Եթե ժողովուրդը համախմբվեց ոչիշխանական ուժերի շուրջ, ապա Սերժ Սարգսյանն ու իր թիմը, որ մինչեւ հիմա կարծում էին, թե իրենք հավերժ են իշխելու, հավերժորեն կհայտնվեն մի այլ տեղում:

Սերժն այժմ «Տիգրա՛ն ջան, ինքդ էլ տեսնում ես, որ գեղեցիկ չէ «կուտակայինը»» ծրագրի շրջանակներում ուզում է շոու սարքել և անցկացնել իր համար լարված այս շրջանը։ Ահա թե ինչու է «տիրացու» վարչապետը երկխոսություն առաջարկել։

Էդվարդ Անտինյան. «Սարգսյանը ձախողել է մեր երկրի արտաքին քաղաքականությունը ու ձեռք բերել անհուսալի գործընկերոջ համբավ: Այնպես որ դրսից սպասելիք նա այլևս չունի: Իսկ ներսում երբեք հանրային հենարան չի ունեցել»։

Մի ամբողջ խմբի մարդկանց պարագայում Ֆրեյդը սխալվեց, թե սեքսը մարդու գործողությունները որոշող գործոնն է։ Վերցրեք թեկուզ մեր քաղաքական հաճախորդներին։

Իշխանափոխությանը բնականաբար դեմ են Սերժ Սարգսյանը, Սաշիկ Սարգսյանը ու իրենց նեղ թիմը։ Կարծում եմ, բացատրության կարիք չկա, թե ինչու են դեմ։

Հրայր Թովմասյանին մեկ ամիս ժամանակ պետք եղավ, որ կարողանա վերջապես «հակադարձել» և հուժկու պատասխան տալ Արմեն Ռուստամյանին: Դե, ՀՀԿ-ում ամենաարագ «հակադարձողը» Կարեն Ավագյանի «գրասենյակն» է։ Իսկ կառավարությունում դանդաղ են շարժվում։

Եթե Սերժ Սարգսյանն իրեն պահեց Յանուկովիչի պես ու զիջումների չգնաց կամ զիջումներն արեց ուշացումով, ապա հետագայում կզրկվի նաև «արևմտամետության» առումով ուկրաինացի իր կոլեգայի բախտին արժանանալուց։

Ի՞նչ է անում պատերազմող երկրի իշխանությունը։ Հարստանում է։ Յանուկովիչն էլ էր ասում՝ 80 տոկոսը դեմ է, բայց մենք մերը անելու ենք։

Սրանք մեր օրերի «մաքինդեռներն» են, մեկ օրվա քննություն չբռնող կանխատեսում անողները, տեղեկատվական դաշտի «սամուրայներն» ու վերջապես՝ «Վերջի բոլշևիկի» վերջին օրերի «սրբերը»։

Սերժ Սարգսյանին քննադատելը պարտադիր «ատրիբուտ» է «անկախների» համար։ Դա, այսպես ասած, «ալիբին» է։ Բայց հերիք է, օրինակ, հարց տաս սրանցից յուրաքանչյուրին ԱԺ չորս ոչիշխանական ուժերի համագործակցության թեմայով, երբ «ալիբին» հօդս է ցնդում։

Տարիներով «պիոներ պալատ»-ական խմբակի ղեկավարի մակարդակով «վերլուծում» են «գեո-քաղաքական» իրավիճակը եւ այդպես էլ չեն հասնում...Սերժ Սարգսյանին:

Յանուկովիչություն էր անում նաև Սերժ Սարգսյանը։ Նա էլ էր աճուրդի հանել Հայաստանն ու հանուն աթոռային երաշխիքների՝ արտաքին քաղաքականությունը դարձրել ղումարբազություն։

Ծանր, շատ ծանր է հայ գրողներից մեծ մասի վիճակը: Ամեն ինչ ունեն, բացի ընթերցողից:

Հեռուստամագնատի վերածված Սերժ Սարգսյանն այժմ ոչ միայն քաղաքական, այլ նաև ֆինանսական վերահսկողության տակ է առել հեռուստաընկերությունների ճնշող մեծամասնությանը՝ խժռելով գովազդային շուկայի մեծ մասը։

«Մովսես առաջնորդից» մինչև «Վերջի բոլշեւիկ» որակված անձը այնպիսի մի իրականություն է ստեղծել, որտեղ հիմա բոլորը բոլորի դեմ են, բոլորը բոլորին ատում են, բոլորը բոլորին կասկածում են, ոչ ոք ոչ ոքի չի հավատում:

Լֆիկ Սամոյի հրաժարականը պահանջելու վրա մասնագիտացած «թունդ ընդդիմադիրները» չեն մասնակցում «Վերջի բոլշևիկի» և «Օֆշորի Տիկոյի» դիրքերին սպառնացող որևէ գործընթացի։

ՀՀԿ-ին միացել է կամ ավելի ճիշտ՝ ինքը ՀՀԿ-ի վերնախավի «բոլշևիկյան» հատվածն է միացել երկրի հարստությանը, ունեցվածքին, հանքերին, ձեռնարկություններին ու սուպերմարկետներին, արոտավայրերին ու դաշտերին ...

Մի՞թե Սերժ Սարգսյանին հնարավոր չէ մերժել ու բացատրել, որ «խուրդվում» է «Առավոտ» թերթը և այլևս «չեզոքի» դիրքերից չի կարող ծառայություններ մատուցել Բաղրամյան 26–ին և երիտօլիգարխիային։