Ինչ հեղափոխություն անում ենք՝ վերջում բոլշևիկյան է ստացվում, ինչ կուսակցություն ստեղծում ենք՝ վերջում Կոմկուս է դառնում:

Թե ո՞ր տարբերակի հետ գործ ունենք, Բոլթոնն ու Միլսը կիմանան:

Քաղաքական նոր դաշտի ձևավորումը ոչ թե կավարտվի դեկտեմբերի 9-ին, այլ կսկսվի դեկտեմբերի 9-ից հետո:

Ով ինչու է մասնակցում ընտրություններին, ինչ կարգախոսով և ինչ հավակնություններ ունի:

Լավ կլիներ, որ կոպեկ առ կոպեկ ներկայացվեր, թե ինչպես է գոյացել «Իմ քայլի» նախընտրական բյուջեն:

Քայլելը, ձեռքերը վեր պարզած ծափ տալը և թմբուկի զարկերից հետո «հո՛ւ» գոռալը աշխատանք չեն: Ավելի ճիշտ՝ աշխատանք են, բայց դա կապ չունի պետական կառավարման հետ:

Տիգրան Մուկուչյանը «չի նկատում» Փաշինյանի շտապողականությունը և արդարացնում է նրա քայլերն այնպես, ինչպես մի ժամանակ արդարացնում ու ճիշտ էր համարում Սերժ Սարգսյանի բոլոր արածները:

«Ղումարբազությունը» համաձայն ենք, որ «քըխ» է, բայց թե ինչու է հանքարդյունաբերությունը կամ գյուղատնտեսությունը «քըխ», մի քիչ անհասկանալի է:

Չէր կարելի այդպես վարկաբեկել «Հայաստան» հիմնադրամը, որը եզակի համահայկական կառույցներից է, բայց գնացքն արդեն գնացել էր:

Քայլելուց հետո, երբ կգա հանգիստ նստելու ժամանակը, արժե ասել, թե ինչն ինչով է փոխվելու, ինչպես է փոխվելու և ինչ կադրերով է այդ ամենն արվելու:

Պատկերացնել կարելի է, թե ինչ կլինի, եթե մեզ մոտ շարունակեն ՀՀ-ն դարձնել «Մարտի 1»-ի ու անձնական պատկերացումների պատանդը:

Իշխանական բոլոր դաշինքները փլուզվել են ու չեն գործել ԱԺ ամբողջ գումարման ընթացքում:

Հայաստանում մնացողների մոտիվացիան գրեթե նույնն է, իսկ ահա արտագաղթողներից յուրաքանչյուրը հեռանալու իր առանձին պատճառն ունի:

Տնտեսական ու բնապահպանական ռասիզմի մասին. հեղափոխական տեխնոլոգիաներ ու հեղափոխական անպատասխանատվություն:

«Ռեյտինգայինը» կարված է ոչ թե ՀՀԿ-ի, այլ «իշխանության կուսակցության» հագով: Հիմա «իշխանության կուսակցությունը» «Քաղաքացիական պայմանագիրն» է:

Երևանն է Մինսկին ու Աստանային նման շանս տվել, որպեսզի վերջիններս Մոսկվայի հետ առևտուր սկսեն ու զուգահեռաբար առաջ տանեն Բաքվի գիծը:

Թերևս 800 հազար «թամբալին» դժվարություններ են առաջացել պահելու, և ՊԵԿ-ը որոշել է դրսում ճռռացող մի քանի հարյուր հազար ՀՀ քաղաքացու վրա նոր հարկ դնել:

Երջանկության համար, փաստորեն, քիչ բան է պետք: Մի բուռ վարդի տերև ու սիրելի առաջնորդ: