Ռուսալեզներն ասում են, թե ՀՀ անվտանգության երաշխավորը «ձյաձյա Վասյան» ու սպիտակ արջն են, իսկ ամերիկալեզները համոզված են, որ «քեռի Սեմն» է մեր պապան։

Բաղրամյան 26–ում որոշեցին ՀԷՑ–ին փող տալ Որոտանի վաճառքից ստացած միջոցներից։ Այսինքն, որոշեցին փողը պտտեցնել իրենց գրպաններում՝ հերթական անգամ խառնելով պետական ու սեփական «բուրդը»։

Եթե հանենք բոլոր շերտերին, ապա «տակը» մնում են Սերժ Սարգսյանն ու նրան կից նեղ շրջապատը։ Իսկ զոհասեղանին են հայտնվում ՀՀ–ն ու ԼՂՀ–ն՝ քաղաքացիներով հանդերձ։

Հայաստանյան իշխանություններն այնքան դիլետանտ ու գավառական մոտեցումներ ունեն քաղաքական հարցերում, որ սարսափելի է պատկերացնելը, թե ինչ տեղի կունենա, երբ սրանք ճակատագրական որոշումներ կայացնեն։

«Բոլորը բոլորի դեմ կպատերազմեն, իրար փոր կթափեն, ու ես հնարավորություն կստանամ համատարած քաոսի մեջ «գենսեկական» արբիտրի ֆունկցիա կատարել ու պահել իշխանությունը»։

Մեկ–երկու ամիս Որոտանի փողերը «կլվան» ՀԷՑ–ի միջոցով, հետո կասեն, թե փողերը պրծավ ու հիմա հայ ժողովուրդն, ըստ աուդիտի եզրակացության, պետք է թանկ վճարի։

«Թունդ հեղափոխական» Նիկոլն «ինստիտուցիոնալ» առումով գերազանցնում է բոլոր տիպի հաճախորդներին։ Լավ, հասկացանք, որ նա կոմերսանտ է, բայց ո՞վ է ասել, որ կոմերսանտությունն անբարոյականության հոմանիշն է։

«Չե՛ք անցկացնիի» անդամներին նախագահական նստավայրում չեն սիրում, քանզի նրանք իրապես անկախ են, ու դնում են Սերժ Սարգսյանի հարցը՝ ցուցաբերելով քաղաքացիական բարձր գիտակցություն։

ՀՀԿ ղեկավարը չի ուզում հեռանալ իշխանության ղեկից, բայց Սահմանադրությունը ստիպում է դա անել։ Նա քաղաքական ժառանգորդ չունի, չի կարող ունենալ և չի ուզում ունենալ։

Արտաշես Գեղամյանի ձայնային տվյալներն ունեցող «թունդ ընդդիմադիր» Նիկոլը նախապես հայտարարում է, որ Սերժն իր ուզած Սահմանադրությունն անցկացնելու է, ու միաժամանակ ժողովրդին կոչ է անում դուրս չգալ պայքարի, քանզի պարտությունն անխուսափելի է։

Սերժ Սարգսյանը շատ լավ գիտի ՀՀ քաղաքացիների ճնշող մեծամասնության ցանկությունը և փորձում է ընդդիմադիր հռետորաբանությունը գողանալ։

Երկուսն էլ ուզում են «սահմանադրական» հեղաշրջման միջոցով քաղաքական մենաշնորհ հաստատել և միանձնյա իշխանություն ունենալ։

Ճիշտ է ասված՝ ոչինչ չի միավորում մարդկանց այնպես, ինչպես համատեղ գործած հանցանքը։ Սերժինն ու Լիսկայինը հենց այդ տարբերակն է։

Միայն ՀԷՑ–ի պատմությունը հերիք է, որպեսզի մեռելածին համարենք Կառավարության ցանկացած նախաձեռնություն կոռուպցիայի դեմ պայքարի թեմայով։

Սարգսյանին պետք է զրկել Սահմանադրության 50–րդ հոդվածը չեղյալ հայտարարելու հնարավորությունից։ Դա կկանխի նաև իշխանության յուրացման փորձը, որը ծանրագույն հանցագործություն է։

Եթե Սարգսյանը համոզված է, որ վարկանիշ ունի, և չի կաղում լեգիտիմությունից, ապա թող «մեյդան» դուրս գա ու հանրաքվեին զուգահեռ դնի իր վստահության հարցը։

Դատելով ամենից՝ ՀՀԿ–ում աճում է ներքին լարվածությունը։ Հիմա էլ Սերժ Սարգսյանն է պահանջում ՀՀԿ–ի հրաժարականը։ Այս անգամ, ի տարբերություն նախորդների, «թռիչքը» կարող է լինել «կկվի» բնի վրայով։

Լիսկային տրվել է Սյունիքն ասպատակելու «արտոնագիր»՝ պայմանով, որ նա Սերժ Սարգսյանի օգտին մեծ տոկոսներ «խփի» ընտրությունների ժամանակ։ Լիսկան իր մասով չի թերացել ու հիմա կարող է նեղանալ Բաղրամյան 26–ից։