Հենց իներցիան անցավ, իշխանությունն ու «փողոցը» դառնալու են խոր անտոգոնիստներ:

Ի՞նչ գիտի Սաակաշվիլին, որ Նիկոլը մերժել է 270 միլիոնը և «բոլորին ուղարկել նույն տեղը»: Միգուցե չի՞ մերժել ու չի՞ ուղարկել: Թող խոսեն՝ իմանանք:

Մանվել Գրիգորյանը ազատ է արձակվել Նիկոլ Փաշինյանի որոշմամբ կամ առնվազն նրա գիտությամբ: Ու ոչ մի անակնկալ նրա համար չի եղել:

Լֆիկի ու Շմայսի փոխարեն կոճակ սեղմող Լենա Նազարյաննն ու Լիլիթ Մակունցը շատ ավելի են խեղաթյուրելու օրենսդիր մարմնի ֆունկցիան, քան դա անում էին Լֆիկն ու Շմայսը:

Թվում է, թե Սաակաշվիլին իր քծիբությունը հիմնավորելուց զատ դրականորեն քարոզել է Փաշինյանի օգտին, բայց դա միայն առաջին հայացքից:

Աննա Հակոբյանին պետք է խնդրել, որ նա արտասահմաններից Հայաստան վերադառնա շատ կարճ ժամանակահատվածով, քանզի 1-ին 12 օգուտ է բերում մեր երկրին:

Յուրի Խաչատուրովի հետ կապված Նիկոլ Փաշինյանի սխալ որոշումը խնդիր է դարձել ոչ միայն Հայաստանի, ոչ միայն ՀԱՊԿ անդամ երկրների, այլ անձամբ իր համար:

Ե՞րբ է անկեղծ եղել Փաշինյանը՝ նախկինո՞ւմ, երբ Պուտինին մեղադրում էր ապրիլյանի համար, թե՞ հիմա, երբ Պուտինին հավատարմության երդումներ է տալիս:

Փաստորեն, ներկա իշխանություններն ընդունում են, որ նախկինում ստել են: Կամ էլ՝ հիմա են ստում, ո՞վ գիտե:

Ի՞նչ է տեղի ունեցել Միլանում Ադրբեջանի արտգործնախարարի ու հայաստանցի իր պաշտոնակցի միջև, որ Մամեդյարովը գոհ է, Մնացականյանը՝ լուռ, իսկ Փաշինյանը՝ չխոսկան:

Փաշինյանը կոմպլեքսավորվում ու վախենում է հայտարարել, որ ինքը բանակցում է «Տարածքներ՝ խաղաղության դիմաց» բանաձևի շրջանակներում:

Ի՞նչ իմանային Լֆիկ Սամոն ու Նիկոլը, որ գալու է մի պահ, երբ ...

«Դուխը»,ինչպես պարզվեց միայն ներսում է դրսևորվում, քանզի կարելի է ԱԱԾ-ին ու ՀՔԾ-ին «տղա բերել», իսկ ահա դրսում ԱԱԾ ու ՀՔԾ չկա:

Նիկոլ Փաշինյանը ոչ մի կերպ չի կարողանում փողոցից գնալ աշխատանքի: Նա վամպիրի պես խժռում է ամբոխի էներգիան: Բայց ամեն ինչ հարաբերական է ու ժամանակավոր:

Կռվի թեման այն է, թե ով պետք է լինի Նիկոլ Փաշինյանի սիրելի ծաղրածուն կամ ավելի ճիշտ՝ թիվ մեկ հաճախորդը:

Եթե գեներալ Մանվելը, Տարոն Մարգարյանը կամ Շմայսը «ռեյտինգային» թեկնածու լինեին «Իմ քայլը» դաշինքով, ապա, անկասկած, թվեր «կխփեին»:

ՀՀ և ՌԴ ղեկավարների միջև կա դասակարգային անտոգոնիզմ:

«Տարածքներ՝ խաղաղության դիմաց» ծրագրի նպատակը Իրանն է,  գործիքները՝ Ադրբեջանն ու Հայաստանը, գինը՝ Ղարաբաղը, ռազմավարական թիրախը՝ Ռուսաստանը: