Թուրքիան, ԻՊ դեմ պայքարի հռետորաբանության ներքո, հանդես է գալիս Իրաքի ու Սիրիայի քրդերի դեմ։ Ըստ այդմ՝ ԻՊ–ն Թուրքիայի գործընկերն է, քանզի ահաբեկիչների թիրախը նույնպես քրդերն են:

Մենք չէ, որ պետք է ասենք այդ մասին. դա շատ լավ տեսնում են սոցիալական ցանցերում վխտացող Բաղրամյան 26-ի ֆեյքերը:

Բ26-ն իր ընտրած «ոչ»-ականներին հո չի՞ կցել իշխանավորների հետ, որ ներքին տուրիզմի ժամանակ, հատկապես` ուտել-խմելու արանքում, սուր հարցեր տան։

Արևմուտքը, ավելի ճիշտ՝ արևմտյան երկրների քաղաքական վերնախավերը, դեգրադացվել են, և ընտրովի են պաշտպանում համամարդկային արժեքները։ Դա՛ է արևմտյան ռասիզմի առանձնահատկությունը։

Մեկին տվել են իշխանության վերնաշապիկը, մյուսին՝ «թունդ ընդդիմադրի» գլխարկը, երրորդին՝ «այո»–ի շորը, չորրորդին՝ «ոչ»–ի կիսաշրջազգեստը, վեցերորդին «մայկա–տրուսիկով» են բաց թողել հանրության վրա ...

ՀՀԿ–ի գաղափարական թևի ներկայացուցիչ Սեյրան Սարոյանը շատ անկեղծ մարդ է։ Նրա շուրթերով բարբառում է ճշմարտությունը։

Բաղրամյան 26-ի շոուն ահագին թանկարժեք է: Զավտրիկը, աբեդն ու ուժինը պայմանական այո-ականների ու ոչ-ականների համար ապահովված են։

Առանց Սովետի հնարավոր չէր պայքարել ֆաշիստական Գերմանիայի դեմ, ու հիմա էլ առանց ՌԴ–ի հնարավոր չէ ոչնչացնել «Իսլամական պետություն» կոչված չարիքի արտադրամասը։

Հյուսիսում ու հարավում «ոչ» քարոզողն էլ է տակից «այո»–ի համար աշխատում. ուղղակի իրեն դրել է խիստ քաղաքացիականի տեղ ու հենց ուղիղ եթերում ավելի անբարոյական վարքագիծ է դրսևորում։

Իշխող կուսակցությունը մի առիթով բնութագրելու համար հիշել են ոհմակին՝ ասելով, որ այն ոհմակ չէ։ Կյանքը, սակայն, ցույց է տալիս, որ ՀՀԿ–ում ոհմակի օրենքներն են գործում։

Գործող իշխանությունն էդ «դարդին» չդիմանալով` մտադրվել է հանձնել ազատագրված տարածքները:

Փողոց դուրս գալու և հանրությանն իշխանության դեմ մոբիլիզացնելու խոստում տված Արամը հայտարարում է, թե ՀՀ քաղաքացին զրո է, քանի դեռ չկա դրսի աջակցությունը, և ինքը պայքարի դուրս կգա միայն Արևմուտքի աջակցությամբ։

Նոր Սահմանադրությամբ ներդրվող «խորհրդարանական կայուն մեծամասնության» հետևում թաքնվելը, միևնույն է, բան չի փոխելու։ Սերժ Սարգսյանն անձնական պատասխանատվություն է կրում։

Խե՜ղճ, խե՜ղճ Լորան, բա որ իմանաս, թե ինչ է կատարվում հայոց լրատվական դաշտում, որտեղ «շունը տիրոջը չի ճանաչում»: Առանձին բացառությունները չհաշված՝ բոլորը ձեւացնում են, թե «անկախ» ու «ընդդիմադիր» են։

Սերժ Սարգսյանը պետք է ընտրություն կատարի խաղաղ և ցնցումային ճանապարհով հեռանալու միջև։ Ուրիշ տարբերակ չկա։

Եթերն իրականում ոչ թե բացվել է, այլ փակվել է եթերում (և ոչ միայն եթերում) գտնվողների բերանը։ Նրանց պարզապես մանրամեծածախ գներով գնել են։ Գնել են ու բաց թողել հանրության վրա։ Գնել են նաև «քաղաքական ընդդիմություն» կոչվածի ճնշող մեծամասնությանը։

Դավիթ Հարությունյանի նշած օրինակը հիշում եք, չէ՞, շերիֆն առանց շորերի` կարող է քարոզել, շորերով` ոչ:

Բ26–ն այնքան է տրվել Ռուսաստանին, որ առանց Կրեմլի «դաբրոյի» կամ չեզոքության՝ ռիսկ չի անում գլուխ բերել «սահմանադրական» հեղաշրջումը։