Քաջ Նազարն անխնա օգտագործում էր իր վարչական ռեսուրսները սեփական նպատակների իրագործման համար:

Ակցիզային հարկի ավելացումից մի քանի միլիարդ դրամ ակնկալվող լրացուցիչ բյուջետային մուտքը նշանակում է «ատկատի» լրացուցիչ հնարավորություններ և կեղծ «տենդերների» կազմակերպման հավելյալ «բոնուսներ»։

Արա Աբրահամյանի բախտը բերում է, էլի, հո զոռո՞վ չէ։

Պարզվեց, որ ՄԻՊ հարցում (միայն ՄԻ՞Պ հարցում) համագործակցության ջերմ մթնոլորտ է ձևավորվել Գագիկ Ջհանգիրյանի ու ՀՀԿ–ական հայտնի շրջանակների միջև (չհաշված ընդդիմադիր թերթը)։ Խե՞ր լինի։

Անհայտ է երկրի ապագան, որտեղ Սահմանադրությամբ քաղաքական մենաշնորհ է հաստատվում: Այ սրա՛ մասին է պետք մտածել եւ փորձել կանխել նման վտանգը:

Նիկոլն ուզում է «ինստիտուցիոնալ» դառնալ։ ՀՀԿ ղեկավարը, երջանիկ զուգադիպությամբ, նույնպես ուզում է «խորհրդարանական կայուն մեծամասնությանը» կից ինստիտուցիոնալ ընդդիմություն ունենալ։

Սերժ Սարգսյանը չէր դառնա ՀՀ պաշտպանության նախարար և իր ազդեցությամբ, դե ֆակտո, երկրորդ դեմք։ Անդրանիկ Մարգարյանը չէր դառնա վարչապետ։ Արամ Սարգսյանը չէր էլ երազի վարչապետի աթոռի մասին։

Մակերեսային դիտարկումն անգամ ցույց է տալիս, որ Հովիկ Աբրահամյանն իր տեղակալներից, թերևս, միայն մեկի վրա ունի որոշակի ազդեցություն։

Մի՞թե այս մարդն այն աստիճանի է մտել «զակազի» տակ, որ անգամ սգո օրը պարտադրված է կցվել «Գեբելսյան» քարոզչամեքենային ու հանդես գալ Ռոբերտ Քոչարյանի դեմ։

Հայաստանում մամուլի ազատությունը «զաշկալիտ է անում»։ Արդեն սկսել են հրապարակային բանավեճի մեջ մտնել «Գեբելսյան» քարոզչամեքենայի կարկառուն ներկայացուցիչները՝ «1in.am»–ը և «Lragir.am»–ը։

Գործող Սահմանադրության վերացման հարցում կա երկու տեսակետ՝ «Այո» և «Ոչ» (այսպես կոչված՝ «երրորդ» տեսակետ հայտնողները Նիկոլ Փաշինյանի նման «այո»–ի քարոզիչներ են, բայց՝ «շուստրիավարի»)։

Տարիներ շարունակ խոսվում է այն մասին, որ պետք է սահմանի երկայնքով գիշերային տեսասարքեր տեղադրել, որոնց շնորհիվ հնարավոր կլինի կանխել թշնամու դիվերսիոն խմբերի ներթափանցումը հայկական տարածք:

Դատելով շտաբի ղեկավար կազմից՝ Բաղրամյան 26–ը հանրաքվեն իր ուզած ձևով անցկացնելու համար մարտի է նետել բոլոր պետական ռեսուրսները։ Սա, թերևս, «մերոնց» հուժկու պատասխանն է Բաքվին։

Անգամ ՀՀԿ–ականները չեն թաքցնում, որ սահմանադրական փոփոխություններն արվում են իշխանությունը մեկ անձի ձեռքում պահելու նպատակով։

2010-ին իշխանական շրջանակներում խոսում էին այն մասին, թե Սերժ Սարգսյանն անդրդվելի է, և ասել է, որ Նիկոլը 7 տարվա ազատազրկումը մինչեւ վերջին օրը պետք է կրի: Սակայն ...

Առաջարկվող փոփոխություններով քաղաքական մենաշնորհը դառնում է իրավական նորմ, ինչը ֆունդամենտալ առումով այլ փիլիսոփայություն է և ենթադրում է այլ խաղի կանոն։

300 կով սկսել է լավ ապրել Հայաստանից հեռացած 300 հազար ՀՀ քաղաքացու դժբախտության գնով, բայց դե, դա դրանց չի հետաքրքրում։ Կարևորը՝ «կոռմը» տեղը լինի, և խոտը՝ շատ։

Սերժ Սարգսյանի ընտրած այս մոտեցումն էլ մեղադրելու չէ. մարդը վախենում է սեփական հասարակությունից, իսկ օտարների ականջներից կարելի է հեշտությամբ լապշա կախել: