Սերժ Սարգսյանը բացառում է ընտրությունների միջոցով որևէ փոփոխություն, որևէ տեղաշարժ, երկրում դրական ինչ–որ փոփոխության հասնելու հնարավորություն։ Իսկ եթե բացառում է, ուրեմն սրա պատասխանը պետք է լինի հեղափոխությունը։

Եթե որևէ մեկը կա, որ ինձ ցանկանում է սատանայի կործանում, ապա դա յուրաքանչյուր մարդու իրավունքն է։ Եվ քանի խոսում ենք օրհնանքների, ստերի, կեղծիքների և քրիստոնեական վարքի մասին, ապա կարող եմ առաջարկել, որ բոլորս ընթերցենք և հղում կատարենք նույն Սուրբ Հովհաննես Մանդակունու մատենագրության այն բաժնին, որում խոսվում է ոխ պահելու և վրեժ լուծելու մասին։

Ընդդիմությունը մտածում է, որ իշխանությունները սրիկաներ են, որովհետև ուզում են բռնազավթած պահել իշխանությունն ու պետությունը, իսկ իշխանությունն ընդդիմությանն է սրիկա համարում և մտածում, որ նրանք ուզում են բռնազավթել իշխանությունն ու տապալել օրինական կարգը։ Այս առումով իրենք երկուսն էլ մտածում են, որ ճիշտ վարվեցին։ Իրականում ես ոչ մի կողմի մեջ չեմ տեսնում ազգային նկրտումներ, որ այդ գործընթացին գնացել են երկրի ապագան կերտելու, հզորացնելու, հավասարության, հոգևոր հայրենիք ստեղծելու համար։

Ընդվզում է սկսվում է այն դեպքում, երբ վերնախավը կորցնում է ղեկավարելու ունակությունը, և դա այսօր երևում է։

Եթե հաշվի առնենք, որ «Բարգավաճ Հայաստան» կուսակցությանը, ըստ էության, միանգամայն անընդունելի պահանջներ են ներկայացվում, փորձ է արվում այդ պահանջների բավարարմանը ԲՀԿ-ին դրդելու միջոցով նախօրոք կանխորոշել խորհրդարանական ընտրությունների արդյունքները և բացառել խորհրդարանական ըտնրությունների ընթացքում մրցակցությունն ընդհնարապես և քանի որ բացահայտ է, որ ԲՀԿ-ն չի՛ կարող այդ պահանջները բավարարել, որովհետև դա ինքնասպանությանը հավասար քայլ կլինի, ուստի կարելի է կանխատեսել, որ կոալիցիան կարող է (եթե, իհարկե, ՀՀԿ-ն չհրաժարվի այդ միանգամայն անընդունելի հարցադրումներից և պահանջներից) արդեն մինչև խորհրդարանական ընտրությունները կազմալուծվել։

Ես հոգո՛վ եմ ՀՀԿ-ական, ոչ թե նշանով։ ՀՀԿ-ական պետք է լինել գաղափարախոսությամբ, գաղափարով։

Ես համոզված եմ, որ այսպես երկար շարունակվել չի կարող, մի օր պայթելու է։ Այս անարդարությունը մի օր պայթելու է, ոնց որ, ասենք, պայթեց Թունիսում։

Կենտրոնանում են տնտեսական լծակները մի խումբ հավատարիմ մարդկանց ձեռքում, որոնք կարողանում են ֆինանսական և տնտեսական լծակներն է՛լ ավելի աշխատեցնել իշխանության օգտին։

Մենք ոչ մի նոր բան, ոչ մի նոր արտադրություն, ոչ մի աշխատատեղ չենք բացում, հավերը սատկում են, կովերը գնում են, ոչխարները տանում են, գյուղացին քյասիբանում է, գյուղը կորցնում ենք, քաղաքում էլ չգիտեմ ինչ է կատարվում։ Իշխանության թևերի համագործակցությունն է կտրված՝ առաջին, երկրորդ, երրորդ, չորրորդ իշխանության։ Բոլորն իրար անտեսում են, կառավարությունն այսօր ոչ մեկի կարծիքը հաշվի չի առնում։

Նժդեհի գաղափարները ՀՀԿ-ականներն այդպես էլ չկարողացան ներարկել հասարակությանը և դրանով պարտվեցին: Դա հասկանալի է. ինչպես կարող էին ազգային բարձր արժեքներից խոսել կոռումպացված, հասարակության վստահությունը չվայելող նոմենկլատուրայի ներկայացուցիչները: Այժմ այդ կուսակցության կղերական թևի ժամանակներն են' վարչապետի գլխավորությամբ:

