Դերենիկ Մալխասյան. «Գյումրիում, ըստ էության, ակտիվ նախընտրական քարոզարշավ է սկսել«Շիրակի» ֆուտբոլային ակումբի նախագահ և սեփականատեր Արման Սահակյանը: Ըստ հավաստի տեղեկությունների՝ Արման Սահակյանը պատրաստվում է առաջիկա խորհրդարանական ընտրություններում մեծամասնական կարգով առաջադրվել Գյումրիում՝ որպես պատգամավորության թեկնածու»։

Հարութ Սասունյան. «Չնայած իր հզոր քաղաքական և տնտեսական ուժին՝ ոչ թուրքական ռեժիմը, ոչ էլ իր հզոր լոբբիստները չկարողացան բացահայտ կերպով դեմ դուրս գալ Կոնգրեսի ընդունած բանաձևին»։

Վարդան Մխիթարյան. «Այն, ինչ կատարվում է Հյուսիսային Կորեայում, համաձայնվեք, որ զզվանք եւ նողկանք է առաջացնում, բայց պարզվում է, որ մեր կողքին ապրում են մարդիկ, ովքեր երազում են, որ Հայաստանը լինի այնպիսին, ինչպիսին Հյուսիսային Կորեան է, որտեղ իշխանությունը հորից անցնի որդուն կամ փեսային, որտեղ կուսակցություններ, որպես այդպիսիք չլինեն, որտեղ քաղաքական դաշտ չլինի, որտեղ լինի միայն մեկ գործարար, ղեկավար, օլիգարխ»։

Վարդան Մխիթարյան. «Այսօր Սերժ Սարգսյանը, գիտակցելով, որ իր ուժը քաղաքական դաշտի անապատացման մեջ է, ամեն ջանք ու եռանդ գործադրում է ինքնուրույն կուսակցությունների հարցերը լուծելու համար: Հիմա նրա թիվ մեկ թիրախը Գագիկ Ծառուկյանի ԲՀԿ-ն է»։

Դերենիկ Մալխասյան. «Շատ դժվար է պատկերացնել, թե Սերժ Սարգսյանի իշխանությունն առաջիկա նախընտրական քարոզարշավին ինչ գործոնների վրա է շեշտադրում կատարելու՝ քաղաքացիներին համոզելու, որ վստահեն գործող իշխանություններին»։

Լիլիթ Գալստյան. «Իսկ իրականում պաշտպանվելու կարիք ունի մեր հասարակությունը, ով հերթական անգամ հիասթափվում է իշխանությունից, հասկանում, որ օրենքները խեղճերի համար են...»։

Գեղամ Նազարյան. «Ռուբեն Հայրապետյանի հայտարարությունները մեկ անգամ ևս ապացուցում են, թե որքան է վարչախմբին անհանգստացնում ԲՀԿ-ի ինքնուրույն գործունեությունը»։

Վարդան Մխիթարյան. «Ռուսաստանում տեղի ունեցող իրադարձությունները լուրջ մտահոգություն են պատճառել ոչ այնքան ԱՄՆ պետքարտուղար Հիլարի Քլինթոնին, որքան ՀՀ նախագահի պաշտոնը զբաղեցնող Սերժ Սարգսյանին»։

Էդիկ Անդրեասյան. «Լևոն, Բաբկեն, Խոսրով, Կարեն, Արմեն, Արթուր, Տիգրան, Հովիկ, հիմա էլ` Սամվել: ՀՀ օրենսդիր մարմնի ղեկավարների անուններում կրկնություն չկա»։

Վարդան Մխիթարյան. «Դժվար է ասել, թե Տիգրան Սարգսյանի պապն այս դեպքերի համար ինչ խորհուրդ է տվել, բայց կարծում ենք ն հաստատ խորհուրդ տված չի լինի ամեն գնով կառչած մնալ իշխանությունից»։

Լուսինե Հովհաննիսյան. «Իրավապաշտպանությունը աշխարհում կոչում է, մեզ մոտ`փեշակ: Ու փեշակ դառնալուց հետո անմիջապես իրավապաշտպանները դառնում են “իրավապաշլյակներ” ու չեն ունենում մի տարրական հարցի պատասխան` ումից և ում իրավունքներն են պաշտպանում…»

Գեղամ Նազարյան. «Երբ «Ժառանգությունը» սկսում է բացականչել, որ ՀՅԴ-ն ընդդիմություն չէ, դրանով ուրախացնում է բացառապես Սերժ Սարգսյանին: Երբ ՀԱԿ-ը փորձում է անվանարկել «Ազատ դեմոկրատներին», իսկ վերջիններս էլ՝ ՀԱԿ–ին, ապա դրանով ջուր է լցվում Սերժ Սարգսյանի ջրաղացին։ Երբ թունդ ընդդիմադիրը, աղյուսային տրամաբանությունից ելնելով, բացականչում է, թե ինչպես կարող է հրեշտակի թեւեր ունեցող ՀԱԿ-ը համագործակցել ԲՀԿ-ի հետ, չի էլ հասկանում, թե ինչ մեծ բերկրանք է պատճառում Սերժ Սարգսյանին»։

Դերենիկ Մալխասյան. «Զարմանալի կլիներ, եթե Սերժ Սարգսյանը լիսկաների, վարդանղուկասյանների, շմայսների և, Տիգրանի Սարգսյանի գլխավորությամբ, նմանատիպ այլ «կարկառուն» գործիչների ու դեմագոգների հետ դաշնակցելով՝ գրեթե զրոյական վարկանիշով մտածեր ազատ և արդար ընտրությունների մասին»։

Վարդան Մխիթարյան. «Դժվար չէր կռահել, որ ՀՀԿ-ի հետ միասնական ընտրացուցակով ընտրություններին գնալու առաջարկը մերժելուց եւ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի վերջին ելույթից հետո ճնշումները ԲՀԿ-ի վրա ավելի կմեծանան»։

Արա Պապյան. «Նորահաստատ պետությունների ճանաչման հարցն ամբողջովին ընկալելու համար անհրաժեշտ է տեսնել, թե միջազգային իրավունքն ինչպիսի չափորոշիչներ է առաջ քաշում այդ երկրների անկախու­թյունը ճանաչելու համար»։

Վարդան Մխիթարյան. «Մի՞թե վարչախմբի երիտթևն այս աստիճան խղճուկ վիճակում է հայտնվել, որ հումորային ներկայացումների և հաղորդումների միջոցով հակաղարաբաղցիական քարոզ են անում, իսկ սերիալներով էլ՝ «թիմակիցների» դեմ պայքարում»։

Սոնա Արշունեցի. «Միշտ էլ մենք բազկի ուժով հաղթել ենք, բայց երբ եկել է պահը մեր հաղթանակները դիվանագիտորեն ամրագրելու, պարտվել ենք»։

Գեղամ Նազարյան. «Տաղանդավոր եւ գերտեղեկացված մարդ պիտի լինես Հայաստանում, որ հասկանաս, թե որ լրատվամիջոցը դիմակ չի կրում կամ որ քաղաքական գործիչը դիմակ չունի»։