Նիկոլ Փաշինյանն ու իր իշխանությունը ընթացիկ ցեղասպանությունը հայության վրա ուզում են «ծախել» որպես «խաղաղության օրակարգ»:

Արսենյանը կարծում է, որ եթե Փաշինյանի փեշն է բռնել, ուրեմն վերջ, այլևս իր անցյալը ջնջվել է, ոչ մեկը ոչինչ չի հիշելու կամ հիշեցնելու:

Ապրիլի 20-ը այսուհետ պետք է ՔՊ-ի կողմից հռչակվի հատուկ հիշատակման օր, եթե իհարկե, Նիկոլ Փաշինյանի իշխանությունը «ձգի» մինչև հաջորդ ապրիլի 20:

Մի օր, ի վերջո, պիտի ավարտվեր պոպուլիստների դարաշրջանը: Եվ կարծես՝ այն ավարտվում է:

Նպատակն է՝ Ալիևի հետ ձեռք-ձեռքի տված, փաստորեն, հայաթափել Արցախը, գործնականում Հայաստանի ու հայության ոտքերի տակից վերջնականապես հանել պետականություն ունենալու հողը, հիմքը, սյունը:

Իսկ ո՞ւր են այդ բոլոր «ակտիվիստները», բնապահպանները, «մտահոգ քաղաքացիները» հիմա, երբ Երաևնում ծառամորթեր են կազմակերպվում և իրականացվում:

Թե՛ Փաշինյանի, թե՛ Ալիևի խոսույթը բավականին ներդաշնակ էր: Թե՛ Փաշինյանի, թե՛ Ալիևի խոսույթն ակնհայտ հակահայկական էր, թշնամական:

Կա՛մ բոլորս ոտքի ենք ելնում ու Փաշինյանից ազատվում ենք, կա՛մ նա էսպես ճառելով կործանում է Հայաստանը:

Ոստիկաններին շնորհավորող, ոստիկանության նկատմամբ պետության ղեկավարների ուշադրության ու դրական վերաբերմունքի մասին ճառող Փաշինյան երևույթն ինքին գրոտեսկային զավեշտ է:

Տիգրան Ավինյանն ինչ կերպարանափոխությունների էլ որ ենթարկվի, շարունակելու է մնալ Նիկոլ Փաշինյանի իշխանության բերած ծանր աղետների հիմնական համապատասխանատուներից մեկը:

Նորանշանակ ՄԻՊ-ն այցելել է կալանավորված ադրբեջանական երկու զինվորներին, որոնցից մեկը, ի դեպ, նախքան բռնվելը, լայվ էր մտել ու ասում էր, որ հայի արյուն են թափել:

Ռուսաստանի դրոշն այրելու հարցում տարիներ առաջ աչքի էին ընկել ներկայիս նիկոլականները։

Ոչ անձրևանոցներն են «հենց այնպես» նետվում, ոչ էլ՝ թշնամու դրոշն է «հենց այնպես» բոցավառվում:

Նիկոլ Փաշինյանի վարած «քաղաքականությունը» Հայաստանը դրել է մի այնպիսի վիճակում, մի այնպիսի ուղու վրա, որն անխուսափելիորեն հանգեցնում է կորուստների:

Նիկոլ Փաշինյանի լինելը (վարչապետ), նշանակում է Հայաստանի մահ, ոչնչացում:

Ի՞նչ երաշխիք, որ վաղը, մյուս օրը ադրբեջանական այլ նման դիվերսանտներ չեն ներթափանցի Հայաստանի տարածք, տարբեր բնակավայրեր, չեն հայտնվի որտեղ ասես:

Արցախի խնդրին, հատկապես՝ մինչև 2018 թվականի իր իշխանազավթումը խնդրի կարգավորման գործընթացին անդրադառնալիս, Նիկոլ Փաշինյանը ամեն անգամ մի նոր կեղծախոսանք է բստրում:

Դրանք ոչ միայն մանիպուլյացիոն թեզեր են, այլև իրենց խորոքում՝ թշնամական, վնասակար և աղետաբեր: