Սերժ Սարգսյանի նախագահության շրջանում պետական կառավարումը փոխարինվեց թամաշայով և շոուով։ Իրական քաղաքականությունն իր տեղը զիջեց իմիտացիային։

Զորի՛ Գայկովիչ, ես սկսում եմ արդեն հասկանալ Պուշկինին։ Բայց չեմ հասկանում, թե ինչ տեսակ է Սերժ Ազատիչը։ «Նիուժելի» մարդը կարող է նախագահի պաշտոնին հասնել՝ ունենալով զրոյական արժանապատվություն։

«Արևմտամետ» Սերժ Սարգսյանից ամեն ինչ սպասելի է։ Չէ՞ որ նա ադրբեջանական կոմսոմոլի դպրոցի սան է և արևելյան ոճի քծնանքի բոլոր նրբություններին տիրապետում է։

Հայաստանում հեշտացել է ազգային հերոս դառնալն ու հալածյալի լուսապսակով շրջելը։ Ընդամենը պետք է անձնական վիրավորանք հասցնել Սերժ Սարգսյանին և վերջ։ Նիկոլայ Ծատուրյանի հետ կապված պատմությունը այդ շարքից էր։

Սերժ Սարգսյանի հույսն այժմ ինտրիգներն ու ներքաղաքական դաշտում կոնսոլիդացիոն երևույթներ թույլ չտալն է։

Ենթադրում եմ, որ կարող եմ մեղադրվել մազոխիզմի մեջ, բայց պետք է խոստովանեմ, որ ամբողջությամբ կարդացել եմ Զորի Գայկովիչի լավաշ–նամակն՝ ուղղված Պուտինին։

Պեդոֆիլ Սերոբը տենդերների մասով չի խորհուրդներ տվել Տիգրանին։ Տակը մնաց գենդերը։ Դե, գենդերի հարցով էլ միայն «հերձումը» ցույց կտա, թե վարչապետի մոտ ինչն ինչոց է։

Սկզբունքներ և կայուն աշխարհայացք չունեցող Սերժ Սարգսյանը իդեալական ֆիգուր է «արևմտամետների» և «ռուսամետների» համար։ Քանզի ՀՀԿ ղեկավարը կարող է Գյուլից մինչև Պուտին քծնել՝ աշխատանքային լայն «ֆռոնտ» ապահովելով բոլորի համար։

Առաջին հերթին «մեղաց մերոցը» վերաբերում է հենց հոգեւորական դասին, մասնավորապես Տիգրան Սարգսյանի հետ բիզնես-գործընկեր համարվող «Բենթլի Սամոյին»։

«Աշխատավորական կոլեկտիվները» Գյուլից սկսեցին, Ֆյուլեով մտան ու Գյուլիստանով ավարտում են, քանզի բոլորն էլ հոգով Գյուլչիտայ են։

Պատահական չէ, որ նոմենկլատուրային մտավորականությունը ոգեւորությամբ ընդունեց Մաքսային միություն մտնելու մասին Սերժ Սարգսյանի ընդունած որոշումը:

Սեպտեմբերի 3–ից հետո սկսվել է «սոցմրցություն» Պուտինին քծնելու և «ՌԴ–ի ամենալավ վասալը» մրցանակին արժանանալու համար։

«Ծագող արևի տանն էլ կվերջանա իմ կյանքը»,– շվշվացնում էր Տիգրան Սարգսյանը։

Սերժ Սարգսյանը լուրջ մրցակիցներ ունի։ Բոլորն էլ ուզում են հնարավոր բոլոր միջոցներով մտնել այնտեղ, ուր սովորաբար մտնում են «նաչալստվային» հաճոյանալ ձգտողները։

Արամայիս Գրիգորյանը լիսկաներից ու մյուսներից չի տարբերվում։ Նա էլ է նշանակվել տոկոս «խփելու» համար։

«Ծովահենը» սեփական անձի կարևորման շանս է տեսել, բայց, որպես գործի գիտակ, որոշել է քծնել ոչ թե Սերժին, այլ Վլադիմիրին։ Դե, Զորին հարյուր տարվա «վոժդ» է, և գիտի, թե քամին որ կողմից է փչում, և ում է պետք քծնել։

«Ազատամարտի ռահվիրան» հավատարիմ մնաց իր հաճախորդներին մեկ զրո պակաս տալու սկզբունքին և գրքի շնորհանդեսին ուղարկեց «կարմիրշորտիկավոր» բազեական Արմեն Աշոտյանին։

Իհարկե, վատ չէր լինի, որ Տարոնը տոնական ծրագրում ընդգրկեր նաեւ իր բիզնեսների շքերթը: Ավաղ…