Անկախության երթը վերածվեց Սերժ Սարգսյանի հրաժարականի պահանջի, ինչը չէր մտնում Մաքսային միության «վկաների» պլանների մեջ։

Ազատիչի համար գաղափարաները և սկզբունքները շատ հարաբերական բաներ են. նա կարող է այսօր լինել հավատավոր նժդեհական, իսկ վաղը՝ համոզված մարքսիստ կամ մոլի ռուսաֆոբ։

Անկախությանը ձեռնոց է նետված ոչ թե դրսից, այլ ներսից։ Պետք է, հետևաբար, վերցնել այդ ձեռնոցը։

Սերժ Սարգսյանը սեփական դիրքորոշումը վերահաստատող վարչապետին 10 րոպե անց չի ազատել զբաղեցրած պաշտոնից:

Այսպես որ գնա՝ վաղը Սերժը Վորկուտայի պաշտոնյաներին էլ կշնորհավորի, չհաշված՝ Սիկտիվկարը։

Կիրակոսյանին Եվրախորհրդարան գործուղելով` Սերժ Սարգսյանն ու ՀՀԿ-ն համաձայն են ԼՂ հարակից շրջաններից զորքերի դուրս բերմանը եւ որոշ տարածքների հանձնմանը:

Հայաստանյան «արևմտամետները» շատ «մազալու» դեմքեր են։ Սրանք կուրծք են ծեծում և ողբում Մաքսային միության մեջ մտնելու որոշման թեմայով, բայց համառորեն չեն տեսնում գլխավոր հերոսին կամ ավելի ճիշտ՝ հակահերոսին։

Խե՜ղճ Սերժ, նա ուզում էր Սաշիկի հետ մեզ ասոցացնել ԵՄ–ի հետ, սակայն չար և մութ ուժերը թույլ չտվեցին։ Ա՛յ, ա՛յ, ա՛յ...

Բաղրամյան 26 հրավիրված են եղել ոչ բոլոր «անկախները», այսինքն՝ գեբելսյան քարոզչամեքենայում ոմանք հավասար են, իսկ մյուսները՝ ավելի՛ հավասար։

Երբ առիթ եղավ զրուցելու Սոս Սարգսյանի հետ՝ բավական անկեղծ զրուցի ընթացքում համարձակվեցի մեր ժամանակների մեծագույն արտիստին հարցնել, թե 1991 թվականին ինչպես համաձայնեց դառնալ ՀՅԴ-ի նախագահի թեկնածու:

Սերժ Սարգսյանը հասկանում է միայն ճնշման լեզուն։ Նա պարզապես սարսափում է Ազատության հրապարակից, եթե, իհարկե, այնտեղ ոչ թե թատրոն կամ քաղաքական շոու է կազմակերպվում, այլ իրական խնդիրների մասին հնչեցվում։

Վահան Հովհաննիսյանն էլ, Արթուրի պես և դաշնակցական վերնախավի ծափահարությունների ներքո, «քցում» է ՀՅԴ ընտրազանգվածին, քանզի միանում է տխրահռչակ «ֆուտբոլային» դիվանագիտության ռահվիրաներին։

«Եթե կա Բենթլի Սամո, տերտերական սուտի բարեպաշտ վարչապետ, որոնք օֆշորներում են ֆռֆռում ու մեռոլոցը սարքել են ազգի «հարատեւման» բանաձեւ, էլ ով է հավատում եկեղեցուն»։

«Արևմտամետների» համար մինչև սեպտեմբերի 3–ը ամեն ինչ այնքան լավ էր ստացվում։ Նրանք ընդդիմադիր դիրքերից աջակցում էին Սերժ Սարգսյանին ու ձեռքի հետ լուծում սեփական սոցիալ–տնտեսական խնդիրները։

Սեպտեմբերի 3–ին պարզ դարձավ, որ Սերժի «ռուսամետ» և «արևմտամետ» թիմակիցներն իրականում Մաքսային միության ռահվիրաներ են՝ «վկաներ», քանզի առաջիններն ինքամոռաց ողջունում են ՀՀԿ ղեկավարի որոշումը, իսկ երկրորդները ծպտուն չեն հանում նրա դեմ։

«Սերժ Սարգսյանն ապահարզան է տանում Մոսկվա»,– սեպտեմբերի 3–ից առաջ գրում էր «անկախ» մամուլի կարկառուն ներկայացուցիչ «Lragir.am»–ի խմբագիրը։ Թե ինչպիսին էր այդ ապահարզանը, բոլորս տեսանք։

ՀՀ փաստաբանների պալատի նախագահի ընտրություններն անցան նախագահական ընտրությունների «ոգով»:

Սերժ Սարգսյանի քարոզչական թիմն առաջնորդվում է Արտաշես Գեղամյանի՝ տարիներ առաջ ներկայացրած բանաձևով՝ ում անունը Սերժի հետ կապվի, անմիջապես վարկաբեկվում է։