Կորյուն Մանուկյան. «Քաղաքական դաշտում առարկայական տեսք ստացավ «Կոնսենսուս մինուս Սերժ Սարգսյան» ձևաչափը։ Եթե ավելի բացած տեսքով ներկայացնենք այդ ձևաչափը, ապա կստանանք «Կոնսենսուս մինուս Սերժ Սարգսյան, մինուս ՕԵԿ, մինուս Նիկոլ Փաշինյան»»։

Կորյուն Մանուկյան. «Ուշագրավ է, որ գլխավոր դատախազությունն ամենատես է դարձել Օսկանյանի մասով, բայց չի տեսել մեկ այլ, ավելի ակնհայտ բան»։

Էդուարդ Սարիբեկյան. «Առաջիկա նախագահական ընտրություններում գործող իշխանական խումբը Սերժ Սարգսյանի գլխավորությամբ լուրջ բարդությունների առաջ է հայտնվել: Տիգրան Սարգսյանի կառավարության ծրագրերն ըստ էության տապալվել են, սոցիալական ծանր իրավիճակն ու ամենուր գլուխը բարձրացրած կոռուպցիան հիմնական ընտրազանգվածին հասցրել են հուսահատության»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Թե ո՞րն է տվյալ դեպքում Նիկոլի ու Սերժի սկզբունքային տարբերությունը, թողնենք ընթերցողի դատին։ Միայն մեկ բան նշենք. եթե ճիշտ է Նիկոլը, ուրեմն ճիշտ է նաև Նաիրի Հունանյանը, ով իր անձնական դատավճիռը կայացրեց «100 տոկոս ձայն էլ հավաքեիք, միևնույն է իշխանությունը չէինք տալու» խոսքերի հեղինակ Վազգեն Սարգսյանի նկատմամբ»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Սերժ Սարգսյանին ու նրան կից գործող երիտօլիգարխիային օդ ու ջրի պես պետք էր ԲՀԿ–ի ու մասնավորապես Վարդան Օսկանյանի դեմ սարքած գործի «գաղափարական» ու «հասարակական» ֆոն ապահովել, և այդ ֆունկցիան իր վրա վերցրեց Նիկոլ Փաշինյանը: Նա իր դերը կատարեց ՀՀԿ ղեկավարի հաճախորդների համար դասական դարձած սխեմայով՝ խոսքով քննադատել իշխանությանը, բայց փաստացի ծառայել Սերժին»։

Կորյուն Մանուկյան. «Հանրապետականների տառաճանաչ զանգվածը լրագրողների հետ «փակ» զրույցների ժամանակ ընդունում է, որ Օսկանյանի դեմ ներկայացրած մեղադրանքներն անհիմն են ու աչքի են ընկնում իրավական անգրագիտությամբ։ Որոշակի կրթական ցենզ ունեցող ՀՀԿ–ականները հասկանում են, որ Աղվանի միջնորդությանը կողմ քվեարկելով՝ իրենք պարզապես «կփչանան»։ Բավական անհարմար վիճակի մեջ է հայտնվել նաև Աղվան Հովսեփյանը։ Նրան իշխանություններն այժմ երկշերտ «փչացման» են ենթարկում»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Իր հաճախորդների բերանով անընդհատ քննադատելով մարտի 1–ին Օսկանյանի ասուլիս տալը՝ Սերժն, ըստ էության, հետին թվով «մուռ» է հանում նախկին արտգործնախարարից։ Եվ ընդհանրապես, Սերժ Սարգսյանը նախագահ դառնալուց հետո սկսել է պայքարել բոլոր նրանց դեմ, ում միջոցով կամ ում աջակցությամբ նախագահ է դարձել։ Նման դեպքերի համար է, որ մեր ժողովուրդը տալիս է «Անաղուհաց քրդի շուն» որակումը, սակայն մենք ձեռնպահ կմնանք Սերժ Սարգսյանի պահվածքին նման գնահատականներ տալուց»։

Կորյուն Մանուկյան. «Եթե որևէ պատգամավոր մասնակցի Օսկանյանի հարցով քվեարկությանը, ապա անկախ այն հանգամանքից, թե ԱԺ ամբիոնից ելույթ ունենալիս ինչպիսի գնահատականներ է հնչեցրել և ինչպես է քվեարկել, կվերածվի Սերժ Սարգսյանի գործընկերոջ։ Մի խոսքով, քվեարկությունը պետք է բոյկոտել և միայն հետևել, թե ինչպես է անցնում քվեարկության ընթացքը և խախտումներ թույլ չտալ»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Վարդան Օսկանյանի «գործով» գլխավոր դատախազին ԱԺ գործուղելուն զուգընթաց, Բաղրամյան 26–ը զբաղված է նաև գործընթացին համապատասխան տեղեկատվական ու «գաղափարական» ֆոն ապահովելով։ Միշիկական թերթերն ու կայքերն աշխատում են մի քանի ուղղություններով և շրջանառության մեջ են դրել հետևյալ թեզերը...»։

Կորյուն Մանուկյան. «Սուրիկն ու մյուսները, չբացահայտվելու համար, պետք է կոկորդիլոսի արցունք թափեն մարտի 1–ի թեմայով ու ... մարտի 1–ի թիվ 1 շահառու Սերժ Սարգսյանի համար դհոլություն անեն, ինչով էլ, մասնավորապես, զբաղված է Սուրեն Աբրահամյանը։ Բայց դե ամեն ինչ այնքան ակնհայտ երևում է, որ անգամ «աղվես» մականունը կրող նախկին ոստիկանապետն է զույգ ոտքով թակարդն ընկնում»։

