Վահե Սարգսյան. «Իր տարածքային ստորաբաժանումից բնավ ետ չի մնում նաև մայր կառույցը' ՀՀ Ոստիկանության Անձնագրային և վիզաների վարչությունը: Անվերջանալի ու նյարդային հերթերի պայմաններում մահկանացուն ստիպված է հաշվառման ձևաթուղթը լրացնելուց հետո դուրս գալ մասնաշենքից, դիմել դիմացի շենքում գտնվող ծառայություններ, որպիսի ինչ անի՞...։

Հարութ Սասունյան. «Մեծ ակնկալիքներից և երկարատև նախապատրաստություններից հետո, նոյեմբերի 20-ին Հայկական ուսումնասիրությունների ինստիտուտը Հարավային Կալիֆորնիայի համալսարանում հաջողությամբ անցկացրեց' «Հայկական սփյուռք. ընտրովի ղեկավարություն և համաշխարհային կառույց» խորագիրը կրող միջազգային գիտաժողովը»։

Թաթուլ Հակոբյան. «Նախագահ Սերժ Սարգսյանի Լիսաբոն չմեկնելը նրա նախագահության երկուսուկես տարիների արտաքին քաղաքական սխալներից էր և Հայաստանի դիվանագիտության պարտության ընդունումը: Նեղացածի կեցվածք ընդունելը և ՆԱՏՕ-ի գագաթաժողովը բոյկոտելը Հայաստանին դիվանագիտական որևէ շահ չի բերելու»։

Արա Պապյան. «Այսօր պայքարի վճռորոշ փուլի մեջ ենք, քանզի արձանագրություններն անընդունելի են, անընդունելի են մեր ժողովրդի գերագույն և մնայուն շահերի տեսանկյունից: Չի կարելի ժամանակավոր ու խմբակային շահերի համար զոհաբերել ժողովրդի անցյալը, ազգի անվտանգությունը և պետության ապագան»։

Էդիկ Անդրեասյան. «Հավանաբար, կարիք չկար ծակ պրոֆեսորի հավակնությամբ ՀՀ նախագահին կոնկրետ հանձնարարականներ տալ, թե ինչպես վարվի ՆԱՏՕ-ի հետ: Սրանից մեկ տարի առաջ, ՀՀ նախագահին, չի բացառվում նաև որպես ՆԱՏՕ-ի ու ՆԱՏՕ-ամետ կառույցների ճնշումներն իրականացնող գործիք, Լևոն Տեր-Պետրոսյանն էր դրդում անպայման գնալ Թուրքիա»:

«Երբ հայկական մամուլում ի հայտ եկավ Գեորգի Վանյան անուն ազգանունը, ոչ ոք չէր կարող պատկերացնել, թե ինչպես ու ինչ թփի (ծառի) վրա կարող է աճած լինել այդ ոչ այն է' հատապտուղը, ոչ այն է' ֆրուկտը»։

Հարութ Սասունյան. «Թուրքական խաղը հաջողվեց: Դրժելով հայկական համայնքին տված իր խոստումը, 1990 թվականին նախագահ Բուշը կարողացավ Սենատում կանխել Հայոց ցեղասպանության բանաձևի անցկացումը»։

Շահան Գանտահարեան. «Շրջանային-միջազգային շահագրգռվածությունների ներկա այս փուլում, Լիբանանը նախապատրաստվում է շուտով ընդունելու Թուրքիայի վարչապետի ուշացած, հետաձգված և քաշքշված այցելությունը»։

Էդիկ Անդրեասյան. «Ո՞վ է ձեզ նման տափակ միտք հուշել, պարոն Անանյան, ազնվորեն խոստովանեք, և ձեզ հետ ոչինչ չի պատահի, հավատացնում եմ: Ոչինչ չի փոխվի ձեր շուրջը, քանզի դուք նույնիսկ ընդունակ չեք գիտակցելու, որ ձեզ դրդել են, ներողություն, հիմարության»:

