Սոնա Արշունեցի. «Ովքե՞ր են այս օրենքները գրողները, ռոբոտնե՞ր, որ կարող են մարդու ձեռքից սառնասրտորեն խլել այն, ինչ օրենքով պատկանում է այն մարդուն, որին հանգուցյալն իր վերջին կամքը կտակով է ամրագրել՝ իր ժառանգորդ սեփական որդուն»։

Գեղամ Նազարյան. «Եվ եթե հանկարծ, նոր քաղաքական ուժի ձևավորումն ուշանա, ապա Հրանուշ Հակոբյանը և մյուս նախարարները ստիպված են լինելու ավելի հաճախ շփվել «տիեզերագնաց-գիտնականի» նման դեմքերի հետ»։

Հարութ Սասունյան. «Թեև Արձանագրություններն ակնհայտորեն բխում էին Թուրքիայի ազգային շահերից, սակայն վարչապետ Էրդողանն ընկրկեց ադրբեջանական ճնշման տակ և հրաժարվեց դրանց վավերացումից»։

Արման Սահակյան. «Կոալիցիոն նոր հուշագիրը իրականում ոչ թե նոր պրոցեսի սկիզբն էր, այլ` հնի վերջը: Քանի կա ՀԱԿ-ի ձևավորման անհեթեթ փաստաթուղթը, իշխանությունը պետք է ձևավորեր իր տարբերակը` վերականգնելու համար հավասարակշռությունը, միաժամանակ ճահիճը և փակուղին դարձնելով կատարյալ»։

Վարդան Մխիթարյան. «Կարելի էր անտեսել այս դրվագը, կարելի էր հպանցիկ անդրադառնալ եւ վերջ, բայց հանրահավաքից հետո նրանք, ովքեր շարունակում են առաջնորդվել «Լեւոնը մի բան գիտի» կարգախոսով, եւ նրանք, ովքեր շահագրգռված են նեոբոլշեւիզմի տարծմամբ եւ առավել եւս նրանք, ովքեր ծրագրում են իրականացնել «Ընտրություն 2018» ծրագիրը, փորձում են այնպիսի տպավորություն ստեղծել, թե ...»։

Գեղամ Նազարյան. «Մի կողմից վարչախմբին է թվում, որ ժողովուրդն անվերապահորեն պետք է ենթարկվի իրեն, հիմա էլ ընդդիմության առաջնորդներն են ժողովրդին ենթարկվելու կոչեր անում: Խեղճ հայ ժողովուրդ»։

Էդիկ Անդրեասյան. «Թափեք Լևոնի ելույթն ամբողջությամբ, նետեք` կուզեք` աղբարկղ, կուզեք` թանգարան, եթե նրա համակիրն եք: Այն, չհաշված լեզվական առանձնահատկությունները, արտագրված էր ԺԿ նախագահ Տիգրան Կարապետյանի ելույթից և, ինչպես բոլոր նման դեպքերում է լինում, չուներ աղբյուրի ու բնագրի արժեք»։

Արման Սահակյան. «Իր ինքնամերկացնող ելույթով վարչապետը էականորեն ազդեց թե՛ իշխանության, թե՛ ընդդիմության ծրագրերի վրա: Ս. Սարգսյանը այս ելույթով դրվել է խիստ ծանր ընտրության առաջ` ընդունել, որ իր պաշտոնավարման երեք տարիները տապալված են ու պաշտոնանկ անել վարչապետին կամ շարունակել ատամներով պահել նրան, բայց արդեն իմանալով, որ բոլորը հասկացել են` «նա քանդում է երկիրը»»։

Վարդան Մխիթարյան. «Անկասկած, Սերժ Սարգսյանը Ղարաբաղի խնդրի կարգավորման բանակցային ճակատում բազմաթիվ սխալներ է թույլ տվել, բայց դա դեռ չի նշանակում, թե մենք դատապարտված ենք կորցնել Լեռնային Ղարաբաղը: Վստահաբար կարելի է պնդել, որ նորմալ իշխանությունների առկայության պարագայում հնարավոր կլինի հաղթահարել այս աննախանձելի վիճակը: Իսկ հիմա այնպիսի տպավորություն է ստեղծվում, թե վարչախումբը և Կոնգրեսը միասին մի խնդիր են հետապնդում` ժողովրդին նախապատրաստել Ղարաբաղի մատուցմանը Ադրբեջանին»։

Գեղամ Նազարյան. «Վարչախումբը շարունակում է ժողովրդին վախեցնել հնարավոր պատերազմով: Այս հարցում վարչախմբից ետ չեն մնում ընդդիմադիր որոշ գործիչներ, վարչապետը շարունակում է ինովացիա-ինովացիա խաղալ...»

Լյուդվիգ Խաչատրյան. «Շարունակ անկեղծորեն ու ցավով զարմանում ենք, թե որտեղից հայտնվեցին այսքան ոչնչություններ տարբեր պաշտոններում, ինչ հեշտությամբ են բարձր ու ցածր դիրքեր գրավում, ինչպես տառացիորեն մեր աչքի առաջ մարդիկ մեծ արագությամբ կորցնում են խիղճ ու արժանապատվություն, սրբություն ու տղամարդկային կեցվածք»։

Արման Սահակյան. «Լևոն Տեր–Պետրոսյանը ձևավորեց այս համակարգը՝ չհասցնելով լիարժեքորեն օգտվել դրանից, իսկ այնուհետև 1998–ից այդ համակարգը զարգացվեց և Սերժ Սարգսյանի նախագահության օրոք վերջնականապես կայացվեց»։

Վարդան Մխիթարյան. «Եթե նույնիսկ չլուծվի Ղարաբաղի հարցը կամ լուծումը երկարաձգվի եւս մի քանի տասնամյակ, դա դեռ չի նշանակում, որ ով գա իշխանության պետք է ասի, թե վատ ենք ապրում, քանի որ ղարաբաղի հարցը լուծված չէ»։

Գեղամ Նազարյան. «Մնում է հուսալ, որ մի պահ Սերժ Սարգսյանը դուրս կգա մաքուր օդ շնչելու, կկտրվի իր ամբիցիոզ խորհրդականներից, որոնք արդեն երազում են 2018թ. ընտրությունների մասին, ճիշտ կգնահատի իրավիճակը և հանուն մեր հայրենքի կհայտարարի, թե ո՛չ ինքը, ո՛չ իր հարազատներից որևէ մեկը չի պատրաստվում առաջադրվել 2013թ. ընտրություններին, և որ ամեն ինչ կանի խորհրդարանի և նախագահի առաջիկա ընտրությունները հնարավորինս ազատ ու արդար անցկացնելու համար»։

Հարութ Սասունյան. «Փետրվարի 16-ին Հարավային Կալիֆորնիայի համալսարանի Հանրային դիվանագիտության կենտրոնում ելույթ ունեցավ Միացյալ Նահանգներում Թուրքիայի դեսպան Նամիկ Թանը` «Հանրային դիվանագիտություն. թուրքական փորձը» թեմայով...»։

Վարդան Մխիթարյան. «Հայ ազգային կոնգրեսի կարևոր խնդիրներից են ժողովրդին պատերազմով և Ռոբերտ Քոչարյանով վախեցնելը: Հետաքրքիրն այն է, որ գրեթե նույնն անում են նաև վարչախումբը և նրան ենթակա լրատվամիջոցները»:

Արմեն Ռուստամյան. «...իրավիճակը արմատապես փոխել և ընտրական գործընթացների նկատմամբ իշխանությունների լիակատար վերահսկողությունը հակակշռել հնարավոր է միայն ընտրական իրավունքի պաշտպանության և ամբողջական իրացման շնորիհիվ»։