Ինչպես նման դեպքերում շատ դիպուկ արտահայտվում է Սերժ Սարգսյանը` պետք է «գլխից բռնել մեծերին», իսկ «գլխից բռնելու» մշակույթը, ինչպես հայտնի է` քաղաքականությունն է։

ԱԽՔ–ին տվյալ դեպքում վերապահված է թնդանոթի մսի և «խուրդվող» մատերիալի ֆունկցիան։

Զորիի նամակում գրվածը Սերժ Սարգսյանի հերթական «նախաձեռնողականությունն» է, որի շրջանակներում Ղարաբաղի խնդրի կարգավորման բանակցային գործընթացից դուրս է թողնվում Հայաստանը։

ՀԳՄ նախագահի ընտրությունները հիշեցնում են երկրի նախագահական ընտրությունները. երկուսի դեպքում էլ նախընտրական շրջանում ակնհայտ էին թույլ տրված խախտումները եւ «հիմնական թեկնածուի» գործողությունների դեմ բողոքող մրցակից «ֆեյք» թեկնածուների կեղծ աղաղակները:

Սերժ Սարգսյանի «ֆուտբոլային» և «արևմտամետ» փուլերում Զորի Գայկովիչի բիզնեսը մի քիչ տուժեց, քանզի հնարավոր չէր միաժամանակ գովերգել հայ–թուրքական տխրահռչակ արձանագրությունները և պանթուրքիզմից խոսելով փող աշխատել։

Սեպտեմբերի 3–ին վերջ դրվեց Ս. Սարգսյանի աշխարհաքաղաքական «բոմժությանը», ու հիմա նա մնացել է ԱԽՔ–ի հույսին։

Ավելի լավ Երևանը հենց այսպես է շինվում։

Թվում էր, թե սեպտեմբերի 3–ից հետո Սերժ Սարգսյանի «արևմտամետ» հաճախորդները պետք է սսկվեին ու հանրության աչքին չերևային։

Միլիտոնյանի մրցակիցները նույնքան «ֆեյք» են, որքան 2013թ. նախագահական ընտրությունների ժամանակ Սերժ Սարգսյանի հետ «մրցապայքարի» ելած «վաստակավոր» եռյակը։

Հայաստանի իշխանության ակորդը լուրջ մասնագետի շտապ միջամտության կարիք ունի։

Հայաստանի եւ Եվրամիության բարձրաստիճան պաշտոնյաների հայտարարությունները, որ արդեն նմանվում են հեռակա «ռազբիրատի», հիշեցնում են հայտնի ֆիլմում Նաջարյանի եւ նրա կնոջ թունդ կռիվը:

Սերժ Սարգսյանի նախագահության շրջանում պետական կառավարումը փոխարինվեց թամաշայով և շոուով։ Իրական քաղաքականությունն իր տեղը զիջեց իմիտացիային։

Զորի՛ Գայկովիչ, ես սկսում եմ արդեն հասկանալ Պուշկինին։ Բայց չեմ հասկանում, թե ինչ տեսակ է Սերժ Ազատիչը։ «Նիուժելի» մարդը կարող է նախագահի պաշտոնին հասնել՝ ունենալով զրոյական արժանապատվություն։

«Արևմտամետ» Սերժ Սարգսյանից ամեն ինչ սպասելի է։ Չէ՞ որ նա ադրբեջանական կոմսոմոլի դպրոցի սան է և արևելյան ոճի քծնանքի բոլոր նրբություններին տիրապետում է։

Հայաստանում հեշտացել է ազգային հերոս դառնալն ու հալածյալի լուսապսակով շրջելը։ Ընդամենը պետք է անձնական վիրավորանք հասցնել Սերժ Սարգսյանին և վերջ։ Նիկոլայ Ծատուրյանի հետ կապված պատմությունը այդ շարքից էր։

Սերժ Սարգսյանի հույսն այժմ ինտրիգներն ու ներքաղաքական դաշտում կոնսոլիդացիոն երևույթներ թույլ չտալն է։

Ենթադրում եմ, որ կարող եմ մեղադրվել մազոխիզմի մեջ, բայց պետք է խոստովանեմ, որ ամբողջությամբ կարդացել եմ Զորի Գայկովիչի լավաշ–նամակն՝ ուղղված Պուտինին։

Պեդոֆիլ Սերոբը տենդերների մասով չի խորհուրդներ տվել Տիգրանին։ Տակը մնաց գենդերը։ Դե, գենդերի հարցով էլ միայն «հերձումը» ցույց կտա, թե վարչապետի մոտ ինչն ինչոց է։