Եթե Սերժ Սարգսյանն ուզում է սեփական կողմնակիցներն ունենալու իմիտացիայի ապահովմամբ պայքարել հակաիշխանական տրամադրությունների դեմ, ապա տե՛ս Մուբարաքի օրինակը։

Իշխանությունը բռնություն կատարելու գործողությունները «outsource» է արել ՀՀԿ խուլիգաններին՝ սաքուլիկներին ու հայկուլիկներին: Վերջիններս վերածվել են Սերժ Սարգսյանի «Մատյան» գնդի։

Եթե ձեզ համար վիրավորական է թռուցիկների բովանդակությունը, իմացե՛ք, որ տասնապատիկ, հարյուրապատիկ անգամ վիրավորական են Հայաստանի այսօրվա իշխանությունն ու նրա ծնած հետևանքները։

Կարելի է կարծել, թե Ս. Սարգիսը Սերժ Սարգսյանն է, որդին՝ Տիգրան Սարգսյանը, իսկ 14 քաջ մարտիկներեն էլ կառավարության անդամներն են:

Մեծ է, շատ մեծ է նախագահի շորը Սերժ Սարգսյանի վրա։ Նա, այսպես ասած, իր ափսեի մեջ չէ։ Ու դա միայն լեգիտիմության, ավելի ճիշտ՝ դրա բացակայության հարց չէ։

Սերժ Սարգսյանին սատարող լրատվամիջոցները քարը քարի վրա չեն թողնում ՄՄ–ից ու «բալետ» անում Կիևի Մայդանին, իսկ նույն Սերժ Սարգսյանը մասնակցում է Արտաշես Գեղամյանի ՄՄ–ամոլ գրքի շնորհանդեսին։

Հայաստանակենտրոն քաղաքականություն ունենալու համար մեզ անհրաժեշտ է այլ քաղաքական համակարգ:

Ելնենք անմեղության կանխավարկածից. իշխանությունը ոչ թե չի ցանկանում լինել ի նպաստ պետության ու ժողովրդի, այլ չի կարողանում։

Դե, մարդ, որ բան չունի ասելու՝ ձեռքը գցում է խաչին ու Ավետարանին:

Բոլոր այն կառույցներն ու անհատները, ովքեր չեն գնվել Սերժ Սարգսյանի կողմից, վտանգավոր են նրա համար՝ անկախ իրենց ունեցած ազդեցության չափից։

Իշխանությունը, կառավարությունը թող պարտադիր փոթորիկի սպասի: Ինչ ցանել են, այն էլ հնձելու են։

Բարության պակասի՞ց եք նեղվում։ Մի՛ նեղվեք։ Միևնույն է, բարին հաղթելու է։ Այսինքն, ով որ հաղթեց, նա էլ բարին է։

Կրեմլը, ՀՀ քաղաքացիներին պահելով Հայաստանում, անուղղակիորեն հեղափոխություն է պատրաստում։

Թող զարմանալի չթվա, բայց Սերժ Սարգսյանը տվել է բոլոր խնդիրների լուծման բանալին, ավելի ճիշտ՝ ամեն կերպ հասկացրել է, թե ինչ պետք է անել վիճակը շտկելու համար։

Տիգրան Սարգսյանին, ըստ ամենայնի, թվում է, թե նա վարչապետի աթոռը օժիտ է բերել իր հետ կառավարություն և չի կարելի այդ օժիտից զրկել իրեն։

Այսօր հայ նշանավոր բանաստեղծ, քնարերգու եւ հասարակական-քաղաքական գործիչ ՎԱՀԱՆ ՏԵՐՅԱՆԻ ծննդյան օրն է:

Գեներալի միակ գործը եղել է օրվա իշխանության հետ լեզու գտնելն ու ճիշտ պահին քաղաքական ճամբար փոխելը՝ նախկին ճամբարակիցներից ճողոպրելու տարբերակով։ Արդյունքները տպավորիչ են՝ 100 դոլարանոցներով լեցուն «կասս», «Բուռան», ձի, սպասավորներ, «Ռենջ» և մանդատ։

Շնորհիվ Սերժ Սարգսյանի՝ խիարն այլևս բանջարաբոստանային կուլտուրա չէ, այլ քաղաքական կատեգորիա։ Նա օգնեց նաև գիտելիքներ ձեռքբերել ցողունային բջիջների մասին, ինչպես նաև տեղեկանալ, թե որքան արժե դրանց պատվաստումը Հարավային Կորեայում։