Սկզբից չեն սկսում քրեական գործով, և հետո նոր հետ գնում, փորձում փաստեր գտնել, որպեսզի արդարացնեն այդ քրեական հետապնդումը։ Սա ընդունելի չէ, ժողովրդավարական չէ, թափանցիկ չէ, արդար չէ, սա ձև չէ. իշխանությունն իր քաղաքացու հետ այդպես պիտի չվարվի, հատկապես հետընտրական և նախընտրական այս շրջանում։

Աստված չանի, վաղը լարվածությունը մեծանա ու հակամարտութան ծավալները մեծանան, մենք մեր խեղված արժեհամակարգով դժվար լուծումների առաջ ենք կանգնելու:

Ադրբեջանը օգտվում է այն Հայաստանից, որը պարբերաբար խոսում է զիջումների մասին, այն Հայաստանից, որը համարժեք պատասխաններ չի տալիս թշնամու գործողություններին, և օգտվելով Հայաստանի այն վիճակից, որը թուլացնում է մեր մարտունակությունը։

Միանշանակ Ընտրությունների վերահսկողության միասնական շտաբում սկսված կուսակցությունների համագործակցությունն իր շարունակությունը կունենա նաև խորհրդարանում։ Օրինակ՝ ընտրական օրենսդրության փոփոխությունների հետ կապված, կամ ընդդիմադիր կուսակցությունների նախընտրական ծրագրերում ներկայացված կետերը...

ՕԵԿ–ն ունի խորհրդարանական մի քանի կոճակ սեղմող։ Եթե հանրապետական որոշ պատգամավորներ բացակայեն, այդ բացակայությունը կփոխհատուցվի ներկա եղածների կոճակներով։ Սա մեկ։ Երկրորդ՝ ՕԵԿ–ը՝ որպես դե յուրե գոյություն ունեցող կուսակցություն, ընտրական հանձնաժողովներում ունի իր ներկայացուցիչները, որոնք, բնականաբար, աշխատում են Հանրապետականի համար։

Երկրում պիտի վերահաստատվի սահմանադրական կարգը, և մեր չինովնիկներն ու պաշտոնյաները, աստվածաշնչյան մեջբերումների փոխարեն, հետամուտ լինեն այդ կարգի պաշտպանությանը: Թե այն ինչպես կիրականանա, ես չեմ կարող կանխատեսել, բայց պետությունն ու սահմանադրականությունն այլընտրանք չունեն:

Անհատը պետք է իր մեջ պեղի այն մեծ ուժը, որն իրեն՝ որպես հասարակության մասնիկի, կտանի փոփոխության: Հայաստանը փոփոխության շեմը չի անցնում, որովհետև սպասում է իր անհատներին:

Կա «էս երկիր» եզրույթը և «մեր երկիր»-ը, և սեփական երկրի ու դրա տիրոջ զգացողության քաղաքացիների, սահմանադրական արժեքների համար պայքարելու պատրաստ մարդկանց թիվը պիտի ավելանա ու «էս երկրի» հուշերում իբրև պատմություն թողնի այդ եզրույթի կրողներին:

Երբ երկրում իրավիճակը լավ չէ, բնականաբար հասարակությունը հեռացնում է առաջնորդին, իսկ եթե հասարակությունն իրավիճակից դժգոհ է, բայց «քվեարկում» է ոչ իր օգտին, դա արդեն ընտրություններ չեն

Եթե հիմնավոր լինեն սահմանումների վերաբերյալ գնահատականները, որ ընտրակեղծիքներն այնքան են եղել, որ ազդել են ընտրությունների արդյունքների վրա, որովհետև դա է մեր գլխավոր խնդիրը, իհա՛րկե, խնդիր պետք է դրվի ընտրություններն անվավեր ճանաչելու համար։

Կա՛մ Սերժ Սարգսյանն է շատ սխալ որոշումներ ընդունում, կա՛մ ունի շատ վատ PR խորհրդականներ և ուղղակի խորհրդականներ, որոնց նույնպես պիտի շտապ հեռացնի կամ ինքը պիտի շտապ հեռանա, քանի որ անգամ նման, ըստ երևույթին՝ շատ պարզ, օրինական հարցը հասկանալու և նրա լուծման համար նրանից պահանջվեց 80 և ավելի օր:

Իմ փեշակը իմ երգն ա, և իմ ընտանիքը դրանով է ապրում, այսինքն՝ ես համերգով եմ փող աշխատում... Թեև Հանրապետականի համար չեմ երգի, մեկ էլ ՕԵԿ ա, ինչ ա, դրա համար։

Եթե ընտրությունների վերահսկողության միասնական շտաբը կամ նմանատիպ շտաբ կայանա, ու հաջողվի քաղաքական ուժերին կայացնել այդպիսի մի միավոր, որը իրական վերահսկողություն կկարողանա իրականացնել, ապա, բնականաբար, շատ ավելի նպատակահարմար կլիներ, որպեսզի մասնակցությունը լիներ։

Ինձ համար բացարձա՛կ նշանակություն չունի, թե ինչպիսի արձագանք է լինելու։ Ցավալին միայն այն է, որ բովանդակային հարցադրումներին, քննադատություններին բովանդակային պատասխան չկա, այլ անձնական վիրավորանքներ են։

Քաղաքականությունը, այո, դաշնակից որոնելու արվեստ է: Մենք կփորձենք, կփնտրենք, ով կհամաձայնվի մեզ հետ համագործակցել, մեծ սիրով կհամագործակցենք: Ով չի համաձայնվի, թող գնա, համագործակցի Սերժ Սարգսյանի հետ:

Ըստ երևույթին, ընդհանուր շտաբի գործունեությունը, ըստ «Ժառանգության», այդ նպատակին չի ծառայում: Գուցե ունեն հիմքեր՝ կարծելու, որ պարոն Նիկոյանի նախաձեռնությունն ավելի շատ ձայներ հավաքելու համար ավելի արդյունավետ կլինի:

Պետք է ոչ թե «հավատալ» այն քաղաքական ուժին, որն այս 5 տարիների ընթացքում ստիպել է, որ երկրից անվերադարձ հեռանան 140 000 քաղաքացի, աղքատության ցուցանիշը հասցրել է 36 տոկոսի, անկում են գրանցել երկրի գրեթե բոլոր ոլորտները, այլ պետք է անպայման մասնակցել ընտրություններին և ընտրել այնպես, որ ստեղծված ճահիճը ավելի չխորանա և երկրում չմնա անգրագետ «մեծամասնությունը»:

Անզեն աչքով անգամ տեսանելի է, որ երկրի սոցիալ-տնտեսական վիճակը ծանր է. այս չորս տարիներին մենք ոչ միայն դոփել ենք տեղում, այլև մի շարք ուղղություններով նահանջ ենք ապրել: