Եթե Էդմոն Մանրուքյանը Նիկոլի արածները նկատի ունի որպես արժեք, ապա նա, իրոք, լծվել է ժողովրդավարության ու իրավական պետության գաղափարների բռնաբարման գործին։

Օլիգարխ–պատգամավորը Քերոբյանին քննադատում էր «Վահա՛ն, քեզ ասում եմ, Նիկո՛լ, դու հասկացիր» տարբերակով։

Սրանք հիմա ասում են, թե բա՝ ընտրակեղծիքների փուլն այլևս ավարտվել է, բայց կեղծում են իրենց կուսակցության վարչության կազմի ընտրությունների արդյունքները՝ այն դարձնելով նշանակովի։

Նիկոլը հերթական բլեֆն է անում։ Նրա օրոք օլիգարխիան չի վերացել։ Հին օլիգարխների հետ նա տարատեսակ գործարքների է գնացել ու լծվել է նոր՝ «հեղափոխական» օլիգարխիա ձևավորելու գործին։

Նիկոլին Վաշինգտոնյան տարբերակի կյանքի կոչման դեպքում խոստացվել էր անձնական անվտանգության երաշխիքներ՝ Բելառուսից փախած Տիխանովսկայայի կողքին։

Ալեն Սիմոնյանն ու Էդմոն Մարուքյանը միմյանց անբարոյականի վաստակ էին անվանել։ Սա այն դեպքն էր, երբ «Ելք» դաշինքի մաս կազմող կուսակցությունների անդամների տված գնահատականների հետ դժվար է չհամաձայնելը։

Վազգենի արձանը Շուշիում պղծեցին ու դրա թիվ մեկ մեղավորը Նիկոլ Փաշինյանն է։ Բայց արի ու տես, որ անգամ այս ամենից հետո Արամը Վազգենի եղբայր է աշխատում․․․

Նաիրին ու Նիկոլը կրակեցին մեր պետության վրա, սակայն կյանքը նրանց դեռևս բաժանում է։ Մեկը բանտում է, մյուսը՝ դեռ ոչ։

Նիկոլի համար կարևորն իր անձնական շահն է, իսկ արևմտաթուրքական ուժերի համար՝ ՌԴ–ի համար խնդիրներ ստեղծելը։ Ոչինչ որ դրա գինը լինելու է Հայաստանը։

Հայ ժողովրդի խնդիրը պետք է լինի Նիկոլի զելենսկիությունը բնում խեղդելը և թույլ չտալը, որպեսզի նա Տիխանովսկայա աշխատի։

Նիկոլը համաձայնել է Հայաստանում հակառուսական ու հակաիրանական քաղաքականություն վարել՝ դիմացն ակնկալելով Հայաստանի կործանման դեպքում ապաստան ստանալ արևմտյան որևէ երկրում և պարտավորվելով նաև հետագայում «ա լյա Սահակաշվիլի» աշխատել Ռուսաստանի դեմ։

Նիկոլին անվտանգության ու ապաստանի երաշխիքներ տալիս է Արևմուտքը, եթե, իհարկե, նա գնա Բրյուսելյան մոդելով, այսինքն՝ վարի հակառուսական քաղաքականություն՝ «ա լյա Զելենսկի»։

Նիկոլ Փաշինյանն ու իր թիմակիցները տևական ժամանակ է, ինչ փորձում են հայ ժողովրդին համոզել/խաբել, որ հայ–թուրքական հարաբերություններն առանց նախապայմանների են։

Թուրքիան խոսում է դիվանագիտական լեզվով, առանց Հայաստանի վրա հարձակվելու, բայց Էրդողանի իրական մտադրությունները երևում են Ալիևի գործողություններում, որը լկտիացած է, կրակում է, պահանջում է, հարձակվում է։

Նիկոլ Փաշինյանի համար Հայաստանում ռուսական ազդեցությունը թուրքականով փոխարինելն իր անձնական անվտանգության ապահովման երաշխիքն է։

Սրանց ոչ թե պետք է հեռացնել, այլ պետք է վռնդել պետական կառավարման ու տեղական ինքնակառավարման համակարգերից, որպեսզի Հայաստան ունենանք ու Երևանը Երևան մնա:

Նիկոլին ի՞նչ կա։ Ինքը Հայաստանը հանձնելու է ու թռնի։ Թող հայ ժողովուրդը մտածի իր գլխի գալիքի մասին։

Մակրոնը լավ գիտի, որ ո՛չ ինքը, ո՛չ Բայդենը որևէ բանով Հայաստանի անվտանգությունը չեն ապահովելու, բայց նպաստում է հայ–ռուսական կապերի խզմանը, այսինքն՝ փլուզում է անվտանգության փխրուն միջավայրը։