Որոշվել էր լրագրողների հետ «մեծ ասուլիսի» հերոսի դերում հանդես գալու «պատիվը» փոխանցել Տիգրան Սարգսյանին: Սերժ Սարգսյանը այդ ժամանակը չէր ձգելու մի պարզ պատճառով։ Կեսից քնելու էր:

Այն պահից, երբ «չեբուռաշկեքը» սկսեցին գովաբանել Սերժ Սարգսյանին ու ոտանավորներ արտասանել նրա պատվին, Տիգրան Սարգսյանը արդեն «նոտարով» դարձավ «կռակադիլի» գնորդ։

«Մեծարգո պարոնա՛յք, այսպիսով, ավանակը գիտական աստիճան է, իսկ էշը՝ պաշտոն»։

Որքան կարելի է վերին հանձնարարականով խմբով վազել նույն ուղղությամբ՝ «չտեսնելու» տալով իրական հիմնախնդիրները: Սերժ Սարգսյանի համար նախընտրելի լրագրությունը հենց սա է, որ կա:

Զարմանալի է, որ Սերժ Սարգսյանը միանգամից ակադեմիկոսի կոչում չի շնորհում ինքն իրեն ու Տարոն Մարգարյանին, այլ բավարարվում է միայն թեկնածուականով։

Կոկորդիլոս կերած կրեատիվ կրոնապաշտը կիթառով կիսաձայն կլկլաց։

Սերժ Սարգսյանը բարեկամաբար ձեռք մեկնեց Գյուլին։ Վարչապետը հասցրել է իրենով անել «օֆշորային տարածքները», իսկ օտարերկրյա ներդրողները փախել են ՀՀ-ից:

Մենք ականատես եղանք Սերժ Սարգսյանի պարզագույն հակագրոհներին:

Եթե Տիգրան Սարգսյանին, կամ, ինչպես սոցիալական ցանցերում է ընդունված նրան անվանել, Տիկոշենկոյին, թվում է, թե ռուսներին հաճոյանալով կարողանալու է մարսել գազային «աֆյորան» ու խուսափել քրեական պատասխանատվությունից, ապա չարաչար սխալվում է։

«Գազային» ու «օֆշորային» գլուխները վերջնականապես հայտնի են։ Մնաց այդ «խոշորներին գլխից բռնելը»։

Գյուլիստանի պայմանագրին հավատարմության երդում տալուց հետո ՀՀԿ ղեկավարից որևէ պետականամետ քայլ ակնկալելը միամտություն է։ Նրա ուշքն ու միտքը հիմա Պուտինին անսահմանորեն քծնելն է՝ քնած թե արթուն վիճակում։

ՀՀ ներքաղաքական կյանքում ի դեմս ոչիշխանական ուժերի ենթադրվում է «ճանապարհային քարտեզի» հաստատում։ Բայց ոչ թե ՌԴ-ի եւ Պուտինի, այլ՝ Բաղրամյան 26-ի դեմ:

Ոչ թե մանդատները պետք է վայր դնել (այսինքն՝ հանձնել Սերժին), այլ նպաստել «Կոնսենսուս մինուս Սերժ Սարգսյանի» կայացմանը։

Քանի դեռ երկրի ղեկին մնում է Սերժ Սարգսյանը՝ ամեն ինչ սպասելի է: Գյուլիստանի պայմանագրին հավատարմության երդում տալուց հետո Սերժ Սարգսյանն ամեն ինչի է պատրաստ։

Սերժ Սարգսյանը «պռավալի» ենթարկվեց։ Նա ուզում է հիմա ամեն կերպ քծնել ռուսներին ու «Գյուլիստան» օպերացիային միս ու արյուն տալ, սակայն խիարը պարբերաբար թարս է բուսնում։

Բոլոր այն «արևմտամետները», ովքեր առաջնորդվում են «Запад нам поможет!!!» տարբերակով, ոչնչով չեն տարբերվում տխրահռչակ կոմերսանտ Զորի Գայկովիչից։

Բուրժուադեմոկրատական հեղափոխության գործնական կիրառումը ոչ միայն համատեղ հանրահավաքներն ու երթերն են, այլ նաև չերևացող աշխատանքը՝ իշխանական բուրգի կազմաքանդման նպատակով։

Սերժ Սարգսյանը սկզբում ՀՀ ինքնիշխանությունը սեփական աթոռի պահպանման դիմաց փորձեց վաճառել Թուրքիային («Ֆուտբոլային» դիվանագիտություն), հետո Բրյուսելին (ԵՄ–ի հետ ասոցացում), իսկ այնուհետև՝ Մոսկվային (Մաքսային միություն)։