«Հայկական ժամանակ»-ի խնդրահարույց խմբագրականի հեղինակի բուռն ֆանտազիաները ոչ միայն անհեթեթ են ու տարօրինակ տպավորություն են թողնում, այլև խիստ վտանգավոր են:

Մենք մղում ենք մե՛ր Հայրենական պատերազմը՝ հանուն գոյության:

Գնացել էր, որ լոբբինգ անի Արցախի փուլային կապիտուլյացիայի տերպետրոսյանական «հայեցակարգի» օգտին։

Մեկ ազգ, մեկ բռունցք, մեկ նպատակ՝ ծնկի բերել թշնամուն:

Հայ-ռուսական հարաբերությունների դեմ ուղղված ցանկացած դրսևորում առաջին հերթին նշանակում է «ջուր լցնել» մեր թշնամու ջրաղացին։

«Խաղաղություն պոռալով»` պատերազմ ստացանք։

Ու մենք հաղթելու ենք, որովհետև այս թշնամու և նրան դիմակայելու հարցում մենք մեկ ենք:

Հայաստանով, Արցախով մեկ ալիք տվող կամավորագրվողների, զորահավաքվողների մեջ «800 հեկտարայինները» չեն երևում:

Ռազմահայրենասիրական ճառերի ու գրառումների «արանքում» էլի «հեղափոխության» թաքնված գովազդն է անում։

Ա՛յս իրավիճակում վերջնահաշվում հայ-ռուսական հարաբերությունների դեմ ուղղված քայլեր կամ հայտարարություններ անելը նշանակում է միայն մեկ բան՝ գործել թշնամու կողմից։

Պատերազմը նաև տեղեկատվական ու մեդիա հարթակներում է ծավալվում:

Փաշինյանն ինչ անում է` «խիյարը թարս է բուսնում», ինչին ձեռք է տալիս, ինչի կողքով անցնում է` փչացնում է։

Պետության ղեկին արկածախնդիր, անպատասխանատու, անձնական քինախնդրությամբ ու խմբակային շահերով առաջնորդվող որևէ մեկի հայտնվելը դառնում է տվյալ պետության ողբերգությունը:

Կա՛մ Նիկոլ Փաշինյանը կհեռացվի իշխանությունից, կա՛մ մենք երկիր կկորցնենք։

Ինչով կվերջանա Հայաստանի և Ադրբեջանի բռնապետերի հեռակա «ցլամարտը», «հուսահատորեն կապակայունացնի՞» Ադրբեջանի ներքաղաքական կյանքը, թե՞ կպայթեցնի առանց այն էլ լարված սահմանային իրավիճակը` կապրենք, կտեսնենք։

Երկրում աստիճանաբար վերաարմատավորվում է «բեսպրեդելի» ու ամենաթողության միջավայրը։

Նախկինում, անկախ ամեն ինչից, թշնամական երկրի կողմից այդ աստիճան «անկում» չէր նկատվում:

Փաշինյանը ոչ թե հերքում է Ալիևի ու ադրբեջանական կայքի ասածներն ու գրածները, այլ սպառնում է Ալիևին, որ ինքն էլ կարող է կոնֆիդենցիալ ինֆորմացիաներ ասել։