Թեև Նիկոլ Փաշինյանն ու Լևոն Տեր-Պետրոսյանը ֆորմալ առումով թիմակիցներ չեն, բայց առնվազն գաղափարական հատվածում (հատկապես Արցախի խնդրի կարգավորման ու ներքաղաքական հարցերում) նրանք միևնույն կոդի մեջ են:

Նույնիսկ Գ. Սահակյանի մտքով չէր անցնի ասել, որ արագը դանդաղն է, բայց առանց ընդմիջումների:

Ադրբեջանական մամուլում համոզված են, որ Փաշինյանի ուսուցիչը Արցախի հարցում Լևոն Տեր–Պետրոսյանն է, ու ողջունում են այդ հանգամանքը։

Մենք ոչ թե նոր Հայաստանի նոր իշխանություն ենք ձևավորել, այլ մենք գործ ունենք հին Հայաստանի վերջին իշխանության հետ։

«Թավշյա» տիկնայք և պարոնայք ապշած են, թե ինչու են մեդիան ու ֆեյսբուքահայությունն իրենց, պատկերավոր ասած, խոցում հովանոցով։

Օրենսդրությանը, դատարաններին, դատախազությանը, մարզպետարաններին ու մյուս պետական կառույցներին փոխարինելու է եկել Փաշինյանի կամքը, որն ամենևին էլ բարի չէ։

Ինչպես և երբ են ծառայեցվելու Գևորգ Կոստանյանի գիտելիքները պետությանը՝ դժվար է ասել։

ԱԺ արտահերթ ընտրություններում 70 տոկոս հավաքած ուժի ձևավորած կառավարության ծրագիրը քննադատում են բոլորը՝ և՛ յուրայինները, և՛ ընդդիմախոսները։

Արցախը բանակցային կողմ դարձնելու խոստում տված Փաշինյանը Հայաստանին փաստացի հանում է բանակցային սեղանից:

Նույն մարդու տարբեր «ես»–երի պայքարը մի օր ավարտվելու է որևէ «ես»–ի հաղթանակով ու մյուս «ես»–ի պարտությամբ։

Մենք Հայաստանի ու Արցախի համար լրջագույն մարտահրավերների առաջ ենք կանգնած, ու կառավարությունը պետք է զբաղվի այդ մարտահրավերների հաղթահարմամբ, այլ ոչ թե ...

Դա ոչ թե բարի թագավորի նվերն է բիզնեսին, այլ հարկատուներիս հաշվին արված լավություն։

Նիկոլ Փաշինյանը գո՞հ է այդպիսի աջակցությունից։

Շփոթվածները Բ26–ում հայտնվելուց հետո սկսեցին անել այն, ինչ էժանագին ներկայացումներից մեկի դերասանները Բ26–ում գողություն կատարելիս։

Հանրահավաքները դեռ չեն դադարել. Դրանք պարզապես տեղափոխվել են կառավարության կաբինետներ ու ԱԺ սենյակներ:

«Իմ քայլի» համար ատելության թիվ մեկ հասցեատերն այժմ այն զանգվածն է, որի միջոցով իրենք իշխանության են եկել։

Փաշինյանն առարկային չտիրապետելով է նման վիճակ ստեղծել։ Նա ոչ թե «հող ծախող» է, այլ՝ դիլետանտ։

Փաշինյանենք մնացել են իրենց իսկ քարոզչական «կլիշեների» տակ։