Կորյուն Մանուկյան. «Չնայած այն հանգամանքին, որ Երևան–Աբովյան ավտոբուսային երթուղու բիզնեսով զբաղվող Արթուր Հարությունյանը՝ «Պալաչը», օրերս ափսոսանք էր հայտնել առ այն, որ Գագիկ Ծառուկյանի հանդեպ թույլ էր տվել որոշ ձևակերպումներ և արտահայտություններ, ինչպես նաև կոչ էր արել լրատվամիջոցներին չշահարկել այդ թեման, այդուհանդերձ «անկախ» մամուլը շարունակում է «պալաչամանիայով» տառապել»։

Կորյուն Մանուկյան. «Մարդկային տեսակի առումով Վարդանիկը պատկանում է սերժատիգրանական թիմին, և մի փոքր զարմանալի է, որ նախագահականում հիմա նրանից երես են թեքել։ Չնայած մյուս կողմից էլ՝ ձեռքները ճար չկա, թե չէ «հայրաքաղաքը» ոտքի տակ առած քաղաքապետը լրիվ ձեռնտու կլիներ Բաղրամյան 26–ում բուն դրած «կղերականների» համար»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Երբ Սերժ Սարգսյանը նոր–նոր էր ՀՀԿ շարքերում հայտնվել՝ իր հետ որպես օժիտ տանելով «հայերեն վատ խոսողներին», մի հայտարարություն արեց, թե կուսակցությունը ոհմակ չէ։ Կուսակցությունը ոհմակի հետ համեմատելու կարիք առաջացել էր այն բանից հետո, երբ կարկառուն հանրապետական Գալուստ Սահակյանի ընտանիքը ցանկացել էր կյանքի կոչել վաղեմի երազանքն ու վերցնել Աջափնյակի թաղապետարանը, որի վրա աչք ուներ նաև ՀՀ գլխավոր դատախազ Աղվան Հովսեփյանի եղբայրը»։

Կորյուն Մանուկյան. «Ա. Հարությունյանը ժամանակի ընթացքում հասկացավ, որ նախագահական նստավայրի կողմից ընդամենն օգտագործվում է Գագիկ Ծառուկյանի դեմ ու անձնապես «քաշվում»։ Հասկացավ ու ճիշտ եզրակացության եկավ՝ որոշակի մարդկանց «պասլատ» անելով»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Առաջին հայացքից կարող է տպավորություն ստեղծվել, թե Գյումրիի քաղաքապետը հրապարակային լեզվակռվի մեջ է մտել ՀՀԿ–ական Աշոտ Աղաբաբյանի հետ, սակայն դա այդքան էլ այդպես չէ։ Վարդան–Աշոտ տեղեկատվական փոխհրաձգությունը, որն ընթանում է «է՛լ գող փիսո, է՛լ քաչալ շուն» տարբերակով, իրականում այլ հասցեատեր ունի»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Եթե ֆիլմում Սարոյան եղբայրները գաղափարական տարբեր դաշտերում էին ու ամենքն իր դիրքերից անկեղծորեն պայքարում էր, ապա այս դեպքում մենք գործ ունենք ոչ թե գաղափարական հակադրություններ ունեցող եղբայրների, այլ Սերժ Սարգսյանին ուղղակի՝ բաց ճակատով և անուղղակի՝ գեղամյանավարի պաշտպանող մարդկանց հետ։ Ասել է թե՝ Արմենը հասարակության առաջ ավելի ազնիվ է իր գործողություններում, քան Աստծո անունը հաճախ տվող Արամը»։

Ինչպես արդեն տեղեկացրել էինք, ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանի համակուրսեցին՝ Ռուզան Ազիզյանը, «7 օրին» դատի է տվել։ Երբ տեղադրում էինք ներկայանալ չցանկացող քաղաքացիների ահազանգը, բացարձակապես տեղյակ չէինք, որ տիկին Ազիզյանը ընտրական գործընթացների ակտիվ մասնակից է։ Պարզվում է, որ «7 օրին» դատի տվողը բազմազբաղ անձնավորություն է և ներգրավված է եղել ընտրական հանձնաժողովում որպես նախագահ։ Իսկ թե ինչպիսի դերակատարում են ստանձնում հանձնաժողովների նախագահները, բոլորին է հայտնի։

Կարեն Հակոբջանյան. «Սերժ Սարգսյանն ու իր փեսան միակարծիք են երկրում թուրքմենբաշիզմ ստեղծելու հարցում, բայց տարաձայնություններ ունեն սեփականության վերաբաշխման ժամկետների առումով։ Սերժ Սարգսյանն ուզում է 2013թ. «օլիգարխների» միջոցով վերարտադրվել ու հետո նոր միայն «քցել» իր համար ձայներ ապահոված մարդկանց, այսինքն՝ կուլակաթափության գնալ և ինքնահռչակվել հայաստանյան Քադաֆի, Մուբարաք կամ Ալիև, իսկ նրա փեսան երիտասարդներին ներհատուկ անհամբերություն է ցուցաբերում»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Սերժ Սարգսյանից արդարադատություն պահանջելն ու նրանից բարեփոխումներ ակնկալելը նման է Օսմանյան կայսրությունից հայերի վիճակի բարելավում կամ Գորբաչովից Ղարաբաղ պահանջելուն»։

