Սերժ Սարգսյանի ընտրած տնտեսական մոդելը հանգեցրել է այսօրվա իրավիճակին, որի արդյունքում քաղաքական ուժերը լքել են կոալիցիան և հետո պայքար սկսել նրա դեմ:

Այն վարկածը, ըստ որի՝ Արթուր Բաղդասարյանին գործուղել են ընդդիմադիր դաշտ, տեսականորեն գոյության իրավունք ունի, բայց գործնականում նման բան չկա։

Այո՛, իշխանությունը արբեցնում է, բթացնում է և այլն... Բայց մեր դեպքում լրիվ այլ ախտորոշում է. իշխանությունը ոմանց կտրել է իրականությունից՝ երկատել։

Սերժ Սարգսյանի իշխանությունը քայլող խորհրդանիշներ ուներ։ Դրանք երկուսն էին՝ Արթուր Բաղդասարյանը և Տիգրան Սարգսյանը։ Այժմ այդ երկու խորհրդանիշներից Սերժ Սարգսյանը զրկվել է։

Մեզ ճեղքում է պետք։ Հ. Աբրահամյանը ճեղքում ապահովող չէ։ Նա կարող է նպաստել ճեղքմանը կամ գոնե չխանգարել։ Կամ էլ՝ ամբողջությամբ տրվել Սերժ Սարգսյանին՝ վերածվելով «Տիկոշենկո-2»–ի։

Եվ այսպես, իշխող ուժը հայտնվել է քաղաքական մենության մեջ, ընդ որում՝ բոլոր կողմերից մերժված մենակի կարգավիճակում:

Հովիկ Աբրահամյանին վարչապետ նշանակելու ստորագրության թանաքը դեռ չչորացած՝ Բաղրամյան 26–ին կցված «Գեբելսյան» քարոզչամեքենան սկսեց «շուրջօրյա հանրահավաքներ» կազմակերպել։

Կան, չէ՞, ֆիմեր, որ դեռ չսկսած՝ արդեն գիտես՝ ինչպես են վերջանալու։ Դա դեռ հերիք չի, դերասաններն էլ իրենց խաղով հոգնեցրած, իրենք էլ վաղուց մարած դեմքեր են։

Ուշագրավն այն է, որ Սերժ Սարգսյանին լքում է անգամ Արթուր Բաղդասարյանը։ Այսինքն, կոալիցիայից մնում է միայն ՀՀԿ–ն, այն էլ՝ պառակտված վիճակում։

Անհասկանալի է, թե ինչու է կեղծված մեծամասնության փոխարեն «կրակն իր վրա վերցնում» մեկը, ում դեմ չէ ուղղված ՀԱԿ հայտարարությունը:

Փողոցային մատնոց «ֆռռացնողները» հիմա անհետացել են։ Սակայն երևույթը տրանսֆորմացիայի է ենթարկվել ու հայտնվել վերևներում։

Եթե Հովիկ Աբրահամյանի կաբինետը շարունակի Տիգրան Սարգսյանի կուրսը, ապա ԲՀԿ–ից կարժանանա նույն բացասական վերաբերմունքին։

Իհարկե լավ է, որ պետական բյուջեի անձեռնմխելիության ու կաշառքի արգելման «միամսյակ» է հայտարարված, բայց վատ է, որ նոր են գլխի ընկել այդ մասին։

Եթե Աբրահամյանը չի հասկացել, որ Տեր–Պետրոսյանի վրա իրեն հարձակվել են տալիս՝ իր իսկ վիճակը վատացնելու համար, ապա դա վատ է (նորանշանակ վարչապետի համար)։

Առայժմ Հովիկ Աբրահամյանը «և, և» է փորձում խաղալ, բայց դա երկար տևել չի կարող։ Հիմա «կամ, կամ»–ի հարց է։

Հովիկ Աբրահամյանին ուղիղ տեքստով հրահանգվեց շարունակել տխրահռչակ Տիգրան Սարգսյանի գիծը։ Դա նույնն էր, ինչ ասվեր. «80 տոկոսը դեմ է, բայց դու պետք է անես»։

Ես, օրինակ, Սերժ Սարգսյանի այս հայտարարությունը արտառոց եմ համարում: Ահա՝ «Պետական բյուջեն անձեռնմխելի է, կաշառքն՝ արգելված»: Սա առնվազն մառազմ է:

Ես ուզում եմ Գագիկ Հարությունյանին խամաճիկային նախագահ նշանակել, Տիգրան Սարգսյանին հետ բերել «ատկատային» վարչապետի պաշտոնին, իսկ ինքս գնալ ու ցմահ բազմել ԱԺ նախագահի աթոռին։