Արման Սահակյան. «Մամուլին օրվա ռեժիմով հետևողները նկատած կլինեն, որ օլիմպիական կոմիտեի ղեկավարի աջակցությունը ձերբակալված մարզիկին համառորեն չտեսնելու տվեցին ընդգծված լևոնական և ընդգծված նախագահական լրատվամիջոցները»։

Գեղամ Նազարյան. «Երբ ունենանք ժողովրդավարական, առողջ տնտեսություն ունեցող պետություն, այդ ժամանակ մենք արդեն կկարողանանք անդրադառնալ և՛ հայ-թուրքական խնդրին, և՛ ԼՂ հիմնախնդրի կարգավորմանը:»

Թաթուլ Հակոբյան. «Այսօր՝ Հայոց ցեղասպանության հերթական տարելիցի նախօրեին, ճիշտ ժամանակն է, որպեսզի Հայաստանի իշխանությունները պաշտոնապես հրաժարվեն առնվազն երկու նախապայման պարունակող հայ-թուրքական երկու արձանագրություններից»։

Վարդան Մխիթարյան. «Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի վերջին հարցազրույցը BBC-ին եւ Սերժ Սարգսյանի հայտարարությունը, թե Աղդամը մեր հայրենիքը չէ, եւս վկայում է, որ նրանք Արցախի հարցում եւս նույն տեսակետներն են կիսում եւ նույն մոտեցումներն ունեն»։

Գևորգ Լալայան. «...ասվածի պերճախոս հաստատումներից է նախանցյալ տարի YouTube-ում հայտնված աղմկահարույց մի տեսագրություն, որում աշխարհահռչակ մարմնամարզիկ Ալբերտ Ազարյանի եւ շնորհալի դերասան Հրանտ Թոխատյանի դժգոհությունը նախագահի հիմնական թեկնածուի քարոզչի իրենց կարգավիճակից հասել էր գագաթնակետին»։

Վարդան Մխիթարյան. «Կոնգրեսի առաջնորդներից մեկն առանց հուզվելու պետք է ասի, թե իրենք ամեն ինչ անում են, որ լինեն նախագահի եւ խորհրդարանի արտահերթ ընտրություններ, բայց եթե գործը հասնի հերթական ընտրությանը, ապա մասնակցելու ենք, բայց հրաժարվելու ենք մանդատներից, եթե չստանանք տեղերի կեսից ավելին»։

Գեղամ Նազարյան. «Կոնգրեսականները չեն կարողանում հստակ պատասխանել հարցին, թե ի՞նչ տարբերություն արտահերթ և հերթական խորհրդարանական ընտրությունների միջև, երբ այդ ընտրություններն անցկացնելու է նույն այս վարչախումբը, իսկ Տեր–Պետրոսյանն էլ լարվածության չի գնալու, որպեսզի Ադրբեջանին չգրգռի:»

Վարդան Մխիթարյան. « Եթե շաբաթներ առաջ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը և նրա թիմակիցներն ասում էին, թե վարչախմբի հետ բանակցելու են բացառապես արտահերթ ընտրությունների հարցի շուրջ, ապա ապրիլի 8-ին մենք իմացանք, որ եթե վարչախումբը կատարի երեք պահանջիկները, ապա դրանից հետո իշխանության հետ ֆորմալ երկխոսություն է սկսվելու «հասարակության կողմից առաջ քաշված մյուս խնդիրները լուծելու համար»»։

Արմեն Աղայան. «Սա լավ դաս է առաջնորդի հավակնություն ունեցող բոլոր գործիչներին, որ էլ երբեք չգնան ժողովրդի հետևից, հատկապես նրա այն հատվածի, որին առաջնորդում է մի խնդրահարույց անձնավորություն»։

Կարապետ Ռուբիյան. «Չնայած Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը հայտարարեց, որ չկամորեն է անդրադառնում «երրորդուժականների» թեմային, ելույթի վերլուծությունը ցույց է տալիս, որ ՀԱԿ պահանջների կրկնակի պարզաբանմանը նա նվիրել էր իր ելույթի մոտ 38 տոկոսը, իսկ «երրորդուժականների» հետ «բանավիճելուն» մոտ 43 տոկոսը, իսկ մնացած մոտ 19 տոկոսը կազմում են ներածությունն ու...»։

