Ազգս հերթական անգամ ճանաչեց իր «հերոսներին»։ Նրանք բոլորն արժանի են «Տարվա կապիկ» մրցանակին։

Դավաճան «ակտիվիստ» Վահան Մարտիրոսյանը Բաղրամյան 26–ի ձևավորած ծախու մթնոլորտի արդյունք է։ ԱԱԾ–ի կողմից հայտնաբերվածները, որոնք աշխատել են Թուրքիայի ու Ադրբեջանի օգտին, նույնպես ծախու մթնոլորտի հետևանք են։

Հետաքրքիր է՝ եթե Արցախում էլ իրականացվի ռեալիթի շոու, սույն նախկին «ոչ»-ականին կհրավիրե՞ն մասնակցելու դրան:

Ի տարբերություն Ռոբերտ Քոչարյանի՝ Սարգսյանը գաղափարական ու սկզբունքային մոտեցումներ չունի։ Նրա համար գաղափարը փողն է։ Այդ գաղափարի շրջանակներում էլ ձևավորվել է ներկայիս «ազատ» մամուլը։

Վերացել են Տիգրան Սարգսյանի սիրած նյուվասյուկիստական դեմագոգիան և էժանագին հեքիաթները, բայց, մեծ հաշվով, Կառավարության բովանդակությունը չի փոխվել։

Կենաց էր խմվում այն բանի համար, որ Սերժ Սարգսյանը չմահանա, միշտ հարուստ լինի և միշտ մնա նախագահի աթոռին։

Սարգսյանին վերապահվել է մուննաթչու դեր, ինչը նա կատարել է նույն էնտուզիազմով, ինչպիսի էնտուզիազմով որ ողջունում էր Գյուլին մեր ֆուտբոլի հավաքականի «կերած» գոլից հետո։

Հայաստանը փորձում է զիմբաբվեացման ուղղությամբ տանել մեր «Մուգաբեն»՝ Սերժ Սարգսյանը։

Այնպիսի ելույթ է ունեցել, որ Քիմ Քարդաշյանը հանել է շորերը և նետվել Կարապի լիճը, իսկ Հիլարի Քլինթոնը հաշտվել է Մոնիկա Լիվինսկու հետ։

Հիմա է պետք հայտարարել, որ սա արդեն պատերազմական իրավիճակ է: Քանզի հանրաքվեի տոկոսը խփել-պրծել են:

ՕղորմաԾիկ Զիգմունդն իր դագաղի մեջ մի քանի «կռուգ» պտտվել է արդեն՝ տեսնելով, թե ինչը կարող է հաղթել «հերոսին»։

ՀՀԿ գաղափարական թևի ներկայացուցիչ Աշոտ Աղաբաբյանը, ով ունի «Բուռնաշ» փաղաքշական մականունը, դարձել է «աստղ»։

ԵՏՄ տարածքում բոլորի ազգային արժույթներն արժեզրկվել են դոլարի համեմատ, բացի հայկականից։ Մեր դրամը նույնիսկ արժեվորվում է։

Այսպես կոչված ուժեղ դրամը ձեռնտու է միայն Սերժ Սարգսյանին ու իր մերձավոր շրջապատին, ովքեր ներմուծողներ են, ինչպես նաև՝ Հայաստանից դոլար արտահանողներ։

Պատերազմի մասշտաբները կախված են Հայաստանի ու Ադրբեջանի միջևա առկա ռազմաքաղաքական և տնտեսական հաշվեկշռից։ Սերժ Սարգսյանի ղեկավարման շրջանում այդ հաշվեկշիռը կտրուկ փոխվել է ի վնաս Հայաստանի։

Ինչպես Սերժ Սարգսյանի կառավարման անցած տարիները, այնպես էլ 2015-ը բնութագրելու, գնահատելու եւ ամփոփելու համար պետք չէ վերհիշել, մտորել, համեմատություններ ու զուգահեռներ տանել:

Ալիևի լկտիության պատճառները պետք է փնտրել Սերժ Սարգսյանի «նախաձեռնողական» և «ֆուտբոլային» դիվանագիտության, ինչպես նաև Հայաստանի տնտեսական վիճակի մեջ։

Սարգսյանը դեռ չի կողմնորոշվում, թե երբ պետք է հեռացնի Աբրահամյանին՝ հիմա՞, գալիք տարվա սկզբո՞ւմ, 2017թ. ԱԺ ընտրությունների նախաշեմի՞ն, խորհրդարանական ընտրություններից անմիջապես հետո՞, թե՞ 2018–ին։