Փողի և տարատեսակ լծակների մեկ կենտրոնի առկայության դեպքում հնարավոր չէ անցնցում իշխանափոխություն։ Իշխանափոխությունն այդ դեպքում լինում է բացառապես ցնցումներով։

Հովիկ Աբրահամյանը հեռակա կարգով մրցում է իր նախորդի՝ Տիգրան Սարգսյանի հետ: Տնտեսության անկման առումով գրեթե բան չի փոխվել։ Միայն ցինիզմն է պակասել՝ իր տեղը զիջելով «խորաթային» ու տնավարի գյալաջիին։

Հայաստանն անապահով է դարձել, որովհետև իշխանության և բիզնեսի սերտաճումը հասել է վտանգավոր չափերի։ «Մարդակենտրոն Սահմանադրության» ներդրման միակ նպատակն այդ սերտաճածությունը խորացնելն ու դրան «ինստիտուցիոնալ» տեսք տալն է։

Շուտով հանրաքվեի ժամանակ «տոկոս կխփեն», հետո էլ կգնան Վեհաժողովի ձմեռային նստաշրջանում «տոկոս կխփեն»` կանխելով հակահայկական զեկույցի ընդունումը:

Որքան էլ Ազգային վիճակագրական ծառայությունը տնտեսական աճ արձանագրի, ու որքան էլ վարչապետ Հովիկ Աբրահամյանը փորձի դրոշակ դարձնել այդ վիրտուալ աճը, միևնույն է՝ դրանից բան չի փոխվում։

Եթե քաղաքական ներկայիս կոնյունկտուրան պահպանվի, և նոր դասավորվածություն չստեղծվի, ապա մեզանում կձևավորվի ոչ թե միակուսակցական, այլ միանձնյա իշխանություն։

Մեզանում ոստիկանությունը ոչ միայն ու ոչ այնքան իրավապահ մարմին է, որքան գումարների հավաքման օժանդակ կառույց (չհաշված ընտրությունների ժամանակ տոկոսխփոցիին աջակցելը)։

Հովիկ Աբրահամյանն ու «Այո»–ի շտաբի մյուս անդամները վարչական ռեսուրս չեն օգտագործում, քանզի նրանք ժամը 18:00–ից հետո ամբողջությամբ կերպարանափոխվում են։

Քաղաքական վերնախավի իշխանական հատվածի 99 տոկոսը թալանչիների հավաքածու է, իսկ ընդդիմադիր հատվածի 99 տոկոսը՝ կա՛մ քաղաքական պուտանկա է, կա՛մ քաղաքականապես ապուշ, կամ էլ ...

Ձեռքի թեթև շարժումով պետական պաշտոնյաները երեկոյան վեցից հետո դառնում են անաչառ քարոզիչներ։ Համարյա հայտնի ֆիլմում ներկայացված տարբերակով։

«Ինձանից հետո թեկուզ հսկայական պարտքեր» կարգախոսի կյանքի կոչումը կարող է կործանարար հետևանքների բերել, եթե սրա դեմը չառնենք։

Էրդողանն ուզում էր ստանալ ձայների կեսից ավելին, որպեսզի հետագայում կարողանար անցկացնել սահմանադրական փոփոխությունները, որոնք պետք է Թուրքիայի նախագահին դարձնեն գերլիազորություններով ֆիգուր։

Այն, ինչ հաջողվել է Ադրբեջանում Ալիևի մոտ, փորձ է արվում կյանքի կոչել Հայաստանում՝ ներդնելով «մարդակենտրոն» Սահմանադրություն և հաճախորդացնելով քաղաքական դաշտի մեծ մասին։

Քաջ Նազարն անխնա օգտագործում էր իր վարչական ռեսուրսները սեփական նպատակների իրագործման համար:

Ակցիզային հարկի ավելացումից մի քանի միլիարդ դրամ ակնկալվող լրացուցիչ բյուջետային մուտքը նշանակում է «ատկատի» լրացուցիչ հնարավորություններ և կեղծ «տենդերների» կազմակերպման հավելյալ «բոնուսներ»։

Արա Աբրահամյանի բախտը բերում է, էլի, հո զոռո՞վ չէ։

Պարզվեց, որ ՄԻՊ հարցում (միայն ՄԻ՞Պ հարցում) համագործակցության ջերմ մթնոլորտ է ձևավորվել Գագիկ Ջհանգիրյանի ու ՀՀԿ–ական հայտնի շրջանակների միջև (չհաշված ընդդիմադիր թերթը)։ Խե՞ր լինի։

Անհայտ է երկրի ապագան, որտեղ Սահմանադրությամբ քաղաքական մենաշնորհ է հաստատվում: Այ սրա՛ մասին է պետք մտածել եւ փորձել կանխել նման վտանգը: