«Հա՛մ նալին, հա՛մ մեխին խփելու փորձեր անելով մինչև ո՞ւր կարելի է հասնել: Հազիվ թե շատ երկար ստացվի գնալ:Ինչո՞ւ եմ հրապարակային գրում: Երևի, որովհետև այլևս չունեմ այն վստահությունը, որ «մեր Նիկոլի» հետ եմ խոսում»:

Կարեն Թովմասյան. «Բավարարվեք եղածով, հույսերդ կտրեք կոռուպցիայի դեմ պայքարից «Սա է Հայաստանը և վերջ»: Հույսներդ կտրեք անպատժելիության մթնոլորտի դեմ պայքարից` «Սա է Հայաստանը և վերջ»:Հույսներդ կտրեք ավելի բարեկեցիկ ու պաշտպանված ապրելու մտքից`«Սա է հայաստանը և վերջ»»:

«Դուք հոխորտում եք, որ «կարո՞ղ է ծեծել եմ էդ աղջկան», իսկ ես Ձեզ ասում եմ, որ մնում էր՝ մի հատ էլ ծեծեիք։ Դուք ասում եք «ձանձրալի բառը վիրավորական չէ ու ոչ էլ հայհոյանք», իսկ ես Ձեզ ասում եմ, որ դուք ինքներդ երևի վատ կզգաք, եթե ինչ-որ մի մրցույթի մասնակցեիք, ու Ձեր աշխատանքը կոչեին, ասենք, ցածրակարգ ու ձանձրալի (որպես օրինակ եմ ասում), առավել ևս, եթե Դուք լինեիք 17 տարեկան»։

Հարութ Սասունյան. «Այս ամսվա սկզբին, թուրքական «Gazete Kars» թերթը նման մի խմբագրական հրապարակեց՝ «Հայկական նախապատրաստական աշխատանքները 2015 թվականի համար» խորագրով, նախազգուշացնելով թուրքերին Հայոց ցեղասպանության մոտալուտ հարյուրամյակի մասին, խորհուրդ տալով նրանց ձեռնարկել հակազդեցության արդյունավետ միջոցներ»։

Անի Քոչար. «Արդեն կեսօրին մոտ է, բայց մեր քաղաքի ճանապարհներն այն վիճակում էին՝ կարծես դեռևս լուսաբաց է, և որևէ աշխատանք չի տարվել ու դեռ օրը նոր է բացվել, դեռևս կհասցնեն ճանապարհներն ու փողոցները բերել այն վիճակին, որ վարորդներն ու հետիոտնը կարողանան քայլ գցել»։

Լևոն Զուրաբյան. «Շնորհակալություն, սպանե՛ք էթիկայի հանձնաժողովը և մենք այլեւս չպիտի ապացուցենք ձեր սարսափը մեր խոսքերով, քանի որ դուք դա անում եք ձեր գործողություններով»։

Վահե Սարգսյան. «Արդեն մեկուկես տարի է անցել այն օրերից, երբ կաթողիկոս Գարեգին Բ-ն այցելեց Վրաստան, եղավ Հայրենի Ջավախքում: Այցը շատերը համարեցին պատմական` ելնելով այն հանգամանքից, որ տասնամյակներ շարունակ Հայոց կաթողիկոսներից և ոչ մեկը չէր այցելել Ջավախք...»։

«Շուրջ հինգ տարի առաջ մեր պետության, մեր ժողովրդի կյանքում նոր հնարավորություն ստեղծվեց»։

«Ստեղծված հանգամանքը ուղղակի նվեր էր ընդդիմությանը, որովհետև Ծառուկյանի չառաջադրվելով վերացավ ընդդիմադիր էլեկտորատի ձայները տրոհելու վտանգը»։

Վահան Բաբայան. «Տրամաբանական է, որ քաղաքականությունը «Ժառանգություն» խմբակցության ղեկավարի համար այն է, երբ գերադասելի է օրերն անցկացնել «լեժանկայի» հետ սերտ համագործակցությամբ իշխանական կուլիսներում ու միջանցքներում քնելով...»։

Թաթուլ Հակոբյան. «Փետրվարի 18-ին կայանալիք նախագահական ընտրությունների նախօրեին ստեղծվել է ներքաղաքական մի իրավիճակ, երբ իշխող վարչակարգի դեմ կարող է դուրս գալ միայն մեկ մարդ՝ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը: Սա է դաժան իրականությունը»։

Կարեն Թովմասյան. «Ուրախությամբ արձանագրում եմ, որ Գագիկ Ծառուկյանի գլխավորած ԲՀԿ-ն ընդունեց արժանապատիվ ու բարոյական որոշում՝ որոշելով չառաջադրվել ու չսատարել հանցավոր վարչախմբի պարագլուխ Սերժիկ Սարգսյանին»։

Արեգ Գևորգյան. «ԲՀԿ հայտարարությունը նշանակում էր մեկ բան. Ծառուկյանը չի սատարում Սարգսյանին, ինչը մեկ տարի առաջ պատկերացնելն անգամ անհնար էր»։

Լուսինե Հովհաննիսյան. «Ամեն անգամ, երբ մեկնարկում է նախընտրական տենդը, ու արենան տրամադրվում է ժամանակի հզորագույն ոչնչություններին, որոնք կարող են ասել ցանկացած բան, արտասանել ցանկացած տեքստ, զրպարտել ցանկացած մարդու, քծնել ցանկացած ոչնչության, խեղաթյուրել ցանկացած իրականություն ու սեփական տեսանելիությունը հասցնել զրոյի` հասկանալի է դառնում, որ ՎԱԽԸ նշում է իր հերթական հոբելյանը…»։

Հարութ Սասունյան. «Եթե հնարավոր լիներ կլոնավորել ակնառու թուրք մեկնաբան Օրհան Քեմալ Չենգիզին և բազմացնել նրա ազնիվ սիրտն ու արդար խիղճը, ապա այդ ժամանակ թուրքական կառավարությունը հնարավորություն կունենար Թուրքիայից հայկական պահանջների վերաբերյալ հանդես գալ ավելի արդարամիտ և մարդկային ձևով»։

«Նախագահական ընտրությունների հետ կապված ԲՀԿ առաջնորդի դիրքորոշման վերաբերյալ հատկապես վերջին շրջանում մամուլում շատ գրվեց»։

Հավատացնում եմ Ձեզ, իմ նյարդերն էլ պարբերաբար չեն դիմանում, բայց դե, ինչպես Մարկ Թվենն էր ասում, ուժ եմ խնդրում, փոխելու այն ինչ կարող եմ. համբերություն` համակերպվելու նրա հետ, ինչ դեռ չեմ կարող փոխել, և իմաստություն` տարբերել առաջինը երկրորդից:

«Պրն. նախարար Ա. Աշոտյան իմ նյարդերն էլ չեն դիմանում տարրական դասարանների դասագրքերին: Ամեն երեկո ծնողների զանգերն ու միասին գլուխ կոտրելն ինձ հիշեցնում է «Ինչ, Որտեղ, Երբ» խաղը: Եթե ի վիճակի չեք նորմալ դասագրքեր գրել , դուք չէ, այլ ԿԱԻ-ն, ապա վերադարձեք մեր ժամանակների Այբենարաններին, կամ փոփոխեք, այլապես խոստանում եմ ամեն դասը դնել համընդհանուր քննարկման, ու կտեսնեք` ինչ տպավորություն են թողնում Ձեր տեքստերն ու մեթոդները»։