«Անկախ» և համատեղությամբ նաև «արևմտամետ» Մարուքյանը մունջ էր ձեւանում Սերժ Սարգսյանի իրականացրած արտաքին «նախաձեռնողական» քաղաքականության բոլոր փուլերում։

Սահմանադրափոխության թեմայով երրորդ կարծիք չկա և չի կարող լինել։ Կա՛մ կողմ ես այդ փոփոխությանը, կա՛մ դեմ։ Չես կարող կողմ լինելով՝ դեմ լինել, կամ՝ դեմ լինելով՝ կողմ։

Շատերը, թերևս, չգիտեն, որ Նիկոլի գլխավորած «Իմպիչմենտ» դաշինքը 2007 թվին նույն առաքելությունն ուներ, ինչ հիմա։

Միասնական հակաթեկնածուն դառնում է Սերժ Սարգսյանը, իսկ «ոչ»–ն իր մեջ խտացնում է հանրության միասնական ցանկությունները։

ՀԷՑ–ը հոսանքի գինը թանկացնում է, քանզի այլ տարբերակ չունի. Բաղրամյան 26–ի և ՀԷՑ–ի համատեղ բիզնեսն այլ բան չի ենթադրում։

Վերջին զարգացումները ցույց տվեցին, որ մարդկանց կարելի է բաժանել երկու մասի։ Մեծ մասը սովորական մարդիկ են, իսկ փոքր, շատ փոքր մասը՝ «ինստիտուցիոնալ»։ Եթե մարդն «ինստիտուցիոնալ» է, ապա դա դիագնոզ է։

«Կլինես քաղաքականապես զուսպ՝ կմնաս իշխանական բուրգում, ու կշարունակես կալորիաներ ստանալ լափամանից»։

Եթերային աստղը պետք է լինի միայն ու բացառապես Սերժ Սարգսյանը՝ քաղաքական զսպվածության քայլող մարմնավորումը։

Սերժ Սարգսյանն իր սահմանադրական գլուխների «ճյուղ առ ճյուղ» հրապարակումներով գործընթացը վերածել է «Բախտաբեր» սերիալի:

Նոր Սահմանադրության անցկացումը կենսական նշանակություն ունի Սերժ Սարգսյանի համար, իսկ դրա տապալումը իշխանափոխության ուղիղ ճանապարհ է բացում։ Չտեսնել սա նշանակում է լինել կա՛մ անմեղսունակ, կա՛մ հաճախորդ։

Նոր Սահմանադրության նախագծի 89–րդ հոդվածով «Վերջի բոլշևիկը» նախատեսում է իշխանությունը սեփականաշնորհել, իսկ 201–րդ հոդվածով՝ Սահմանադրությունը։

Կա՛մ Սերժ Սարգսյանը կյանքի կկոչի իր ծրագրերը՝ հայ ժողովրդին տանելով «ԶԱԳՍ», կա՛մ հայ ժողովուրդը ոտքի կկանգնի՝ Սերժ Սարգսյանին տանելով «դատախազություն»։

Ափսոս էին տղաները։ Այդքան ջահել, բայց արդեն «վախճանված»։

Ռուսալեզներն ասում են, թե ՀՀ անվտանգության երաշխավորը «ձյաձյա Վասյան» ու սպիտակ արջն են, իսկ ամերիկալեզները համոզված են, որ «քեռի Սեմն» է մեր պապան։

Բաղրամյան 26–ում որոշեցին ՀԷՑ–ին փող տալ Որոտանի վաճառքից ստացած միջոցներից։ Այսինքն, որոշեցին փողը պտտեցնել իրենց գրպաններում՝ հերթական անգամ խառնելով պետական ու սեփական «բուրդը»։

Եթե հանենք բոլոր շերտերին, ապա «տակը» մնում են Սերժ Սարգսյանն ու նրան կից նեղ շրջապատը։ Իսկ զոհասեղանին են հայտնվում ՀՀ–ն ու ԼՂՀ–ն՝ քաղաքացիներով հանդերձ։

Հայաստանյան իշխանություններն այնքան դիլետանտ ու գավառական մոտեցումներ ունեն քաղաքական հարցերում, որ սարսափելի է պատկերացնելը, թե ինչ տեղի կունենա, երբ սրանք ճակատագրական որոշումներ կայացնեն։

«Բոլորը բոլորի դեմ կպատերազմեն, իրար փոր կթափեն, ու ես հնարավորություն կստանամ համատարած քաոսի մեջ «գենսեկական» արբիտրի ֆունկցիա կատարել ու պահել իշխանությունը»։