Նա ներսից է տեսնում այն քաոսն ու շիզոֆրենիան, ապօրինություններն ու դիլետանտիզմը, որոնք հանգեցնելու են փլուզումների և քաղաքական աղբանոց են նետելու քայլարածներին։

Եթե Մանվելն իրական ցուցմունքներ տա, ապա Փաշինյանն ու Տեր–Պետրոսյանը «Մարտի 1»–ի գործով առնվազն կհայտնվեն կասկածյալի կարգավիճակում։

Վանո Սիրադեղյանն էլ «ժուկով, ժամանակով» ՆԳ համակարգում զինված բանդա էր ստեղծել անցանկալի անձանց ահաբեկելու, հարկ եղած դեպքում` վերացնելու համար։

Փակվում են վարչապետի հետ ոչ մի կապ չունեցող բոլոր դատարանների դռները՝ ապացուցելու, որ այդ դատարանները մարիոնետային են, բայց որ վարչապետին պետք են այնպիսի դատարաններ, որոնք վարչապետի հետ ոչ մի կապ չունեն։

«Իմ քայլի» առաջնորդը ներքին կյանքում շարժվում է բացառապես արևմտյան որոշակի շրջանակների թելադրանքով։

Անդեմ, անձեռագիր, անծրագիր, յուրայինների մեջ օտար, օտարների մեջ` յուրային, ոչ մի բանով աչքի չընկնող, քամելոնակերպ մարդ։

Բովանդակային առումով Փաշինյանը տերպետրոսյանական գծի մեջ է և առաջ է մղում «Սերգո՛ ջան, լավ չես ապրելու» թեզը, բայց մի փոքր այլ ձևով:

Հայաստանը ֆյուրեր պահելու և տոտալիտար ռեժիմ ունենալու ռեսուրս չունի։ Հատկապես երբ ամեն ինչ «ֆեյք» է՝ սկսած տնաբույծ «ֆյուրերից» մինչև «Իմ (պայքարը) քայլը»։

Հայաստանում բացի վարչապետից և ԱԺ նախագահից ուժեղացված պաշտպանության ենթակա ևս մի կառո՞ւյց կա։

Հեղափոխության արդյունքներից օգտվողներից է նաև տխրահռչակ Արման Բաբաջանյանը։

Նիկոլ Փաշինյանն իր աթոռի ամրապնդման դիմաց ժամանակ խնդրեց ու ստացավ Ալիևից:

Միշտ կարելի է ասել` «շրջանակը պարզ էր, բայց ապացույցները քչություն արեցին»։

Ադրբեջանցիներն իրենց կրակոցներով ու ագրեսիայով Փաշինյանին այժմ «մեսիջ» են փոխանցում, որ ժամանակը սպառվում է, և պետք է կատարել այն, ինչ խոստացվել էր։

Մեզ շանտաժի ենթարկվող, սեփական «ես» չունեցող ու անողնաշար նախագահ պետք չէ։

«Թավշյա ոչ բռնի իշխանափոխությունից» ընդամենը մի տարի անց Նիկոլ Փաշինյանի «գերբարձր» վարկանիշից բա՛ն չի մնացել։

Մենք հիմա ունենք անգլուխ պետության գլուխ։ Ու ոչ մի արհեստական ու քծնանքային ժպիտ չի փրկի այս «անգլիացուն»։

Ռուսաստանի նախագահն ակնհայտորեն «դիստանցիա է պահում» Փաշինյանից, ամերիկյան վերնախավի հետ Փաշինյանն առանձնապես չի աշխատում։

Թե ինչ արժանիքների ու կարողությունների հաշվին է Ավինյանը դարձել փոխվարչապետ, հայտնի չէ։ Հայտնի է միայն, որ հեղափոխության օրերին նա Նիկոլի ջրի շիշն էր երբեմն բռնում։