Տեսնես ի՞նչ գիտի Ալիևը Նիկոլի մասին, որ չգիտենք մենք և գիտի Նիկոլն ու դրա համար էլ ծպտուն չի հանում Ալիևի դեմ։ Այս ամենը քաղաքական «հերձումից» հետո կիմանանք։

«Freenews.am»-ի գրածը Միրզոյանին «փչացնելու» համար էր, բայց գլխավոր հասցեատերը ոչ թե «օմեգան» էր, այլ՝ «ալֆան»՝ Նիկոլ Փաշինյանը։

Երբ Նիկոլ Փաշինյանը 44–օրյայի հետ կապված քննիչ հանձնաժողով է ստեղծում, դա նույնն է, որ, ասենք, երիտթուրքերը Հայոց ցեղասպանության հարցով հանձնաժողով ստեղծեին ու փորձեին բացահայտել մեղավորներին։

Նիկոլենք հայրենիքի գաղափարը ոչնչացրեցին ու առաջ քաշեցին նյութի գաղափարը։ Այս պայմաններում դավաճանության համար պարարտ հող է ստեղծվում։

Մեր երկրի թիվ մեկ միջակությունը, բանսարկուն, զրոն դարձավ վարչապետ։ Դե եթե Նիկոլը վարչապետ է, ուրեմն ով ինչ ասես կարող է դառնալ։

Նիկոլ Փաշինյանը մեծ էնտուզիազմով ու հետևողականորեն հայտարարում ու «հիմնավորում» է, թե, իբր, Ղարաբաղն Ադրբեջան է, և վե՛րջ։ Նրա այս վարքագիծն ԱԱԾ–ին զարմանալիորեն չի հետաքրքրում։

Նիկոլի խասիաթն ավտոմատով ման գալը չէ։ Ինքը սիրում է մարդկանց կրակի բերան տալ ու թռնել, բունկերում թաքնվել․․․ Համ էլ՝ «կապիկների մոլորակում» ի՞նչ ժողովրդավարություն։

Սրանք ՀՀ–ն մտցրել են Կրեմլի «պադվալ» և մեր երկիրը ֆորպոստի մակարդակից իջեցրել խնամակալության ներքո գտնվող պետականատիպ կազմակերպության մակարդակի։

Հայաստանը Նիկոլի ձեռքերով դրվել է աշխարհաքաղաքական մրցակցության զոհասեղանին, ավելի կոնկրետ՝ թուրքական նախագծի անիվների տակ։

Ալիևի հաբռգածությունն ու լկտիությունը Նիկոլից է գալիս։ Քանի Նիկոլը կա, Ալիևը շարունակելու է հոխորտալ։

Սահմանադրությունն այնպես է գրված, որ ՀՀ նախագահը պետք է վարչապետին ու խորհրդարանական մեծամասնությանը կից մեխի գլուխ աշխատի։

Նիկոլի հույսն, ըստ այդմ, Թուրքիան է, ու եթե մի բան լինի, ապա նա կդառնա Երևան–Ստամբուլ ռեյսի վերջին ուղևորը։ Կստացվի՞ դա իր մոտ, թե ոչ, արդեն այլ խոսակցության թեմա է։

Նիկոլն Ալիևի քայլող քարոզիչն է։ Ալիևը կարող է հանգիստ լինել իր իշխանության համար, քանի դեռ Նիկոլն է Հայաստանում իշխանության։

Նիկոլն ու Էրդողանն իրենց պահում են արևելյան բազառներում վխտացող քցողների պես։ Նրանք փորձում են կուտ տալ իրենց հավատացողներին, որ հետո «քյանդրեն» ու թողնեն «բորդուրին»։

Էրդողանը Նիկոլին հրավիրում է Անթալիա որպես հաճախորդ, որպես թուրքական նախապայմաններն ընդունած քիրվա։ Կանչում է որպես «ռազմավար» թուրքական աշխարհին ցույց տալու համար։

Դավիթ Արղամանյանը իշխանական պատվերներ կատարողներից միակ երաժշտասերը չէ։ Թմբուկահար դատավորից զատ Նիկոլն ունի նաև դհոլչի գլխավոր դատախազ։

«Խաղաղության դարաշրջան» քարոզող Նիկոլը որևէ ծպտուն չի հանել Ադրբեջանի խորհրդարանի կողմից վավերացված և «պատերազմի ամենօրյակ» նախատեսող Շուշիի հռչակագրի կապակցությամբ։

Այնքան երես տվեցին էդ դիշովկեքին, մինչև դրանք եկան իշխանության ու ամեն ինչի հերն անիծեցին։