Էդիկ Անդրեասյան. «Հիմա արդեն գրեթե համոզված ենք, որ ՀԱԿ-ն իր ընտրապայքարը կառուցելու է երրորդ ուժի դեմ պայքարի ու նրա վրա ցեխարձակումների վրա: Ուրիշ կերպ հնարավոր էլ չէ»։

Գևորգ Լալայան. «Մինչ շահավետ նոր բիզնեսի հոտ առած փողկապավոր ասունները կտան-կառնեն, կմտմտան ոլորտը վերաբաշխելու եւ իրենց կուտակածը մեծացնելու ելքերն ու մուտքերը, Հայաստանի գյուղատնտեսության վտիտ խզակոթին հերթական ծանր հարվածն է սպասվում` այս անգամ ոչխարաբուծության իսպառ կործանման մռայլ հեռանկարով»։

Սասուն Հովհաննիսյան. «Ինչպես տեսանք, իշխանություններն իրոք տեղի տվեցին մեր ճնշումներին, և վերջին օրերին ազատ արձակվեցին ապօրինի անազատության մեջ գտնվող ՀԱԿ-ի ևս երկու համախոհներ: Ու թեև միաժամանակ կալանավորվեց ՀԱԿ-ի մեկ այլ համախոհ Սամսոն Խաչատրյանը, սակայն վերջնական հաշվարկում 8-2+1=7, այսինքն` քաղբանտարկյալների թիվն, այնուամենայնիվ, պակասեց մեկով»։

Գեղամ Նազարյան. «Շատ շուտով բոլորն էլ հասկանալու են, որ Կոնգրեսի գերխնդիրն իշխանափոխությունը չէ, այլ իշխանությունում ներկայացված լինելը: Բնականաբար, երբ տասնյակ հազարավոր մարդիկ սա հասկանան, արդեն իսկ բոլորովին նոր իրավիճակ է ստեղծվելու, իսկ այս նոր վիճակում արդեն պարտադիր է դառնում քաղաքական այն ուժի առկայությունը, որը կկարողանա արմատապես փոխել մեր երկրի քաղաքական կեղտոտ դաշտը»։

Նարինե Սահակյան. «Ցավալի է, բայց փաստ, որ Ղարաբաղյան շարժման ծնունդ «Պայքա՛ր, պայքա՛ր մինչև վե՛րջ» լոզունգը, որը վերաբերում էր Ղարաբաղն ազատագրելուն, Լևոն Տեր–Պետրոսյանի ձեռքում այսօր վերածվել է մի լոզունգի, որը, փաստորեն, ուղղված է Ղարաբաղի դեմ»։

Դանիել Իոաննիսյան. «Այնուամենայնիվ, ըմբռնումով եմ մոտենում այն ակտիվիստներին, ովքեր չեն ուզում հավատալ Ստեփան Սաֆարյանի ասածին, ու բարձրացնում են այս հարայ-հրոցը, քանի որ դժվար է համակերպվել այն մտքի հետ, որ մի մարդու հետևից տարիներով գնացել ես, իրեն առաջնորդ ես համարել, իսկ ինքը, պարզվում է, քեզ ի սկզբանե «իրենը» չի համարել»։

Վարդան Մխիթարյան. «Ես Ստեփան Սաֆարյանին անձամբ չեմ ճանաչում, չեմ ճանաչում նաեւ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի թիկնազորի արդեն նախկին պետ գնդապետ Սմբատ Գասպարյանին, բայց ամենապարզ տրամաբանությունն էլ մեզ հուշում է, որ այս դեպքում Ստեփան Սաֆարյանը ստելու որեւէ պատճառ չուներ»։

Գևորգ Լալայան. «Մրցանակաբաշխությունը, հասկացանք, շոու է` սրանից բխող պերճանքի, հանդիսավորության, ծափ-երաժշտությամբ գերհագեցած մթնոլորտի բոլոր փայլերով: Շոու, բայց ոչ` փողի, քծնանքի եւ կասկածելի ինչ-որ գործարքների շքահանդես կամ իշխանության դիրքերի անսասանության ցուցադրության յուրատեսակ ուղերձ Կրեմլից»։