«Ժողովրդավարություն և աշխատանք» կուսակցությունը պատրաստվում է ինքնուրույն մասնակցել ընտրություններին։ Բայց երբ որ գա ընտրությունների նախաշեմը, քաղաքական իրավիճակը կուսումնասիրենք և կորոշենք՝ ինչ անել։ Եթե նման առաջարկություն կլինի ՀՀԿ-ի կողմից՝ ընդգրկվել իր ցուցակում, մենք դա կքննարկենք և որոշում կկայացնենք։ Բայց որ այլ քաղաքական կուսակցության ցուցակում ընդգրկվելու նպատակ չկա, և դա բացառում ենք, միանշանակ է։ Եթե համագործակցենք, միայն ՀՀԿ-ի հետ։

Առանց այդ գումարների շատ դժվար է որակյալ պայմաններում երեխա ունենալ։ Փաստ է նաև, որ մտավոր այդ խավը ավելի է մտածում, ծանրութեթև անում՝ ինչպե՞ս երեխա ունենա, ինչպե՞ս նրան պահի, մեծացնի և այլն։ Նշեմ նաև, որ շատ համեստ հաշվարկներով՝ հիմա երեխա պահելու համար միջին գումարը մոտ 80 000 դրամ է պահանջելու քո տան բյուջեից։ Դա արդեն մեծ գումար է, իսկ այս օրենքը մեզ թույլ է տալիս տանը մնալ ընդամենը 2 ամիս։

Երկընտարանքի առաջ կարծես լիներ Հայաստանն անցած ընտրություններին։ Երկընտրանքի մեջ չես իմանում, թե ո՞ւմ ընտրես։ Չգիտեմ' հիշո՞ւմ եք, թե՞ ոչ, բայց այսպիսի բան էին ասում. կարծես թե քեզ հնարավորություն է տրվում զարմանալիորեն մարդասիրաբար կամավոր ընտրություն կատարելու ժանտախտի և խոլերայի միջև՝ որն ուզում ես՝ ընտրի՛ր։

Լևոն Տեր-Պետրոսյանի օրոք, իհարկե, Լևոն Տեր-Պետրոսյանը վերջինն է իմացել, որ մենք փակված ենք եղել։ Գործը վերականգնվեց և շարունակեցինք աշխատել։ Քոչարյանի դեպքում նա, այսպես ասած, ուժեղ կող ուներ, և ինքն այդ կողով մնաց 10 տարի։ Սերժ Սարգսյանն այս մրցույթում դրել է իր տրամադրություններն ընդհանրապես ազատ խոսքի նկատմամբ։

Ես շատ կուզենայի, որ այն հարցը, որը Վազգենին էր վերաբերում, կարողնայիք տալ իրեն։ Բայց եթե Վազգենին վերաբերող հարցերը տալիս եք ինձ, նաև այստեղ պիտի որոշ բաներ, որ Վազգենից թողնվել է, այդ էլ վերագրել ինձ։ Փորձեմ Վազգենի փոխարեն պատասխանել։ Վազգենն ինքը պատասխանել է ձեր այդ հարցին Հանրապետական կուսակցության, եթե չեմ սխալվում, 8-րդ կամ 9-րդ համագումարի ժամանակ, որտեղ ասել է, թե մենք դեռ պետք է կարողանանք ապացուցել, որ ճիշտը մենք էինք, ոչ թե Լևոն Տեր-Պետորսյանը։

Կառավարման տեսության հիմքային օրենքներից մեկն է համարվում հետևյալ սահմանումը. «Ինչքան վատ է վիճակը, այնքան մեծ է սրընթաց զարգացման հավանականությունը»: Պետականաշինության և տնտեսության բոլոր ժամանակների հրաշքներն ի հայտ են եկել հենց անելանելի վիճակներում: Ուրիշ բան, որ ներկայիս Հայաստանի «էլիտան» ունակ չէ այդ հրաշքն ապահովել:

Ես հիմա ավելորդ չեմ ուզում խոսել ոչ թե նրա համար, որ վախենում եմ (էլի եմ ասում, որ ոչ մեկից կախված չեմ), այլ... Ես մի քիչ դեմ եմ թուրքերի հետ այսպես միանգամից ունենալ բարեկամական հարաբերություններ։ Գուցե քաղաքական գործիչներն ավելի ճիշտ են հասկանում՝ ինչ է պետք, բայց որպես քաղաքացի՝ ես չեմ ուզում դա։

Իշխանություններին հակակշիռ կա. դրանք մարդիկ են, որոնք գտնվում են կուսակցությունների ներսում, հասարակության մեջ, ինտելիգենցիայի մի հատվածում, լրագրողական դաշտում։ Դրանք այն մարդիկ են, որոնք իրավամբ ընդդիմադիր են այսօրվա համակարգին, ոչ թե խաղում են կամ փող են վերցնում ու ընդդիմադիր խաղում, այլ նրանք են, ովքեր իրավամբ ընդդիմադիր են։