Կորյուն Մանուկյան. «Քաղաքական դաշտն ամբողջությամբ վերահսկելու մտադրութամբ և ինքնուրույնություն ունեցող ուժերին անկյուն մղելու ցանկությամբ՝ նախագահական նստավայրն ամեն ինչ արեց, որպեսզի «Ժառանգություն»–«Ազատ դեմոկրատներ» միավորումը խորհրդարանական ընտրությունների արդյունքում վերցնի «փողոցն» ու հռչակվի տիտղոսային ընդդիմություն, սակայն այդ ծրագիրը ձախողվեց. «Ժառանգության» ցուցակի առաջին հինգ հոգին մի կերպ հայտվեցին ԱԺ–ում»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Համոզված եղեք, որ եթե Գյումրիում ԲՀԿ–ի անխուսափելի հաղթանակի պահը չլիներ, ապա Սարգսյանն անձամբ կմեկներ Գյումրի, և ինչպես Ռուբեն Հայրապետյանի ու նրա նմանների դեպքում եղավ, կդիմեր զոռով հրապարակ բերվածներին ու կասեր, թե բարի ավանդույթի համաձայն՝ ՀՀԿ–ն Գյումրիի քաղաքապետի պաշտոնում առաջարկում է Վարդան Ղուկասյանին, ու ընտրողներին կառաջարկեր հավատալ, որ փոխել»։

Արման Սահակյան. «Ա. Արսենյանը իր մատուցած ծառայությունների և այլ գործընկերային հարաբերությունների շնորհիվ Բաղրամյան 26-ից ձեռք է բերել մարզպետ նշանակելու իրավունք: Իրականում, սա մեխանիզմ է, որը քանդում է պետության հիմքերը: Նա պետության, իշխանության մարզպետը չէ, նա Ջերմուկի Արսենյանի մարզպետն է, և սպասարկելու է միայն ու միայն նրա շահերը։ Արսենյանը Բաղրամյան 26-ի համար ձայն կապահովի ու սրանով հարցը կփակվի»։

Կորյուն Մանուկյան. ««Սե՛րժ ջան, ինքդ էլ տեսնում ես, որ սիրուն չես կառավարում, լավ կլինի մի ձև գտնես ու մաքրես Բաղրամյան 26–ի տարածքը, թե չէ մե՛նք կապամոնտաժենք քեզ նախագահական աթոռի վրայից»։ Այ սա՛ կլինի քաղաքացիական հասարակության իրական հաղթանակը, թե չէ ընկել եք Ալեքսանյան Սամվելի հետևից ու «տիրացու» վարչապետի անձնական եկամուտների աճին եք նպաստում»։

Կորյուն Մանուկյան. «Շահնազարյանին հունից հանել է այն, որ ՀԱԿ–ը ԲՀԿ–ի ու ՀՅԴ–ի հետ համատեղ կարող է նախագահական նստավայրից հեռացնել Սերժ Սարգսյանին։ Իր գեղամյանությունը «լեգիտիմացնելու» համար՝ նա վախեցնում է հանրությանը «քոչարյանիզմի» բոբոյով, բայց, թերևս, չի զգում, որ դրանով իսկ նմանվում է ամերիկացի այն գեներալին, ով «սառը» պատերազմի տարիներին այնքան էր ներշնչվել ու վախեցել «կարմիր» վտանգից, որ իրեն նետեց պատուհանից դուրս և ջարդուփշուր եղավ»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Մի շարք օբյեկտիվ հանգամանքներ հաշվի առնելով՝ ակնհայտ է, որ նախագահական ընտրությունների ժամանակ Սերժ Սարգսյանին հակակշռել և իշխանափոխության իրականացնել կարող են միայն ԲՀԿ, ՀԱԿ և ՀՅԴ տիրույթը ներկայացնող գործիչները։ Ուրիշ տարբերակ չկա։ Դուր է գալիս ոմանց այդ բանը, թե դուր չի գալիս, սա՛ է իրականությունը»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Մոտ 150 հոգանոց համույթ ներկայացնող Սերժի «ժողգործիքները» փորձում են 150 հազ. մարդու «շուխուռ» անել և տեղեկատվական «սպամի» միջոցով «մուտիլովկաներ» տարածել։ Այսինքն՝ Սերժ Սարգսյանը 150 հազ. արտագաղթողի դեմ հանել է իր 150 հաճախորդներին»։

Կորյուն Մանուկյան. «Այսպես որ շարունակվի, բուհերում կարելի է արդեն փակել քաղաքագիտության ֆակուլտետները։ Չէ՞ որ «քաղաքագետ» դառնալու համար շատ խելք, կամ ավելի ճիշտ՝ խելք ընդհանրապես, պետք չէ։ Բուհերը լավ կանեն հիմա բացեն «քաղաքացիական ակտիվիստ» պատրաստելու ֆակուլտետներ։ Նախագահականից պետպատվերի պակաս չի զգացվի, ֆինանսավորման՝ նույնպես»։

Կարեն Հակոբջանյան. «2008թ. նախագահական ընտրություններից հետո ձևավորված ՀԱԿ–ում տարբեր տեսակետներ կային ապագա քայլերի վերաբերյալ։ Մի մասը գտնում էր, որ պետք է կոշտացնել պայքարը և, պատկերավոր ասած, փողոցից տուն չգնալ, իսկ մյուս մասի կարծիքով՝ ճիշտը «քարերը փեշից թափելն» ու Սերժ Սարգսյանի հետ երկխոսության գնալն է։ Ի վերջո, Կոնգրեսում հաղթեց երկրորդ մոտեցումը, և Տեր–Պետրոսյանը հնչեցրեց իր հայտնի ելույթը, որտեղ հիշեց Եղիազար Այնթապցու և էջմիածնական միաբանների մասին»։