Հիվանդության երկրորդ փուլը սկսվում է այն ժամանակ, երբ ինչ–ինչ միջոցների շնորհիվ անտաղանդ ու նախանձ այդ մարդը կարողանում է հասնել իշխանության: Արդյուքնում համակարգը լցվում է այն մարդկանցով, ովքեր ավելի ցածր մակարդակի են, քան ղեկավարը, և «եթե ինքը երկրորդ կարգի է, ապա իրենք լինելու են երրորդ կարգի և կանեն ամեն ինչ, որ իրենց ենթակաները լինեն չորրորդ կարգի»։ Հիվանդության երրորդ և վերջին փուլում համակարգում այլևս չես հանդիպի նույնիսկ մի կաթիլ խելք և պատասխանատվություն:

Կարեն Հակոբջանյան. «Եթե որևէ ուժ կամ անհատ պատգամավոր քննադատի իշխանության քայլերը, բայց միևնույն ժամանակ մասնակցի Օսկանյանին պատգամավորական անձեռնմխելիությունից զրկելու հարցով քվեարկությանը, ապա իմացած եղեք, որ գործ ունենք Սերժի հաճախորդի հետ։ Ու արդեն կապ չի ունենա, թե տվյալ ուժը կամ անհատ պատգամավորը «դե՞մ», «կո՞ղմ», թե՞ «ձեռնպահ» է քվեարկել։ Քվեարկությանը մասնակցելն արդեն իսկ իշխանության օգտին խաղալ է նշանակում»։

Կորյուն Մանուկյան. «Այն, որ Վարդան Օսկանյանին փողերի լվացման մեղադրանք ներկայացնելով՝ Սերժ Սարգսյանը քաղաքական խնդիր է լուծում, ընդունում են անգամ սերժամետ լրատվամիջոցները։ Նկատենք, որ, խնդրի քաղաքական կողմից զատ, կա նաև այլ նրբություն»։

Կորյուն Մանուկյան. «Հիմա մնում է միայն ենթադրել, թե ինչու էր ԱԺ ընտրությունների քարոզչության փուլում ՀՀԿ ղեկավարն անընդհատ կրկնում «Հավատա՛նք, որ փոխենք» կարգախոսը։ Վիկտորն ու Տիգրանն, օրինակ, հավատացել են, բայց դժվար է ասել, թե արդյոք նրանք կարողացե՞լ են փոխել Սերժի՝ 50 հազ. կոն դնելու «խասիաթը»»

Կարեն Հակոբջանյան. «Սերժ Սարգսյանը, թերևս, բնազդով է զգում, որ պետք է դեգրադացնել հասարակությանը մինչև վերջ, քանզի միայն այդ դեպքում ինքը շանս կունենա իշխելու։ Առողջ հասարակությունը Սերժ Սարգսյանի բնական թշնամին է, իսկ հիվանդ հասարակությունը՝ բնական դաշնակիցը։ «Փչացածների» հասարակության մեջ ուրիշ էլ ով, եթե ոչ Սերժ Սարգսյանը նախագահ պետք է լինի»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Համոզված եմ, որ Սերժ Սարգսյանն անողոքաբար օգտագործելու է ձեռքի տակ եղած «մատերիալը», և մենք ականատեսն ենք դառնալու նորաթուխ դհոլի, ես կասեի՝ զուռնայի զրնգուն բեմելին։ Ու արդեն կապ չունի, թե ինչ փաստարկներով փորձ կարվի Օսկանյանի դեմ հանդես գալու սերժահաճո պահվածքը թաքցնել։ Չի փրկի անգամ «մարտի 1»–ի զոհերի հետևում թաքնվելով՝ Բաղրամյան 26–ի պատվեր կատարելու մարտավարությունը»։

Կորյուն Մանուկյան. «Հայտնի խորհրդակցության ժամանակ Տիգրան Սարգսյանի վրա հերսը թափած Սերժ Սարգսյանը մի քանի խնդիր էր լուծում։ Մի կողմից նա պատրաստակամություն հայտնեց քավության նոխազ սարքել Տիգրան Սարգսյանին, իսկ մյուս կողմից՝ «նշան» տվեց համապատասխան կառույցներին հարձակվել ԲՀԿ–ի վրա։ Սրանք երկու սցենարներ են, որոնք ամեն մեկն առանձին ծրագրի մաս են կազմում»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Սերժ Սարգսյանի քաղաքական նեկրոֆիլիան դրսևորվում է ներքին ու արտաքին քաղաքական ոլորտներում համատարած ձախողումների տեսքով, ինչպես նաև քաղաքական դիակների հետ հարաբերվելու նրա ցանկությամբ։ Եթե դիտարկենք Սերժ Սարգսյանի կադրային քաղաքականությունը, ապա կտեսնենք, որ նա «հարաբերվում» և իրեն վստահ է զգում բացառապես քաղաքական դիակների՝ Արտաշես Գեղամյանի, Արթուր Բաղդասարյանի, Վիկտոր Դալլաքյանի, Խոսրով Հարությունյանի և նմանների հետ «գործընկերային» միջավայր ստեղծելով»։