Հրանտ Տեր-Աբրահամյան. ««7 օր»-ում տպված հարցազրույցը Գևորգ Ալթունյանի և Արտակ Ալեքսանյանի հետ իմ համար չափազանց ուշագրավ էր: Անձերը տվյալ դեպքում էական չեն: Խնդիրն այն երևույթն է, որի խորհդանիշը բախտի բերմամբ (ավելի շուտ՝ չբերմամբ) նրանք դարձան»:

Հրանտ Մելիք-Շահնազարյան. «...Միացյալ Նահանգներն այսուհետև առավել մեծ լրջություն են հաղորդելու մեր տարածաշրջանի ինչպես քաղաքական գործընթացներին, այնպես էլ ադրբեջանա-արցախյան հակամարտության կարգավորման գործընթացին»:

Սեմյոն Ալտով «Ամառվա տապից լեզուն դուրս գցած մարմնեղ գետաձին լճակը տեսնելուն պես ուրախությունից տրճինկ տվեց ու «հիշաչար» արևի շարունակական հալածանքներից վերջապես ազատագրվածի պես չլմփաց ջրի մեջ...»

Հրանտ Տեր–Աբրահամյան.«Եթե քոչարյանիզմը ինքնուրույն երևույթ էր, ապա այսօրվա համակարգն, ըստ էության, անուն չունի. այն կարելի է բնորոշել միայն որպես ածանցյալ երևույթ՝ հետքոչարյանիզմ»:

Վարդան Օնանյան «Անկեղծորեն ուրախանում եմ, երբ տարբեր մարդկանցից լսում եմ հերթական Համահայկական խաղերի մասին»: /ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանի խոսքից. 2009թ., մայիսի 13/

Արտակ Սարգսյան. «Խաղաղություն և ճանապարհներ ռազմավարական նշանակության տարածքներ հանձնելով չենք վաստակի. միայն հաջողություններ ամրագրելով և զարգացնելով է հնարավոր պարտադրել բարեկեցիկ և անվտանգ ապագա Հայաստանի և Ղարաբաղի համար»:

Արթուր Ազարյան. «Չէ՜, ինչ ուզում եք՝ ասեք, մեկ է, մերն ուրիշ է: Փորձեք ուզած հայի մտորման նյութ տալ, ու նա այնպիսի բաներ ձեզ կհրամցնի՝ կմնաք ապշած»:

Արամ Ենոքյան. «1991թ. սեպտեմբերի 2-ին ԼՂ իշխանությունը Արցախը հռչակեց անկախ պետություն: Իսկ դեկտեմբերի 10-ին, արցախահայությունը միջազգայնորեն ընդունված ամենաազդեցիկ իրավանորմով՝ հանրաքվեով, վերջնականապես «կնքեց» այդ որոշումը՝ այդպիսով օրինականորեն ամրագրելով սեփական երկրի ինքնությունը»:

Հրանտ Տեր–Աբրահամյան «Ոչ միայն նախկին ԽՍՀՄ-ի, այլև ողջ աշխարհի առումով 1990-2000-ականները կարելի է կոչել հետսովետական շրջան, քանի որ Սովետի փլուզումը, բնականաբար, համաշխարհային մասշտաբի իրադարձություն էր՝ ազդեցության համատասխան չափով»:

Տիգրան Նահապետյան. Արցախի նշանակության մասին տարբեր ճառեր են հյուսվել, կատարվել են բազում վերլուծություններ, գրվել են գրքեր, և դեռ երկար ժամանակ այս գործընթացը շարունակվելու է՝ անկախ այն բանից, թե երբ և ինչպիսի լուծում կստանա ղարաբաղյան հիմախնդիրը:

Հրանտ Տեր-Աբրահամյան. «Հայաստանում ռևանշիզմը չի հասել իր լիարժեք մարմնավորմանը: Այս առումով Հայաստանը մի տեսակ դեռևս անցումային, ուրեմն և՝ անկայուն փուլում է»:

Արթուր Ազարյան. «Սկզբից միտքն էր չորացել,այսինքն՝ սմքել: Թեկուզև դրվագային, բայց... կար դեռ: Ուղղակի նա չէր ասում այն, ինչ մտածում էր, այլ զուտ արտաբերում էր այն, ինչ միտն էր գալիս...»

Հայերը վերջին հազարամյակում արթնանում են հենց այդ միջանկյալ տարածության մեջ և չգիտեն, թե ցանկալի իրականությունը որտեղ է կորել: Յուրաքանչյուր հայ ամեն օր ապրում է փառավոր անցյալում, չերազված, երբեմն՝ ողբերգական ներկայում և երանելի, բայց իրապես անորոշ ապագայում:

Հրանտ Տեր-Աբրահամյան. «Սիրտս վկայում է, որ մոտակա ամիսների ընթացքում Հայաստանում սպասվում են նոր ակտիվացումներ, բաժանումներ և սրացումներ»:

Վահե Սարգսյան. «Վրաստանը չի հանդուրժելու ՀՀ քաղաքացիներով բնակեցված Ջավախք տարածաշրջան. շուտով առաջ է գալու այդ քաղաքացիներին իրենց սեփական բնակավայրեր մուտք գործելուն և այնտեղ մնալուն ուղղված օրենսդրական և այլ արգելքների հարուցման գործընթաց»։

Հրանտ Տեր-Աբրահամյան. «Առավել կատարյալ կերպով ռևանշիզմը մարմնավորվեց Ռուսաստանում, թերևս՝ նաև Ադրբեջանում: Քոչարյանական Հայաստանը մի քիչ այլ դեպք էր»:

Արտակ Սարգսյան. «Հասկանալի է, որ ինչ-որ բան պետք է զիջել Արցախի անկախության միջազգային ճանաչման համար: Բայց արդյոք մենք հիմա չե՞նք զիջում հենց այդ անկախությու՛նը»:

Վարդան Օսկանյան Հուլիսի 9-ից 10-ը Ստեփանակերտում ՀՅԴ կողմից կազմակերպված հայ-թուրքական հարաբերություններին և ղարաբաղյան խնդրին նվիրված համաժողովում հնչած ելույթից: