Օֆշորային սկանդալից հետո սեփական կաշին փրկելու համար՝ Տիգրան Սարգսյանն անցել է «կացնային» մեթոդի կիրառմանը՝ օգտագործելով ձեռքի տակ եղած բոլոր ռեսուրսները։ «Մտածողության հեղափոխությունը» խժռում է իր զավակներին։

Կա՛մ վարչապետն ամեն ինչ արել է Սերժի «դաբրոյով» (ինքս հակված եմ այս տարբերակին) և հետևաբար՝ որևէ պարագայում չի հեռացվի, կա՛մ էլ Տիգրանն իր «ճիշտն» է առաջ բրդում։

Տիգրանի հրաժարականը չպիտի նշանակի, որ նա այդպիսով ինդուլգենցիա է ստանում և ազատվում քրեական պատասխանատվությունից։ Այս հարցում հասարակությունը պետք է հետևողական լինի։

Բաց նամակի տակ ստորագրողների թիվն էլ շա՜տ մեծ է՝ 350 հոգի: Թերեւս, մարդկության պատմության մեջ ստորագրած անձանց թվով սա նախադեպը չունեցող ցուցակ է:

Հայաստանում Աստծո անունն ավելի հաճախ ոստիկանապետն է տալիս, քան Կաթողիկոսը, իսկ նախագահն ավելի շատ է խաչակնքվում տեսախցիկների առաջ, քան Հռոմի պապը։

Սարգսյանի գլխավորած ռեժիմը մեզ փորձում է համոզել, որ բարի է:

Այսօր իշխանությունը «աչքալուսանք» տվեց՝ Սյունիքի նախկին մարզպետ Սուրիկ Խաչատրյանը չի ցանկանում նորից մարզպետ աշխատել:

Այս պայմաններում բնական է, որ Նավասարդ Կճոյանը պետք է գլխավորի Հայ առաքելական եկեղեցու Արարատյան հայրապետական թեմը, իսկ Սերժ Սարգսյանն էլ ղեկավարի մի ամբողջ պետություն։

Թող զարմանալի չթվա, բայց Նիկոլ Փաշինյանին վերջնականապես շարքից հանեց Լևոն Տեր–Պետրոսյանը։ Լևոնը նպաստեց Նիկոլի հիվանդության սրացմանը՝ վստահելով նրան 2008թ. հանրահավաքների ժամանակ «դիջեյություն» անելու գործը։

«Ես կապ չունեմ». սա՛ է Տիգրան Սարգսյանի կարգախոսը։

«Հայերը զարմանալի բազմածին ազգ մը եղած են, օրական միջին թվով ծնած են մեկ մանուկ, երկու միություն և կուսակցություն»։

«Հայկական աշխարհի» ճարտարապետը չի ուզում և չի կարող. համարյա հեղափոխական վիճակ։

Մեզանում սողացող տարբերակով կղերա–օլիգարխիկ համակարգ է ստեղծվում։ Օֆշորային այս գործը, ըստ այդմ, սովորական մեքենայություն չէ։ Գործն առնչվում է մեր պետության հիմքերին ու պետական կարգին։

Իբր Յուրիկ Վարդանյանը քիչ էր մարզաշխարհի գլխին, նրանց ավելացան եւս մի քանի նախկին ոստիկաններ։

Հաստատ օֆշորային եռյակը Հայաստանի Հանրապետության ողջ բնակչությանը անմեղսունակի տեղ է դրել:

Հակաօլիգարխիկ պայքարի առաջամարտիկ Տիգրանը հո հարի՞ֆ չէ, որ «կակոյ նիբուծ» օֆշորային սկանդալի կամ բյուջեի բացահայտված թալանից հետո հրաժարական տա։

Տիգրան Սարգսյանի համար այս պահին կա մի անլուծելի խնդիր, ինչը չի կարողանում լուծել, եւ ստիպված է ուղղակի մտածել, մտածել, մտածել…ինչպես ազատվել «օֆշորային սկանդալի» հերոսի կարգավիճակից:

Որքան շատ են տարածում այն թեզը, թե իբր Սերժ Սարգսյանն արևմտամետ է և հերոսաբար պայքարում է «Իմպերիալիստական Ռուսաստանի» դեմ, այնքան Հայաստանը կամաց–կամաց վերածվում է ռուսական պետության կցորդի։