Սերժ Սարգսյանը բարեկամաբար ձեռք մեկնեց Գյուլին։ Վարչապետը հասցրել է իրենով անել «օֆշորային տարածքները», իսկ օտարերկրյա ներդրողները փախել են ՀՀ-ից:

Մենք ականատես եղանք Սերժ Սարգսյանի պարզագույն հակագրոհներին:

Եթե Տիգրան Սարգսյանին, կամ, ինչպես սոցիալական ցանցերում է ընդունված նրան անվանել, Տիկոշենկոյին, թվում է, թե ռուսներին հաճոյանալով կարողանալու է մարսել գազային «աֆյորան» ու խուսափել քրեական պատասխանատվությունից, ապա չարաչար սխալվում է։

«Գազային» ու «օֆշորային» գլուխները վերջնականապես հայտնի են։ Մնաց այդ «խոշորներին գլխից բռնելը»։

Գյուլիստանի պայմանագրին հավատարմության երդում տալուց հետո ՀՀԿ ղեկավարից որևէ պետականամետ քայլ ակնկալելը միամտություն է։ Նրա ուշքն ու միտքը հիմա Պուտինին անսահմանորեն քծնելն է՝ քնած թե արթուն վիճակում։

ՀՀ ներքաղաքական կյանքում ի դեմս ոչիշխանական ուժերի ենթադրվում է «ճանապարհային քարտեզի» հաստատում։ Բայց ոչ թե ՌԴ-ի եւ Պուտինի, այլ՝ Բաղրամյան 26-ի դեմ:

Ոչ թե մանդատները պետք է վայր դնել (այսինքն՝ հանձնել Սերժին), այլ նպաստել «Կոնսենսուս մինուս Սերժ Սարգսյանի» կայացմանը։

Քանի դեռ երկրի ղեկին մնում է Սերժ Սարգսյանը՝ ամեն ինչ սպասելի է: Գյուլիստանի պայմանագրին հավատարմության երդում տալուց հետո Սերժ Սարգսյանն ամեն ինչի է պատրաստ։

Սերժ Սարգսյանը «պռավալի» ենթարկվեց։ Նա ուզում է հիմա ամեն կերպ քծնել ռուսներին ու «Գյուլիստան» օպերացիային միս ու արյուն տալ, սակայն խիարը պարբերաբար թարս է բուսնում։

Բոլոր այն «արևմտամետները», ովքեր առաջնորդվում են «Запад нам поможет!!!» տարբերակով, ոչնչով չեն տարբերվում տխրահռչակ կոմերսանտ Զորի Գայկովիչից։

Բուրժուադեմոկրատական հեղափոխության գործնական կիրառումը ոչ միայն համատեղ հանրահավաքներն ու երթերն են, այլ նաև չերևացող աշխատանքը՝ իշխանական բուրգի կազմաքանդման նպատակով։

Սերժ Սարգսյանը սկզբում ՀՀ ինքնիշխանությունը սեփական աթոռի պահպանման դիմաց փորձեց վաճառել Թուրքիային («Ֆուտբոլային» դիվանագիտություն), հետո Բրյուսելին (ԵՄ–ի հետ ասոցացում), իսկ այնուհետև՝ Մոսկվային (Մաքսային միություն)։

Շուտով Սերժ Սարգսյանը նրան կհանձնի այդ մրցանակը, քանի որ հանձնաժողովը «հաղթող» է ճանաչել Միլիտոնյանի «Է» անունով գիրքը:

ԱԺ դեկտեմբերի 20-ի նիստից հետո Հայաստանի ներկա իրականության մեջ և հետագա պատմության համար գծվեց ռացիոնալ և պատմական ջրբաժանը` ՀՀԿ և մնացած քաղաքական դաշտը:

Ս. Սարգսյանը մասնակցել է Ղարաբաղյան պատերազմին (դիզվառելիք ու «տուշոնկա» է մատակարարել կռվողներին ու այդ փուլում կուտակել իր նախնական կապիտալը), բայց եթե վերջում Զորի Գայկովիչի ձեռքը բռնած գնալու էր Գյուլիստան, ապա ամեն ինչ իր մասով ջուրն է գցել։

Սեպտեմբերի 3–ից հետո, սակայն, «Արևմտամետ Սերժի» մասին փչած փուչիկը պայթեց։ Գեբելսյան քարոզչամեքենան մնաց իր իսկ կիրառած «պրյոմի» տակ։

Նախարարները հերթով հանդիպում են լրագրողների հետ, ներկայացնում իրենց ոլորտների «ձեռբերումները», մի ժամ գլուխ են գովում, լրագրողներին նվերներ են բաժանում, խնդմնդում, կատակում ու հեռանում են:

«Ազատ» մամուլը օր ու գիշեր զբաղված է հասարակության ուշադրությունը կարևոր հարցերից շեղելու նպատակով կեղծ քաղաքական օրակարգերի ձևավորմամբ: