Նիկոլի այս զիջումները վերջ չեն ունենալու: Հայաստանի կորուստներն էլ: Այդ կորուստներից խուսափելու միակ նախապայմանն ամբողջական իշխանափոխությունն է՝ Նիկոլի հեռացումը: Դրանից հետո է միայն հնարավոր խաղաղություն և զարգացում:

Նիկոլն առաջնորդվում է «Կոռուպցիա կա կոռուպցիա» կարգախոսով: Ուզում է «բարի թագավոր, վատ բոյարներ» սցենարը խաղարկել, բայց իր հագով, որը «Խեղճ հարիֆ թագավոր, թալանչի ենթականեր» տեսքն է ստացել:

Կից լուսանկարում Ալենն ու Նիկոլն են՝ «աղջիկ» ժամանակ: Այդ օրերին նրանք հաճույքով «վազվզում» էին Խաչատուր Սուքիասյանի ոտքերի տակ:

Հայաստանի ու Արցախի դեմ «բնապահպանական» ահաբեկչությունը շարունակվում է։ Սկսեցին Ամուլսարով, հետո անցան Արցախին, շարունակում են Հայաստանով։

Նիկոլական իշխանությունից ու դրան կցված «իրավապաշտպաններից», ուժային կառույցներից այլ բան չէր էլ ակնկալվում:

Նիկոլն ասում է՝ «նոր սահմանադրություն ընդունենք, անկախության հռչակագրից հրաժարվենք, որ խաղաղ ապրենք»։ Վերջում ասելու է՝ «Եկեք Երևանը հանձնենք, որ խաղաղ ապրենք»։

Բոլոր իրական ընդդիմադիր ուժերի խնդիրը պետք է լինի Նիկոլ Փաշինյանի իշխանությունից ազատվելը, ՀՀ–ի ադրբեջանականացումը կանխելը։

Եկել է Տիգրան Ավինյանի ու քաղաքապետարանի համապատասխան բաժինների չինովնիկների վրեժի պահը։ Իրենք վրեժ են հանում երևանցիներից։

Փաշինյանի կողմից եղել է աջակցություն Ալիևին՝ Արցախի հայաթափման հարցում: Դավաճանությունը պոզով ու պոչո՞վ է լինում:

Նարե Սոսեն խիստ ու կոշտ քննադատության է ենթարկում Նիկոլ Փաշինյանին, նրա հաճախորդ Արամ Սարգսյանի խմբակին ու շանը՝ Դոգին։

Եթե դիտարկելու լինենք Նարե Սոսեի հանրային գործունեությունը, ապա Երևանի ավագանիում և տեղեկատվական դաշտում նա աչքի է ընկնում կոշտ գնահատականներով՝ Նիկոլ Փաշինյանի, ՔՊԿ–ի քույրիկ կուսակցության՝ «Հանրապետության»  և Դոգի հասցեին։

Եթե Նիկոլը գնաց մեր պետականության հիմքերը քայքայող սահմանադրական հանրաքվեի, ապա այն պետք է վերածել նրան անվստահություն հայտնելու գործընթացի:

Նիկոլն իր քայլերը քողածածկում է «խաղաղության խաչմերուկ» կոչվող բլեֆի տակ, բայց իրականում իր իշխանության ու իր անձնական անվտանգության երաշխավորությունն է ակնկալում Թուրքիայից ու Ադրբեջանից: Բնականաբար՝ Հայաստանի շահերի հաշվին:

Նիկոլն այնպես է փչացրել իր հարաբերությունները մեր բնական դաշնակիցների հետ, այնքան հեռու է գնացել իր «խաղաղության» օրակարգում, որ Հայաստանը կանգնեցրել է նոր պատերազմի ու նոր կորուստների առաջ:

2018-ին մարդիկ դուրս էին եկել փողոց նախկին արատավոր բարքերից ազատվելու, վատը մերժելու, այլ ոչ թե Արցախը հանձնելու և Հայաստանի գոյությունը հարցականի տակ դնելու համար:

Գյումրիում մի բիզնեսմեն քաղաքապետ կար, ով մինչև այդ հասցրել էր բիզնեսմեն պատգամավոր աշխատել՝ առաջնորդվելով «ով էշ, ես փալան» կարգախոսով:

Նիկոլական քաղաքապետարանը Երևանում բողոքի հավաք է արտոնել Ռուսաստանում հակաիշխանական գործունեությամբ հայտնի Նավալնու կողմնակից, ՌԴ քաղաքացի Ռիչարդ-Ռոման Քինգին։

Լռությանը զուգահեռ Փաշինյանը «հուժկու» պատասխան տվեց Ալիևին: Նա մեկ ժամվա ընթացքում աշխատանքից ազատեց ու կրկին նույն պաշտոնին նշանակեց ԱԱԾ ղեկավար Աբազյանին: