Հանրաքվեն ոչ միայն Սերժ Սարգսյանին անվստահություն հայտնելու միջոցառում է, այլ նաև հանուն իրավունքների պայքարի հնարավորություն։

Միգուցե Հովիկ Աբրահամյանին Բաղրամյան 26–ից խոստացել են, որ նոր Սահմանադրության շրջանակներում նա կշարունակի պահպանել վարչապետի աթոռը, բայց դա բլեֆ է։

Բաղրամյան 26–ում, թերևս, մտածում են, որ Քոչարյանին ու Օսկանյանին նույնացնելով և նրանց Սերժի հետ համեմատելով՝ շահած դուրս կգան։

Ռուսաստանը չի հասկանում, որ Սերժ Սարգսյանը հայկական Յանուկովիչն է (ոչինչ, մի օր կհասկանա), իսկ Արևմուտքում հույս ունեն, որ կարելի է նույն Սերժ Սարգսյանից հայկական Սահակաշվիլի ստանալ («եվրաասոցացումը» սրանց, փաստորեն, դաս չեղավ)։

Քանի՞ անմեղսունակ կա Հայաստանում, որ չհասկանա՝ գործող Սահմանադրությամբ Սերժը չի կարող վերարտադրվել վարչապետի կարգավիճակով։ Դե, եթե կարողանար, ապա ինչո՞ւ էր նախաձեռնում «սահմանադրական» հեղաշրջումը։

«Անկախ» և համատեղությամբ նաև «արևմտամետ» Մարուքյանը մունջ էր ձեւանում Սերժ Սարգսյանի իրականացրած արտաքին «նախաձեռնողական» քաղաքականության բոլոր փուլերում։

Սահմանադրափոխության թեմայով երրորդ կարծիք չկա և չի կարող լինել։ Կա՛մ կողմ ես այդ փոփոխությանը, կա՛մ դեմ։ Չես կարող կողմ լինելով՝ դեմ լինել, կամ՝ դեմ լինելով՝ կողմ։

Շատերը, թերևս, չգիտեն, որ Նիկոլի գլխավորած «Իմպիչմենտ» դաշինքը 2007 թվին նույն առաքելությունն ուներ, ինչ հիմա։

Միասնական հակաթեկնածուն դառնում է Սերժ Սարգսյանը, իսկ «ոչ»–ն իր մեջ խտացնում է հանրության միասնական ցանկությունները։

ՀԷՑ–ը հոսանքի գինը թանկացնում է, քանզի այլ տարբերակ չունի. Բաղրամյան 26–ի և ՀԷՑ–ի համատեղ բիզնեսն այլ բան չի ենթադրում։

Վերջին զարգացումները ցույց տվեցին, որ մարդկանց կարելի է բաժանել երկու մասի։ Մեծ մասը սովորական մարդիկ են, իսկ փոքր, շատ փոքր մասը՝ «ինստիտուցիոնալ»։ Եթե մարդն «ինստիտուցիոնալ» է, ապա դա դիագնոզ է։

«Կլինես քաղաքականապես զուսպ՝ կմնաս իշխանական բուրգում, ու կշարունակես կալորիաներ ստանալ լափամանից»։

Եթերային աստղը պետք է լինի միայն ու բացառապես Սերժ Սարգսյանը՝ քաղաքական զսպվածության քայլող մարմնավորումը։

Սերժ Սարգսյանն իր սահմանադրական գլուխների «ճյուղ առ ճյուղ» հրապարակումներով գործընթացը վերածել է «Բախտաբեր» սերիալի:

Նոր Սահմանադրության անցկացումը կենսական նշանակություն ունի Սերժ Սարգսյանի համար, իսկ դրա տապալումը իշխանափոխության ուղիղ ճանապարհ է բացում։ Չտեսնել սա նշանակում է լինել կա՛մ անմեղսունակ, կա՛մ հաճախորդ։

Նոր Սահմանադրության նախագծի 89–րդ հոդվածով «Վերջի բոլշևիկը» նախատեսում է իշխանությունը սեփականաշնորհել, իսկ 201–րդ հոդվածով՝ Սահմանադրությունը։

Կա՛մ Սերժ Սարգսյանը կյանքի կկոչի իր ծրագրերը՝ հայ ժողովրդին տանելով «ԶԱԳՍ», կա՛մ հայ ժողովուրդը ոտքի կկանգնի՝ Սերժ Սարգսյանին տանելով «դատախազություն»։

Ափսոս էին տղաները։ Այդքան ջահել, բայց արդեն «վախճանված»։