Ռուբեն Հակոբյան. «ԱԺ նախագահն իր համար մի անկեղծ բացահայտում կատարեց, որ` քաղաքական գործիչ դառնալու համար շատ խելք պետք չէ: Արդեն թևավոր խոսք դարձած այդ դարակազմիկ հայտարարությամբ երևի նա նկատի ունի իր կոլեգաներին` ԱԺ մեծամասնությանը»:

Լևոն Բարսեղյան. «Կատաղի, ընդդիմադիր, փիլիսոփայական, հեզաճկուն, ժամանակավրեպ, զառամյալ, ծովից-ծով և անգամ կամակատար քաղաքական ուժերը պարտավոր են վերջիվերջո ետ նայել, կողքուբոլորը, ոտների տակ, սթափվել...»։

Ռուբեն Թորոսյան. «ՀԱԿ-ի ներկա գործունեությունը փորձում են քննադատել (նսեմացնել) 1993-1997թ.թ. ՀՀՇ գործունեությանն առնչվող հիշողություններով, ինչի իրավունքը չունեն անսկզբունքային անձինք, որոնց հիմնական մասն ամենաակտիվ մասնակցությունն է ունեցել այդ գործունեությանը, մասնավորապես՝...»։

Հրանտ Տեր–Աբրահամյան. «Բայղուշը հայի պարտված, դիլխոր տիպն է, որը չի հավատում, որ հայերը առանց արտաքին կառավարման կարող են մի արժեք ստեղծել»:

Արա Պապյան. «Ես մնում եմ իմ տեսակետին' արձանագրությունները հակասում են ՀՀ Սահմանադրությանը և նրանց նախաստորագրման և ստորագրման գործընթացները խախտել են ՀՀ գործող համապատասխան օրենքն ու կարգը»:

Հարութ Սասունյան. «Դավութօղլուն զգուշացրել է, որ փոխհատուցման վերաբերյալ Բուլղարիայի պահանջները կարող են վնասել երկկողմ հարաբերություններին, չնայած դրան նա հաստատել է, որ...»։

Հարութ Սասունյան. «2010 թվականի շեմին, երբ հայերը գնահատում են իրենց սեփական իրավիճակը, շատ ուսանելի կլինի նրանց համար մի հետադարձ հայացք գցել 1918-20 թթ. նորանկախ Հայաստանում տիրող անտանելի պայմաններին»։

Հարություն Առաքելյան. «Ստացվել է այնպես, որ ապրում ենք մի երկրում, որտեղ փոքր սրիկաները ցերեկը հայհոյում են մեծ սրիկաներին, իսկ գիշերը չեն կարողանում քնել, քանի որ մտածում են' ինչպես անեն, որպեսզի կարճ ժամանակահատվածում դառնան խոշոր սրիկա»:

Հրանտ Տեր-Աբրահամյան. «Մարտահրավերների լավագույն պատասխանն այն է, որ ամեն մեկս անձամբ իր համար վճռի' հանձնում ու հանձնվում է, թե՞ ոչ»:

Հարութ Սասունյան. «Հեռուստաընկերությունը ամբողջությամբ անտեսեց Թուրքիայում հայերի և մյուս հալածված փոքրամասնությունների ճակատագիրը...»

Հովհաննես Հովհաննիսյան. «Ստրուկն իշխան լինել չի կարող, սողալու համար ծնվածն էլ թռչել չի կարող հայտնի ասույթը մի տեսակ սկսում է բովանդակազրկվել հայ իրականության որոշ դրվագներ դիտարկելու պարագայում»։

Հրանտ Տեր-Աբրահամյան. «Այստեղ օգուտ չի կարող բերել նույնիսկ ինտելեկտուալիզմը, եթե ենթադրենք, որ «պլանի» կրողը Ս. Սարգսյանի ինտելեկտուալ համարվող փեսան ու նրա «ջահելներն» են»։

Հարութ Սասունյան. «Էրդողանը մի շարք անարգալից դիտողություններ և ժխտողական հայտարարություններ է արել Վաշինգտոնում իր հինգ հրապարակային ելույթների ընթացքում»։

Րաֆֆի Հովհաննիսյան. «Աբդուլլահ Գյուլը, Էրդողանը, Դավութօղլուն և մյուսներն ի սկզբանե կողմնակից են եղել, որ Հայաստանի հետ հարաբերությունների բնականոնացումը և Ադրբեջանի հետ ԼՂ հակամարտության հանգուցալուծումը միատեղվեն...»:

Արտակ Սարգսյան. «Կարելի է ակնկալել, որ շուտով, այնուամենայնիվ, կստորագրվի մի ինչ-որ հայ-ադրբեջանական համաձայնագիր, որից հետո կվավերացվեն հայ-թուրքական արձանագրությունները»։

Հրանտ Տեր-Աբրահամյան. «Պետք է շատ զգույշ լինել լիբերալ ինտելեկտուալներից, որոնք հակված են իրենց կարծիքը մեծամասնության կարծիքի փոխարեն հրամցնել, իսկ հանդուրժողականության անվան տակ քարոզում են դոգմատիկ և անառարկելի «աքսիոմներ»...»։

Վահե Սարգսյան. «... մեր հայրենի գործիչները, իրենց իսկ ստեղծած իրադրությունից ելքեր չգտնելով, որդեգրել են ազգային չերևալու և այդպիսով օտարներին իրենց կողմը գրավելու քաղաքականություն»։

Հարութ Սասունյան. «Օբաման այլևս կասկած չի թողնում, որ նա պատրաստվում է զոհաբերել Հայոց Ցեղասպանության մասին ճշմարտությունը հայ-թուրքական պատրանքային հարաբերությունների վերականգնման զոհասեղանին...»։