ՀՀ–ն ստեղծվել է Ղարաբաղին տեր կանգնելու կոդով։ Անկախության հռչակագրի 32–ամյակին ընդառաջ Նիկոլ Փաշինյանը կառավարության նիստում զեկուցեց Իլհամ Ալիևին, որ Ղարաբաղում ՀՀ զինված ուժեր չկան, բոլորը դուրս են բերվել։

Երևանի Էրեբունու շրջանի տարածքը, դատելով ամենից, կարող է ձեռնոց նետել Կոտայքի մարզում գտնվող Հատիսին։

Արևմուտքը ՌԴ–ի դեմ կռիվ է ուզում տալ ոչ միայն մինչև վերջին ուկրաինացին, այլ նաև մինչև վերջին վրացին, ադրբեջանցին, հայը, մոլդովացին և այլն։

Նիկոլ Փաշինյանը միջակից ցածր մտավոր կարողություններ ունի ու վախկոտ է։ Այս երկու հատկանիշները նրան ստիպում են կադրային հարցերում առաջնորդվել «զրոների» հայեցակարգով ու «Կադրերը ոչինչ չեն որոշում» սկզբունքով։

«Դեմ եմ» շարժում էր ձևավորվել, որին միացել էր նաև Նիկոլն ու հանրահավաքային ելույթներ էր ունենում, թե բա՝ ես էլ եմ դեմ պարտադիրին։

Նիկոլի «խաղաղության օրակարգը» նոր պատերազմի, պարտության ու նվաստացման օրակարգ է։ Նրա բոլոր թեզերն այս թեմայով «խուրդվել» են։

Նիկոլ Փաշինյանը ոչ թե թալանի դեմ պայքարի, այլ այդ թալանն իր ու իր շրջապատի օգտին վերաբաշխելու և վերասեփականաշնորհելու համար էր մուրճը ձեռքը վերցրել։

Փողն է սրանց իրական աստվածը ու դրա համար էլ Լենին պապիկի փոխարեն Սորոս պապիկին են երկրպագում։

Կարենը Գեղարքունիքի մարզպետն է։ Ու քանի որ նա «պոլի փեդ է, բայց ՔՊ–ի պոլի փեդն է», ուստի հաբռգել է ու հարբած վիճակում ավտոմեքենա է վարում։

Հայաստանում այնպիսի վիճակ է ստեղծվել, որ ստանդարտ խորհրդարանական աշխատանքներին ընդդիմության մասնակցությունն առնվազն հիմարություն կլինի, չհաշված՝ քաղաքական ինքնասպանությունը։

Անդրեա Վիկտորինը քեռակնոջ պես սիրում է Նիկոլ Փաշինյանին ու պաշտպանում նրա իշխանությունը, քանզի այն ամբողջությամբ սպասարկում է թուրք–ադրբեջանական օրակարգը։

Եթե ոմանց թվում է, թե ՀԱՊԿ–ի փոխարեն ՆԱՏՕ–ի կողմն անցնելով կարող ենք հանգիստ ապրել, ապա դրանք կա՛մ միամիտներ են, կա՛մ թուրքական գործակալներ։

Եվրոչինովնիկները գոհ են Նիկոլից, քանզի նա բռնել է թուրքական գիծը և կատարում է Ալիևի պահանջները։

Հայաստանը Նիկոլի օրոք կորցրել է իր սուբյեկտայնությունը։ ՀՀ–ն հիմա գոյություն ունի միայն այն պատճառով, որ դեռևս կա որոշակի բալանս աշխարհում ու տարածաշրջանում։

Մեր երկիրը ոչ թե բանակցային սեղանի շուրջ հարց որոշող, հարց բարձրացնող ու որոշում կայացնող սուբյեկտ է, այլ բանակցային սեղանի տակ մտած օբյեկտ, որին ինչ դեմ են տալիս, ստորագրում է, ինչ պահանջում են, հանձնում է, ինչ հրամայում են անում է։

Նիկոլը հարգանք չունի սեփական էլեկտորատի հանդեպ ու դրան միշտ փորձում է հիմարի տեղ դնել, էլ ուր մնաց, թե ընդդիմադիր էլեկտորատին հարգեր։

Նիկոլը ձեռքերը լվանում է Արցախից ու արցախահայության ճակատագիրը դնում ռուս–թուրք–ադրբեջանական «բազառների» տակ՝ դրանով իսկ խախտելով ՀՀ անկախության հռչակագիրը։

Ափսոս էր Վազգեն Սարգսյանը։ Կանցնե՞ր արդյոք նրա մտքով, որ հարազատ եղբայրը միզելու է և՛ իր գաղափարների, և՛ իր ապրած կյանքի, և՛ իր անվան վրա։