Ո՞ւմ վստահել «դարի դատավարությունը»:

Նիկոլ Փաշինյանը գիտակցաբա՞ր է մեր երկիրը մտցնում այսպիսի վտանգավոր խաղի մեջ, թե՞ նրան օգտագործում են որպես մանիպուլյացիայի գործիք։

Թավշյա տղաներն ու աղջիկներն իրենց ուղեղներում և նաև գրպաններում հաղթահարում են աղքատությունը։ Իսկ դո՞ւք, ՀՀ հպա՛րտ քաղաքացիներ։

Քայլարածների հետ Ծառուկյանի հակադրությունը կարող է «օրվա կուրսով» հարթվել, բայց, միևնույն է, «դասակարգային» տարբերությունն իրեն զգացնել է տալու։

Իշխանության պրոֆեսիոնալ թևն ու ռուսամետ վեկտորն՝ ընդդեմ դիլետանտ թևի ու «սորոսամետ», այն է՝ թուրք–ադրբեջանական վեկտորի։

Արարատի ցեմենտի գործարանի հետ կապված օրենքի նախագիծը ոչ թե պատճառ էր, այլ առիթ, որպեսզի հակասությունները ևս մեկ անգամ ջրի երես դուրս գան։

«Թավշյա հեղափոխությունը» ստացվեց, քանզի նախորդ իշխանությունները թերագնահատեցին իրենց հաճախորդներին։

Փաշինյանը «պատերին ծեփեմ» հայացքով նայում է «պահուստային ոսկին ու դոլարները էժանով ծախեմ» հայացք ընդունած Սարգսյանին։

Շախմատային այս պարտիան Փաշինյանն արդեն տանուլ է տվել. «ձիով քայլը» արել է եւ... հայտնվել ցուգցվանգի վիճակում` որ ֆիգուրին էլ ձեռք տա, իր դեմ է շուռ գալու։    

Այն, որ Նիկոլենք իրար ուտելու են ու հետագայում փաթեթով լքելու են ասպարեզը, կասկած չկար։

«Աճեմօղլուն» հերթական «թավշյա» քարոզչական նախագիծն էր։

«Թավշյա» իշխանությունները թվերի ու ցուցանիշների հետ խաղում են աճպարարի նման։ Ասում են տվյալներ, որոնք «օդից» են վերցված։

Այդ հետո պետք է Նիկոլ Փաշինյանը հասկանար կամ զգար, որ 2008–ին օգտագործվել է որպես գործիք։

Եթե զգուշավոր ու քաղաքական սուր անկյուններից խուսափող Արմեն Սարգսյանն է առանց վախենալու Փաշինյանին «կծում», նշանակում է՝ «ժողովրդի վարչապետի» մոտ լուրջ խնդիրներ կան։

Ամեն ինչ շատ ավելի վատ է, քան մի տարի առաջ ընդհանրապես հնարավոր էր պատկերացնել։

Եթե պարզվի, որ Մաշտոցի պողոտայում «գեղցիավարի» արած խորովածը եփվել է «հպարտ» քաղաքացիների ինքնաբուխ վարքագծի արդյունքում, ապա...

Սաշիկն ու Վաչոն Արգիշտիի այս «կռուտիտից» հետո երևի նյարդայնացած ծխում են։

Հիշողության «հովհարայնության» բացարձակ առաջատարն, անշո՛ւշտ, Նիկոլ Փաշինյանն է։