան և սոցիալական բունտ կանեն:

Ըստ շահնազարյանների՝ ռուսները Ղարաբաղի հարցում Սերժին ճնշում են, քանզի վերջինս գիշերները չի քնում և ուշքն ու միտքը ԵՄ–ի հետ ասոցացման պայմանագիրն է։ Ա՛յ, ա՛յ, ա՛յ...

Սերժը ժամանակ առ ժամանակ բարկանում է բիոզուգարանների սիրահար Տիգրանի վրա, բայց Տիգրանը կարող է հանգիստ լինել, քանզի որքան ինքն է կախված Սերժից, նույնքան էլ «ազատամարտի ռահվիրան» է կախված իրենից։

Վարչապետը հույս ուներ, որ բիոզուգարանները կխթանեն ինչպես ներքին, այնպես էլ արտաքին «արտադրողներին», և նրանք զուգարանները «լցնելով»՝ կլցնեն նաև բյուջեն, սակայն ավա՜ղ։

Նախորդ 5 տարիներին ՀՀԿ ղեկավարը դժգոհում էր, թե իրեն չեն թողնում աշխատել։ «Անկախ» մամուլի միջոցով խանգարողներ էին հռչակված Ռ. Քոչարյանը, Լ. Տեր–Պետրոսյանը, Գ. Ծառուկյանը, Վ. Օսկանյանը, ԲՀԿ–ն, ՀՀԿ–ն, ՀԱԿ–ը, ՀՅԴ–ն, իշխանության «չար» թևը, «օլիգարխները»։ Մի խոսքով՝ բոլորը։