Ոմանք Սարգսյանի պահվածքը կարող են համարել էմոցիոնալ պոռթկման արդյունք (ադրբեջանցիները երկու օրում յոթ հոգու էին սպանել ու մոտ երկու տասնյակ մարդու վիրավորել), բայց դա այդպես չէ։

Քաղաքական հաճախորդները շատ են սիրում «ինստիտուտ» բառը։ Կա՛մ դա պայմանավորված է այն բանով, որ ինստիտուտն այդպես էլ չեն ավարտել, ու բարդույթավորվել են, կա՛մ ավարտել են ինստիտուտը, բայց բան չեն հասկացել։

Հիմա Սարգսյանն ունի վերարտադրվելու և սեփական անվտանգությունն ապահովելու խնդիր։ Եվ դրան նա, ինչպես նախորդ դեպքերում, նույնպես ուզում է հասնել արտաքին դաշտում որոշակի նախաձեռնությունների գնով։

Հայաստանը հարձակման է ենթարկվել, իսկ ահա իշխանությունները զբաղված են «սահմանադրական» հեղաշրջումը կազմակերպելու գործով։

Հրանուշ Հակոբյանն արդեն պատրաստի գերագույն գլխավոր հրամանատար է: Նա կարող է Երեւանում նստած՝ օպերատիվ կարգով կոնսոլիդացնել սփյուռքի ներուժը եւ «քացու տակ գցել» Ալիեւին:

«Ընդդիմադիր» հռետորաբանությամբ և իշխանությունների «պասով» «քաղաքացիական» աշխատելը հանրությանը դավաճանել է նշանակում։ Դրանից հետո արդեն պետությանը դավաճանելը դառնում է զուտ փողի խնդիր։

Դրսից Ալիևն է հարձակվում, իսկ ներսից էլ ՀՀ քաղաքացուն ուզում են հարվածել «սահմանադրական» հեղաշրջման միջոցով։

Բոլոր տիպի դավաճանների վերջին հանգրվանը «1in.am»-ն է։ Դե, իսկ «1in.am»–ներից մինչև «Haqqin.az» ու Բաքվում տրվելիք ասուլիս «մի քանի զրո է»։

Մնում է միայն հասկանալ, թե ինչպես ենք պայքարելու երկու ճակատով։

Լյուստրացիայից հիմնականում խոսում են մարդիկ, ովքեր ունեն Բ26–ի հաճախորդի կարգավիճակ։ Դա տեղի է ունենում Պուտինի հրաժարականը պահանջող «դհոլային» կոդի շրջանակներում։

«Քաղաքացիականներին» բուծելը նախագահական նստավայրից իջեցված հրահանգով է տեղի ունենում։ Նպատակը գաղջ մթնոլորտ ձևավորելն ու այդ մթնոլորտում «Մեկ օլիգարխի տնտեսություն» կառուցելն է։ Խիարը, սակայն, թարս բուսնեց։

Վահանը նեոբոլշևիկ է և «աբիժնիկ»։ Նա ժելեոտած մազերովների սերնդից է, ովքեր անհայրենիք են, և ծախվում են՝ ում պատահի՝ վերջում հասնելով Բաքու։

Գարեգին Նժդեհ. «Հայ ստամտավորականը երեկ պարտվողական էր, այսօր նաև՝ երկչոտության քարոզիչ: Նրա համար հերոսը արկածախնդիր է, իդեալիստը` տխմար, վախկոտը` խոհեմ, սրիկան` գործի մարդ»։

Շատ խորհրդանշական էր, որ երեկ համարյա միաժամանակ տեղի էին ունենում ազատամարտիկ Սմբատ Հակոբյանի ծեծն ու հակաիշխանական բոլոր փողոցային միջոցառումների ժամանակ «դոշ» տվող ոստիկան Վալերի Օսիպյանի պարգևատրումը։

Վահանը լրիվ «քաղաքացիական պայքարիստի» դերում էր հայտնվել Բաքվում։ Այն դերում, որը տարիներ շարունակ ողջունվում է «Գեբելսյան» քարոզչամեքենայի կողմից։

Հիմա Գյուլին քծնելը նորաձև չէ, քանզի «նախաձեռնողականությունը» խայտառակ ձևով տապալվել է։ Համ էլ՝ հիմա ուրիշ «ֆուտբոլ» են խաղում հայ ժողովրդի գլխին։

ՀՀԿ–ն հիմա իշխանություն չէ։ ՀՀԿ–ն իշխանության մաս էր կազմում ու գերիշխող ուժ հանդիսանում Վազգեն Սարգսյանի և Անդրանիկ Մարգարյանի կենդանության օրոք։

Ուշագրավ է, որ և՛ Տիգրան Խզմալյանը, և՛ Վահան Մարտիրոսյանն, այսպես կոչված, քաղաքացիական դաշտն են ներկայացնում։ Իսկ այդ դաշտը, ինչպես հայտնի է, վայելում է իշխանության վերին օղակի ու «Գեբելսյան» քարոզչամեքենայի հովանավորությունը։