Հարություն Մեսրոբյան. «Վերջին տաս տարում ընդդիմության կողմից հնչել են բազում կոչեր և հայտարարություններ առ այն, որ շուտով կլինեն արտահերթ նախագահական կամ խորհրդարանական ընտրություններ և այդ ընտրությունների միջոցով մենք կհասնենք հաջողության և հաղթանակի»։

Արամայիս Միրզախանյան. «Չարագործների ընչաքաղցության տենդը այն աստիճանի է հասել, որ իրենց գերշահույթների համար անխղճորեն կտրում են գյուղացու ոռոգման ու անգամ խմելու ջուրը, որն էլ պատճառ է դառնում, որ ժողովուրդը վհատվում է ու հեռանում երկրից: Քարավանները շարունակում են քայլել, իսկ սփյուռքի հարգելի նախարարուհին «արի տուն» է կանչում»։

Հարութ Սասունյան. «Նոյեմբերի 2-ի ընտրությունները մի հանրաքվե էին նախագահ Օբամայի վերաբերյալ: Ամերիկացիների մեծ մասին նա հուսախաբ էր արել ձախողված տնտեսական քաղաքականությամբ, իսկ ամերիկահայերին հիասթափեցրել' Հայոց ցեղասպանության մասին իր խոստման դրժմամբ»։

Շահան Գանտահարեան. «Թուրքիոյ նախագահին կատարած յայտարարութիւնը, թէ կը շարունակուին Երեւան-Անգարա անձայն յարաբերութիւնները հաւանաբար նուազ ուշադրութեան արժանանային, եթէ զուգահեռ՝ Զուիցերիոյ նախագահ Տորիս Լէոթարտը թրքական մամուլի ներկայացուցիչներուն այդ ուղղութեամբ յայտարարութիւն չընէր»։

Էդիկ Անդրեասյան. «Ինչո՞ւ Գյուլը օդանավից Սերժ Սարգսյանին մի ուղերձ չհղեց, թե բարեկամս, այ ես գնում եմ մի մեդալ ստանալու, որի կեսը քոնն է: Ոմանք կարող են ասել' Գյուլը Հայաստանի վրայով չի թռել, դրա համար էլ չի պահպանել բարեկամ նախագահների միջև շփումների այդ սրտառուչ տարբերակը»։

Արմենուհի Փալանդուզյան. «Իլհամ Ալիևը ամենուրեք փնտրում ու չի կարողանում գտնել A կետում կորցրածը։ Թեև շատ հնարավոր է՝ այդ խորհրդանշական մետաղադրամը գոյություն է ունեցել սոսկ հարբածի նրա երևակայության մեջ։ Ու հիմա նա այբուբենի մնացած տառերով նշվող կետերում փնտրում ու չի գտնում, սակայն կարողանում է այդ փնտրտուքով վարակել ոչ միայն իր ազգակիցներին...»։

Շահան Գանտահարեան. «Ադրբջանը քայլ մը առաջ անցնելով' իր արտաքին գործոց նախարարին բերնով կը յայտարարէ, թէ Ասթանան նոր շրջադարձ պիտի արձանագրէ բանակցային գործընթացին մէջ»։

Ժիրայր Սեֆիլյան. «Ես հայտարարում եմ, որ Հայաստանում նոր իշխանությունը պետք է ձևավորվի անպայման ընտրություններով։ Սակայն ամբողջ խնդիրն այն է, որ քանի դեռ չենք ձերբազատվել այս համակարգից, իշխող ռեժիմից, մենք արդար ընտրություններ չենք կարող իրականացնել»։

Թաթուլ Հակոբյան. «Եվ միայն հոկտեմբերի 26-ին, երբ ադրբեջանական լրատվամիջոցները լուր տարածեցին, որ հոկտեմբերի 27-ին Աստրախան քաղաքում նախագահներ Դմիտրի Մեդվեդևի ու Իլհամ Ալիևի մասնակցությամբ բացվելու է Հեյդար Ալիևի հուշարձանը, պարզ դարձավ, թե ինչու է նախագահների եռակողմ հանդիպումը տեղի ունենում հե՛նց Աստրախանում...»։