Կարեն Հակոբջանյան. «Դատելով սերժամետ լրատվամիջոցների և «անկախ» վերլուծաբանների հիստերիկ պահվածքից՝ Բաղրամյան 26–ում հոգեխանգարմունքի են ենթարկվել «բուրժուադեմոկրատական հեղափոխություն» ձևակերպումից»։

Կորյուն Մանուկյան. «Ըստ ՀՀԿ–ականների՝ Գագիկ Ծառուկյանը հայտարարություն չի արել 2011թ. հուշագրի՝ ուժը կորցրած լինելու մասին, հետևաբար՝ հուշագիրն ուժի մեջ է։ Եթե ՀՀԿ–ականների տրամաբանությամբ առաջնորդվենք, ապա նույն Ծառուկյանը չի հայտարարել նաև, որ Տիգրան Սարգսյանը, ասենք, կովկիթ չէ, բայց դրանից չի կարելի չէ՞ եզրակացնել, որ Տիգրան Սարգսյանը կովկիթ է»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Ինչու՞ ենք զարմանում ԱԳՆ շենքի վաճառքի պահով։ ՀՀԿ ղեկավարն ավելի վտանգավոր գործարքների էր գնում ու միայն Ալիևի էշության և Էրդողանի ագահության պատճառով Հայաստանը փրկվեց (գոնե այս պահի դրությամբ)։ Մի խոսքով, թեթև է պետք տանել այն, որ Պետգույքի կառավարման վարչության պետը շուկայի առևտրականի բառապաշարով խոսում է «կակոյ նիբուծ» ԱԳՆ շենքի վաճառքի մասին։ Նրա վաճառածն ընդամենը շենքն է կամ ավելի ճիշտ՝ ԱԳՆ շենքի վաճառքի արդարացումը։ Եկեք պետությու՛նը փրկենք վաճառքից»։

Կորյուն Մանուկյան. «Դատելով շրջանառվող տեղեկություններից՝ Սերժ Սարգսյանն այժմ ուզում է «քաղաքակիրթ» տեսք տալ փայմտնոցիին և գործընթացն այդ վստահել իր փեսային՝ Միքայել Մինասյանին՝ Միշիկին։ Ասել է թե՝ ՀՀԿ ղեկավարը «երկրորդ սերնդի բարեփոխման» է գնում և հանրությանն առաջարկում է ուրախանալ այն բանով, որ «չար» օլիգարխ Սաշիկի փոխարեն այժմ փայ մտնելու կամ բիզնես խլելու ֆունկցիան վստահված է «բարի» երիտօլիգարխ Միշիկին»։

Կորյուն Մանուկյան. «Որոշումներն ընդունել Րաֆֆիի սրտաճմլիկ որակների հանգույն՝ նշանակում է առավոտյան մի բան որոշել, կեսօրին փոխել այդ որոշումը, երեկոյան թռնել Ֆրեզնո, շաբաթներով կորել կուսակիցների տեսադաշտից, գործընկերների հետ շփվել «SMS»–ով, «e–mail»–ով կամ լավագույն դեպքում «Facebook»–ի «չատով», իսկ այնուհետև սափրել բեղերն ու սարերի ֆոնին տրջիկ տալ»։

«ilur.am–ի» տեղեկություններով՝ մոտ ժամանակներս նախատեսվում է իրականացնել նորանկախ Հայաստանի պատմության մեջ, թերևս, ամենախայտառակ գործարքը: Խոսքը Որոտանի հէկ-ի մասին է: Այն օֆշորային գոտում գրանցված կազմակերպության միջոցով ձեռք է բերելու Ս. Սարգսյանի փեսա Միքայել Մինասյանը` փեսա Միշիկը: Պետության թողտվությամբ պետության ռազմավարական օբյեկտների սեփականաշնորհումը դարձել է երիտօլիգարխի հիմնական զբաղմունքը:

Կարեն Հակոբջանյան. «Քանի դեռ Հայաստանն իր ստորագրությունները պահում է հայ–թուրքական տխրահռչակ արձանագրությունների վրա, քանի դեռ Հայաստանում իշխում է թրքաբոլշևիկյան մտածողությամբ վարչախումբը, քանի դեռ իշխանությունը «նախաձեռնողական» քաղաքականություն է վարում՝ Հայաստանն ու հայությունը մշտապես հարվածներ են ստանալու և հայտնվելու կոտրած տաշտակի առաջ»։

Կորյուն Մանուկյան. «Երեկ ԱԺ միջանցքներում մի ուշագրավ պատմություն էր շրջում կարկառուն սերժանժդեհական Խոսրով Հարությունյանի մասին»։

Կորյուն Մանուկյան. «Կառավարությունում տեղի ունեցած «հակակոռուպցիոն» ու «հակաատկատային» (քիչ էր մնում գրեի՝ հակակարկտային) խորհրդակցության ժամանակ պարզ դարձավ, որ Սերժ Սարգսյանը մտքում 2 սցենար ունի։ ՀՀԿ ղեկավարն իր ելույթով ցույց տվեց, որ մի կողմից պատրաստ է քավության նոխազ դարձնել Տիգրան Սարգսյանին, բայց մյուս կողմից էլ՝ «Բարգավաճ Հայաստանի» դեմ լայնամասշտաբ արշավ սկսել ու ԲՀԿ–ականների «գրպանը պլան գցել»»։

Կարեն Հակոբջանյան. ««Կոնսենսուս մինուս Սերժ Սարգսյան» ձևաչափի կողմնակիցների խնդիրը պետք է լինի հասարակական լայն համախմբում ապահովելը և իշխանության առաջարկած բոլշևիկյան հեղափոխությանը բուրժուադեմոկրատական հեղափոխություն հակադրելը։ Նման պայմաններում ՀԱԿ–ից դուրս եկած ու դեռևս ՀԱԿ–ում մնացած «ականների» հարցն ինքնաբերաբար կլուծվի ու նրանք ստիպված կլինեն գեղամյանների հետ «1+1+1+…+1» խաղալ»։

«Թող ինչքան ուզում են իրենց պատեպատ տան, մեկ է՝ ասել ենք ու ասելու ենք, որ Սերժ Սարգսյանը տառապում է քաղաքական նեկրոֆիլիայով ու սիրում է իրեն շրջապատել քաղաքական ու լրատվական դաշտի դիակներով, և որ նա տապալվել է արտաքին ու ներքին քաղաքական ոլորտներում և եթե ուզում է Չաուշեսկուի, Քադաֆիի կամ Մուբարաքի օրը չընկնել, ապա պետք է հարևան Վրաստանի նախագահ Սահակաշվիլուց կամ Ուկրաինայի նախագահ Յուշչենկոյից օրինակ վերցնի ու հանգիստ հեռանա»։

Կորյուն Մանուկյան. ««Ազգային ժողովում Հեղինե Բիշարյանի ունեցած ելույթը Սարաևո արձակված կրակոցի էֆեկտն ունեցավ Հանրապետական կուսակցության համար, որը մի նոր համաշխարհային պատերազմ սկսեց Օրինաց երկրի դեմ` ոտքի հանելով իր ողջ ռազմական արսենալը, ի դեմս Ազգային միաբանության համամասնական ցուցակով իբրեւ ընդդիմադիր խորհրդարան եկած Համլետ Հարությունյանի եւ մանկապատանեկան պաթոսով տակավին առաջնորդվող ...»»։

Սամվել Բաղդասարյան. ««Վեդի Ալկո»-ի Մանվելը կատարեց իր բարոյական պարտքը` հարձակվեց Վարդան Օսկանյանի վրա և հայտարարեց, որ սատարելու է Սերժ Սարգսյանին»;

Կարեն Հակոբջանյան. «Բաբաջանյանը մեղադրում է Օսկանյանին հուզվելու և նվնվալու մեջ։ Այժմ ճիշտ պահն է հիշել, թե ինչպես էր իրեն պահում նույն Բաբաջանյանը, ում իշխանությունները ազատազրկել էին գործած հանցանքի՝ բանակում ծառայությունից խուսափելու համար։ Ըստ լավատեղյակների՝ Բաբաջանյանը «մեսիջներ» էր ուղարկում տարբեր շրջանակների ու աղաչում, որ իրեն դուրս բերեն բանտից, իսկ դրա դիմաց պատրաստակամություն էր հայտնում իրեն օգնողի քաղաքական ու այլ տիպի շահերին ծառայեցնել «ժամանակ» օրաթերը»։

Արեգնազ Մանուկյան. «Ամենազավեշտալին այն է, որ ՀՀԿ–ի փուչիկները լիցքավորած Սերոբ Բոզոյանին դատարանը մեկ տարի ազատազրկման դատապարտեց։ Ինչպես և սպասվում էր՝ խեղճ Սերոբը ո՛չ ընդվզեց, ո՛չ պատվիրատուի անուն տվեց, ո՛չ էլ բողոքեց անարդար արդարադատությունից։ Ճա՞րն ինչ»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Հիշեցնեմ, որ Արտակ Շաքարյանը, Ռուբեն Սաֆրաստյանը, տխրահռչակ Անդրանիկ Միհրանյանը, Կարեն Բեքարյանը, «Ժառանգության» ցուցակում հայտնված Թևան Պողոսյանը և մյուս «անկախ» փորձագետները գովերգում էին Սերժ Սարգսյանի իմաստուն քաղաքականությունն ու փրփուրը բերաններին պաշտպանում «ֆուտբոլը»։ Նույնիսկ արդուկը միացնելիս կարող էիր տեսնել այս մարդկանց՝ Սերժ Սարգսյանի գովքն անելիս և հայ–թուրքական արձանագրությունները փառաբանելիս»։

Անի Կարախանյան. « Հանրությունն արդեն վաղուց տեղյակ է, թե կոսմետիկ քայլերի ու քավության նոխազների մեծ սիրահար իշխանությունները ինչպես են պայքարում կաշառակերության դեմ, ինչ շոուներ են կազմակերպում, ոնց են «մեծերին գլխից բռնում»: Այս անգամ էլ իշխանությունները չփայլեցին ինքնատիպ լուծումներով ու սկսեցին իրականացնել «մի քանիսին բռնենք՝ ցույց տալու համար, որ աշխատում ենք ու ձեռքի հետ էլ մեր հակառակորդների դեմ պայքարենք» օպերացիան»։

Արտակ Հակոբյան. «Անցած շաբաթ Վրաստանում իրականացավ իշխանափոխության պաշտոնական արարողությունը, և լավ կլիներ, որ այդ փորձի փոխանակման շրջանակներում Սերժ Սարգսյանը մի պատվիրակություն ուղարկեր Թբիլիսի` այդ ամենը մոտիկից ուսումնասիրելու համար, քանզի մի քանի ամիս անց այդ ամենը նրան անչափ պետք է գալու»: