Հարութ Սասունյան. «ԱՄՆ նախկին պետքարտուղար Կոնդլոլիզա Ռայսը վերջերս հրապարակած «Վաշինգտոնում անցկացրած իմ տարիների հուշագիրը. չկա ավելի մեծ պատիվ» խորագրով իր 750 էջանոց գրքում հպարտությամբ պատմում է Հայոց ցեղասպանության բանաձևերի տապալման ուղղությամբ իր մղած պայքարի մասին երկու տարբեր առիթներով»։

Արամայիս Միրզախանյան. «...մեծ վախ ունեմ, որ ՀՀ նախագահն իմ անունից էլ է դիմում ամենազոր տեր Աստծուն և « ուժ, կորով ու շնորհ» խնդրում վեհափառի համար: Քանի որ նախագահ Սերժ Սարգսյանը Աստծուն դիմելու համար իմ լիազորությունը չի ունեցել, ուստի, ես ինձ ազատ եմ զգում բոլոր կարգի պատասխանատվություններից»։

Մինչդեռ ինչպիսի հրաշալի պահ էր խոսելու և հանրությանը տեղեկացնելու, որ ՀՀԿ գլխավոր շտաբի պետի պաշտոնում Հովիկ Աբրահամյանի նշանակումը զգալիորեն մեծացրեց ԱԺ-ում ՀՀԿ-ի` առավել մեծ ներկայություն դառնալու հնարավորությունը: Իսկ գուցե նրան կանխեց մեկ ուրի՞շ նշանակում, օրինակ Միքայել Մինասյանի նշանակումը, ինչից չկարողացավ գլուխ հանել մեր սոցիոմետրը:

Վարդան Մխիթարյան. «Բոլոր երկրներում էլ լինում են հրաժարականներ և պաշտոնանկություններ: Հայաստանը տարբերվում է նրանով, որ երկրի թիվ մեկ պաշտոնյան անում է ամեն ինչ, որ Լոռու մարզի Կողես գյուղի բնակիչները հավատան, որ ոստիկանապետը պաշտոնանկ է արվել բացառապես Կրեմլի համաձայնությամբ և քոչարյանական դավադրության բացահայտման շրջանակներում»:

Սպարտակ Մելիքյան. «...այսօր արդեն քաղաքացիական հայցով դիմել եմ դատարան, որտեղ ՀՀ Վճռաբեկ դատարանը` հանձինս նշված պաշտոնյաների, պատասխանատվության կկանչվի իմ` ԱԺ պատգամավորիս, անձն ու արժանապատվությունը հրապարակավ վիրավորելու, ինձ սպառնալու և զրպարտելու համար»

Արմենուհի Փալանդուզյան. «Բոլորովին վերջերս ЦЕРН–ի ֆիզիկոսներին հաջողվել է, տրիլիոնավոր դոլարներ ծախսելով, թակարդի մեջ առնել մի քիչ հականյութ, որն ապրել է 0,17 վայրկյան»։

Գեղամ Նազարյան. «Միքայել Մինասյանն էլ հրաժարական տվեց: Իսկ նրանք, ովքեր գիտեն, թե նա ով է, ապա վերջնականապես կհասկանան, որ այն ամենն ինչ տեղի է ունենում մեր երկրում վերջին օրերին, սովորական բեմական ներկայացում է, այն էլ վատ բեմադրված»։

Արմենուհի Փալանդուզյան. «Թարգմանչաց տոնը Հայ առաքելական եկեղեցու տոնացույցում է։ Այս հանգամանքը տպավորություն է ստեղծում, թե հայ իրականության մեջ թարգմանության արվեստը սկիզբ է առնում քրիստոնեության ընդունումից հետո և պայմանավորված է Սուրբ Մեսրոպ Մաշտոցի արտասահմանյան շրջագայությունից հետո Հայաստանում հայտնված նշանագրերով»։

Հարութ Սասունյան. «Անցյալ շաբաթ նախագահ Ալիևը նշում էր Միավորված Ազգերի կազմակերպությունում տարած իր երկրի պատմական հաղթանակը: Ադրբեջանն առաջին անգամ ձայների ճնշող մեծամասնությամբ ընտրվեց հեղինակավոր ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհրդի կազմում երկու տարի ժամկետով»։

Վարդան Մխիթարյան. «Սերժ Սարգսյանը եւ Տիգրան Սարգսյանը ամեն ինչ հաշվի էին առել, սակայն մոռացել էին, որ տեխնոլոգիաների դարաշարջանում իրականությունը թաքցնելն արդեն գրեթե անհնար է, եւ որ Հայաստանում ստեղծված իրավիճակն էլ այս տարվա գարնանը բոլորովին նման չէ»:

Արմենուհի Փալանդուզյան. «Մարդու գործունեության մեջ կան բնագավառներ, որոնցում մնայուն տեղ զբաղեցնելու համար անհատը պետք է ի ծնե որոշակի հատկություններով օժտված լինի»։

Գևորգ Լալայան. «Սակայն, չնայած բուրգի` արտաքուստ թվացող ամրությանն ու կամակոր յուրայինների նկատմամբ վերնախավի չհանդուրժող վարքագծին, նրա հիմքերը բավական խախուտ են»։

Վարդան Մխիթարյան. «Ընկերական խորհուրդ Տիգրան Սարգսյանին` հրաժարական տուր, ներողություն խնդրիր եւ աղոթիր»։

Էդիկ Անդրեասյան. «Երևում է վարչապետ Սարգսյանի «կոտրված տաշտակը» դեռ շատ ջուր է տանելու: Մի նայեք, որ ավելի շատ աղմկեցին այն ուժերն ու գործիչները, որ ՀՀԿ-ի հետ չեն եւ չեն էլ ծրագրում ՀՀԿ-ի հետ լինել` չնայած Տիգրան Սարգսյանի կուսակցաշինական ինքնագործունեությանը»։

Արմենուհի Փալանդուզյան. «Արդյոք մենք ճանաչո՞ւմ ենք այն աշխարհը, որում ապրում ենք։ Այսօրվա աշխարհում ո՞րն է մեր՝ հայերիս տեղը»։

Արման Սահակյան. «Վարչապետի խոսքի ամենակարևոր միտքն այն էր, որ նա մնացել է Պարույր Հայրիկյանի, Խոսրով Հարությունյանի, Արտաշես Գեղամյանի և ևս տասնյակ նմանների հույսին»։

Գեղամ Նազարյան.«Տիգրան Սարգսյանը եթե ցանկանում է օգնել եկեղեցուն, այլ ոչ թե կոնկրետ մարդկանց, եթե իրոք ուզում է, որ Հայ առաքելական եկեղեցին միջոցներ ունենա բարեգործություններով զբաղվելու համար, ապա առաջին հերթին պետք է հասկանա, որ եկեղեցու միջոցները հիմնականում պետք է գոյանան նվիրատվություններից և մոմավաճառությունից»։

Վարդան Մխիթարյան. «Լիբիայի օրինակը պետք է դաս լինի բոլոր այն երկրների առաջնորդներին, որոնց թվում է, թե իրենք Կաշչեյ Բեզսմերտնին են, իսկ ժողովուրդն էլ հավերժ ենթարկվելու է իրենց»։