Էդիկ Անդրեասյան. «Եթե ԲՀԿ-ն հաղթող դուրս գա այս մենամարտում և իր լծակներով (իսկ Օսկանյանի պարագայում նաև քաղաքական լծակներով) իշխանություններին պարտադրի հեռավորություն պահել իրենից, ապա նախագահական ընտրությունների ելքը կարող է ավելի վաղ որոշվել և ոչ հօգուտ գործող իշխանության»։

Արտաշես Շահբազյան. «Հայաստանում մարդիկ կան, ովքեր ամեն ինչ գիտեն: Գիտեն թե Հայաստանում կատարվող ամեն ինչի և թե տարածաշրջանում ու աշխարհում տեղի ունեցող ամեն մի բացահայտ ու գաղտնի անցուդարձի մասին»։

Լուսինե Հովհաննիսյան. «Եթե սահմանամերձ գյուղը չես պահում` հաջորդն է դառնում սահմանամերձ: Ու մի օր Արգավանդի “Դոստոևսկի”, ”Բալզակ”, ”Լիաննա” խաղատները կդառնան սահմանամերձ օբյեկտներ: Սահմանն ընդհուպ կմոտենա…»

Հարութ Սասունյան. «Անկասկած, Ադրբեջանի կողմից ռազմական գործողությունը հաշվարկված էր այնպես, որ այն համընկնի Քլինթոնի՝ Հայաստան կատարած այցի հետ: Սակայն պետքարտուղարը կոչ արեց երկու պետություններին զերծ մնալ ռազմական գործողություններից»

Դերենիկ Մալխասյան. «Վարդան Օսկանյանի հայտարարության հետ կապված կանխատեսելի էր, որ իշխանությունները պետք է «երդում ուտեն», որ նախկին արտգործնախարարին «փողերի լվացման» հետ կապված ԱԱԾ հրավիրելը քաղաքական պատվեր չէ: Սակայն այսօր սույն գործի հետ կապված ՀՀ ԱԱԾ կողմից տարածած հայտարարությունը ուղղակի հաստատում է քաղաքական պատվիր մասին կասկածները»։

«Տարիների ընթացքում Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության լուծման տարբեր ուղիներ են առա­ջարկվել: Վերջերս՝ 2012թ. հունիսի 5-ին, ամերիկացի չորս փորձագետի մասնակցությամբ Վաշինգտոնի Վուդրո Վիլսոնի կենտրոնում տեղի են ունեցել քննարկումներ հետևյալ վերտառությամբ...»։

Գեղամ Նազարյան. «Վիլյամ Սարոյանը, երբ առաջին անգամ Հայաստան այցից հետո վերադարձավ Ֆրեզնո, ցավով գրեց, որ Հայաստանում հայն ապրում է այնպես, ինչպես կապրեր Ամերիկայում, Ֆրանսիայում կամ Ռուսաստանում: Ժամանակն է, որ մենք սովորենք ապրել Հայաստանում»։

Խոսրով Գրիգորյան. «Երբ հասարակությունը բարոյալքվում է, ապա արդեն կարող են եւ մարդ սպանել ընդամենը նախատեսվածից մի քանի ուղեւոր փոխադրած երթուղային երիտասարդ վարորդին»։

Շավարշ Շահբազյան. «Թշնամին նորից նախահարձակ է տվել, որովհետև ի դեմս մեզ տեսել է թուլացող Հայաստանի, որտեղ ոտնահարված են ՀՀ քաղաքացու արժանապատվությունը, որտեղ հայը լքում է իր երկիրը ու իր զավակներին մեծացնում արտերկրներում, որտեղ աղբամաններից օգտվողների նոր դասակարգ է ի հայտ գալիս…»։

Վարդան Մխիթարյան. «Սերժ Սարգսյանն ասում էր հավատացեք, որ փոխվի: Ո՛չ հայ ընտրողը, ո՛չ էլ նույն Սերժ Սարգսյանը չհավատացին, և վարչապետը չփոխվեց, ու մենք դատապարտված ենք արձանագրել հերթական ձախողումները տնտեսության բոլոր ճյուղերում»։

Հարութ Սասունյան. «...շատերը տեղյակ չեն, որ ԱՄՆ դատական իշխանությունը ևս մի քանի առիթներով վերահաստատել է Հայոց ցեղասպանության փաստը»։

Վարդան Մխիթարյան. «Այս ամենում միակ լուսավոր կետը ԲՀԿ-ի որոշումն էր` հրաժարվել շինծու կոալիցիայից: Կարող է տարօրինակ հնչել, բայց առաջընթացի համար մենք պետք է հենվենք այս որոշման վրա, եթե իհարկե ԲՀԿ–ն գնա մինչև վերջ և նախագահական ընտրություններում մրցի Սերժ Սարգսյանի հետ»։

Հարություն Խաչիկյան. «Կարծում եմ, որ ճիշտ կլինի եթե Տիգրան Սարգսյանի նախաձեռնությամբ մայիսի 24-ը այսուհետև հայտարարվի «անկախ» մամուլի մեռելոցի օր և ոչ աշխատանքային»։

Հարութ Սասունյան. «Թուրքական թերթերը, հեռուստաընկերություններն ու կայքերը լայնածավալ լուսաբանություններ կատարեցին Դավութօղլուի՝ հայերի հետ կապեր հաստատելու փորձերի վերաբերյալ»։

Վարդան Մխիթարյան. «Այսքանից հետո ՀՀԿ–ին մնում է ապացուցել, որ իրենք ամեն ինչ արել են, որ ԲՀԿ-ն կոալիցիայում չհայտնվի: Որքան շատ են ապացուցում, այնքան ավելի շատ մարդ է հասկանում, թե ինչ է տեղի ունեցել իրականում և ակնհայտ է դառնում, որ Սերժ Սարգսյանը փորձել, բայց չի կարողացել ԲՀԿ–ի հետ կոալիցիա կազմել»։

Գեղամ Նազարյան. «Եվրոպայի խորհրդի խորհրդարանական վեհաժողովի (ԵԽԽՎ) մշտական հանձնաժողովը մայիսի 25-ին Տիրանայում կայացած նիստում քննարկել է Հայաստանի խորհրդարանական ընտրությունների վերաբերյալ ԵԽԽՎ դիտորդական առաքելության զեկույցը»։

Երվանդ Բոզոյան. «Կա այսպիսի տեսակետ՝ ի՞նչ կարիք կա նորից ու նորից վերադառնալ մեր պատմության ողբերգական էջերին: Ինչո՞վ դա կարող է մեզ օգնել այսօրվա մեր խնդիրները լուծելու համար: Ասեմ, որ եթե մենք հին դասերից լուրջ հետևություններ չանենք, ապա 90 տարի առաջվա պատմությունը կարող է կրկնվել»։

Վարդան Մխիթարյան. «ՀՀԿ-ի հայտարարությունում շեշտվում է, թե ՀՀԿ-ն ստացել է հասարակության ճնշող մասի աջակցությունը: Դժվար է հավատալ, որ կգտնվի գոնե մեկ մարդ, որը կհավատա այս պնդմանը: Աշոտյանին, վարչապետին ու Շարմազանովին չենք հաշվում. նրանք ԿԸՀ–ի հայտարարած թվերին հավատում են, այսպես ասած, ի պաշտոնե։ Հարց է առաջանում, որ եթե իրոք ՀՀԿ-ն այդքան մեծ աջակցություն է ստացել, ապա ինչու էր գիշեր ու ցերեկ ԲՀԿ-ին համոզում մաս կազմել կոալիցիային»։