Սարգսյանի համար խնդիրը հիմա այն է, որ ՀՅԴ–ին չմերժի, բայց, միևնույն ժամանակ, չտա։ Դա է պատճառը, որ միացված է «փչացման» մեքենան։ Ասել է թե՝ ՀՅԴ–ի դեմ և՛ մտրակի, և՛ բլիթի քաղաքականություն է իրականացվում։

Ժողովուրդը, կոպիտ ասած, թքած ունի, թե ում ումով կփոխեն, քանզի դրանից երբեք երկրի վիճակը չի փոխվելու: Քանի դեռ աթոռների «ռակիրովկա» անողը նույն անձն է մնում:

«Արիական» զուգադիպությամբ՝ մեզ մոտ էլ նոր Սահմանադրություն «ընդունվեց», ըստ որի՝ Սերժ Սարգսյանը կարող է ցմահ վարչապետ դառնալ կամ ԱԺ նախագահ։

Նման դեպքերում կարելի է չար աչքը հեռացնող միջոցառումներ կիրառել։ Օրինակ՝ սառույցով լի դույլը լցնել նաֆսվածի վրա։

Սերժ Սարգսյանը ՀՅԴ բյուրոյին առաջարկում է լիզել թքածը, այն է՝ վերադառնալ կոալիցիա՝ հայ–թուրքական արձանագրությունների «հովանու» ներքո։

Արձանագրությունների թեման փակելը ՀՅԴ–ին պետք է ընդամենը Սարգսյանի հետ գործարքին «լեգիտիմ» տեսք տալու համար, բայց դատելով ամենից՝ ՀՀԿ–ում ուզում են այդ հնարավորությունը չտալ ՀՅԴ–ին։

ԵՄ–ում տագնապ են հնչեցնում, սակայն ուշ չէ՞ արդյոք։

Ընտրական օրենսգրքով փորձ է արվելու կատարյալ անասնաֆերմայի վերածել ԱԺ–ն։ Կստացվի թե ոչ՝ կախված է առաջիկա քաղաքական գործընթացների տրամաբանությունից։

Սարգսյանի ու Ալիևի քարոզիչները նույն կոդի մեջ են։ Ուրիշ բան չէր էլ սպասվում։ «Մարդակենտրոն» համակարգերի դեպքում այլ տիպի քարոզչություն չի էլ կարող լինել։

Ժամանակն է հաշվետվություն տալ, թե Հայոց ցեղասպանության 100-րդ տարելիցի միջացառումների վրա որքան գումար է ծախսել ՀՀ-ն:

Ալիևը մտահոգություն ունի, որ զուտ սոցիալական թեմայով դժգոհությունը կարող է վերածվել քաղաքականի և հանգեցնել իշխանափոխության։ Հարկ է նկատել, որ նրա մտահոգությունն անհիմն չէ։

Շարմազանովը լավ բան է ասում, բայց ներկուսակցական առումով անհարմար բան է ստացվում, քանզի շեֆին է քննադատում։

Եթե խոզի գրիպի զոհերի թիվը հասել է 14-ի, ու Բաղրամյան 26-ից հռոց-բռոց չկա, ապա անիմաստ է մտածել ինչ–որ մեկին դիմելու մասին: Պետք է գործել ու փոխել այս գաղջ իրավիճակը, այլ ոչ թե դիմել։

Նոր Սահմանադրության՝ կեղծիքներով ընդունմամբ Սերժ Սարգսյանն ուզում է ավարտին հասցնել իր գերօլիգարխիկ ծրագրի ամբողջական իրագործումը։

Ադրբեջանում առկա պատկերի պատճառը ոչ միայն նավթի միջազգային գների անկումն է, այլ նաև Ալիևի վարած «հակաօլիգարխիկ» պայքարը, որի արդյունքում կապիտալի հսկայական արտահոսք գրանցվեց։

«Տնամերձ բոստանի» փիլիսոփայությունը նշանակում է, որ Ս. Սարգսյանի համար կան ոչ թե գործընկերներ և թիմակիցներ, այլ մատաղացու գառներ, «ատկատատու» պաշտոնյաներ, քավության նոխազներ կամ պարզապես «պեշկաներ»։

Ինչո՞ւ է Բաղրամյան 26-ն իր լրատվամիջոցներին «քսի տալիս» ՌԴ-ի վրա (Կիրիլի անխոհեմ հայտարարությունը պատրվակ բերելով):

Ձմեռային «անսպասելի» ձյունը կրկին առիթ տվեց երևանցիներին քննադատել իշխանություններին։ «Դռբի» տակ ընկավ Տարոն Մարգարյանը։