Հարութ Սասունյան. «Պետք է թուրքական կառավարությանը հնարավորինս հեռու պահել նախատեսված հայկական միջոցառումների մասին տեղեկացված լինելուց, որպեսզի Անկարան վաղօրոք տեղեկություններ և ժամանակ չունենա դիմակայել ու վարկաբեկել հայկական արդար պահանջները»։

Արեգ Գևորգյան. «Քանի գրոշի արժեք ունեն սարեր շարժելու...»

Խաչիկ Մուրադյան. «Թուրքիայի և Հայաստանի միջև այսօրվա ուժի անհավասարությունը նույն այդ ընչազրկման արդյունքն է: Եվ այդ ընչազրկության բեռն անիմաստ է դարձնում ցավը կիսելու ւ և հասկանալու փորձերը, որքան էլ դրանք անկեղծ լինեն»։

Հարութ Ուլոյան.«Եթե 1991թ.-ի ընտրությունները կեղծվել են, ապա միևնույնն է, նա ԱԳՆ պաշտոնը զբաղեցրել էր` հենց այդ ընտրությունների արդյունքներից ելնելով»

Լիլիթ Գալստյան. «Իրականում Հայաստանի Հանրապետության հազարավոր քաղաքացիների համար գրեթե ոչինչ չասող, շարքային օր՝ անսպասում, անտարբեր, հոգսաշատ։ Բագրատյանը շարունակում է համոզել, Րաֆֆին՝ հորդորել, Սարգսյանը՝ խոստանալ»։

Վահե Հովհաննիսյան. «Հայաստանում զրպարտության ապաքրեականացման օրինագծի ընդունումը երկու տարի առաջ համարվեց մի մեծ քայլ առաջ, սակայն անմիջապես հետո սկսվեց նոր իրականություն: Այսօր հնարավոր է դարձել լրատվամիջոցների հանդեպ ճնշում գործադրել՝ դատական կարգով խոշոր տուգանքներ պարտադրելով։ Բայց ես չեմ կարող չնշել այս խնդրի մյուս կողմը...»։

Արեգ Գևորգյան. «Դատելով Սերժ Սարգսյանի և նրա մտերիմների՝ օր օրի աճող ֆինանսական հնարավորություններից՝ կարելի է պնդել, որ մենք իսկապես «պատվով» դուրս եկանք ճգնաժամից, և այսօր արդեն ստեղծված են ողջ տնտեսությունը մեկ ընտանիքի ձեռքերում կուտակելու և Հայաստանի թալանը կրկնակի եռանդով շարունակելու աննախադեպ պայմաններ»։

Լևոն Զուրաբյան. «Հայ ազգային կոնգրեսը, Բարգավաճ Հայաստանը եւ Հայ Հեղափոխական Դաշնակցությունը, հրաժարվել են մասնակցել կայանալիք նախագահական ընտրություններին: Այդ երեք ուժերը, անգամ կեղծված խորհրդարանական ընտրությունների (2012 թվական, մայիս 6) արդյունքում, ստացել են 650 հազար քվե: Իսկ իրականում ստացել են հայ ընտրողների ձայների մեծամասնությունը: Ընտրություններին չմասնակցելու նրանց որոշումը, փաստորեն, նշանակում է, որ Սերժ Սարգսյանին մնում է մրցել միայն մարգինալ քաղաքական ուժերի հետ»:

Հարութ Սասունյան. «Վերջերս թուրքական կառավարությունն ագրեսիվ արշավ է սկսել՝ ճնշում գործադրելով եվրոպական և ամերիկյան բազմաթիվ թանգարանների վրա՝ օսմանյան ժամանակաշրջանում երկրից դուրս բերված հնությունները վերադարձնելու համար»։

Արմեն Միքայելյան. «Կարծում եմ, այս անգամ Բաղրամյան 26-ում մի փոքր չափը անցել են: Բացահայտ երևում է, թե ով է ֆինանսավորում Րաֆֆիին, ում շնորհիվ է նա նկարահանում նախընտրական տեսահոլովակ, որը այդքան էլ էժան չէ...»։

Արեգ Գևորգյան. «Դրածո թեկնածուի և Սերժ Սարգսյանի միջեւ որևէ տարբերություն չկա»։

Արմեն Օհանյան. «ԿԸՀ-ում ուղղակի տակով են արել գրավորս, արդյունքը ոչ մի տեղ, ոչ մի արխիվում ֆիքսված չի»։

Արթուր Մինասյան. «Խնդրի լուծումը հետևյալն է. ընտրությունների օրը գնալ ընտրատեղամաս` իրացնելով էլեկտորալ ֆունկցիան, և քանի որ քվեաթերթիկում բացակայում է «բոլորին դեմ» տարբերակը, անվավեր դարձնել քվեաթերթիկը` իրացնելով կամարտահայտման իրավունքը»։

Ստեփան Դանիելյան. «ամոզված եմ, որ իրեն ասել են առաջադրվի, որ Սերժին լեգիտիմացնի»։

Վահան Բաբայան. «Նույնիսկ հազարամյակներ շարունակ սարկոֆագների հարևանությամբ պահպանված ստրուկների ու ընտանի կենդանիների մումիաները այսօր ավելի մեծ արժեք ու կշիռ են ներկայացնում պատմության մեջ, քան Հմայակ Հովհաննիսյանի նման ձրիակեր քաղաքական մուրացկանները»։

Կինոդերասան և պրոդյուսեր Գոռ Վարդանյանը ֆեյսբուքյան իր էջում ՀՀ երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի վերջին հարցազրույցի մասին գրել է.

Ալեն Սիմոնյան. «Եկանք-հասանք նախագահականի շեմին: Թե ինչ կլինի նախագահական ընտրություններին և դրանից հետո, արդեն պատմություն է 2013-ի մասին: Մի բան պարզ է, որ երկիրը երկիր չէ, այլ իսկական կինո»։

Հարութ Սասունյան. «2005 թվականի հունիսի 2-ին Երևանում տեղի ունեցած մամլո ասուլիսի ժամանակ սենատոր Հեյգելն իր առարկությունն է արտահայտել Կոնգրեսում ներկայացված Հայոց ցեղասպանության բանաձևի վերաբերյալ»։