Դավիթ Շահնազարյանը 2008-ի նախագահական ընտրությունների ժամանակ Նիկոլ Փաշինյանի հետ միասին պաշտպանում էր Լևոն Տեր-Պետրոսյանին:

Փաշինյանը պատրաստվում է ընտրություններից հետո «քցել» ոչ միայն իրենից կառչած քաղաքական բալաստին, այլ նաև ամբոխին: Ու ճիշտ է անում:

Մի մասը  Փաշինյանի իշխանությունը պիտակավորում են որպես բոլշևիկյան, իսկ մյուսները՝ բուրժուական: Երկուսն էլ յուրովի ճիշտ են:

«Քցվածների» ցանկում են հայտնվել հեղափոխությանը չաջակցած, բայց հետագայում հեղափոխության «տնփեսայի» կարգավիճակի ձգտածներ, բայց այդպես էլ մերժվածներ:

Փաշինյանին ՀՀԿ-ն պետք է և՛ նախընտրական փուլում, և՛ խորհրդարանում:

Քաղաքական վերնախավի ճնշող մեծամասնությունը չի հավատում իր քարոզած բլեֆներին, բայց փորձում է հավատացնել հանրությանը՝ «Էշ մի սատկի, գարուն կգա» ծրագրի շրջանակներում:

Փաշինյանի մոտ արդեն անցնում է հեղափոխական էյֆորիան: Չուտել մարդու միս, խմել այծի կաթ, ոչխար պահել, մոշ հավաքել, կով չմորթել, գնել հեռուստացույց և նպաստ չուզել:

Ժողովուրդը դուրս եկավ փողոց, որպեսզի մերժի Սերժին (հընթացս նրան համոզեցին, որ բացի Սերժին մերժելուց, պետք է սիրի Նիկոլին):

Միջազգային ասպարեզում ոչ թե «դուխով» են հարաբերություններ հաստատում և խնդիրներ լուծում, այլ ԽԵԼՔՈՎ: «Գըմփ-գըմփ-հո՛ւ»-ով դրսում չես զարմացնի:

Հայտնի են հաղթողները, հայտնի են պարտվողները, հայտնի են նախնական «քցվածները», դեկտեմբերի 9-ից հետո հայտնի կլինեն նաև մյուս «քցվողները»:

Հայաստանում «խաղաղասիրական» քարոզը ոչ միայն բարձր կարգավիճակ ունեցող կանանց, այլ նաև «առաջադեմ» աչոնիկների միջոցով է տարվում:

ԿԸՀ ղեկավարը ընտրակաշառքի հոտն առել է ու դրա համար է կոչ անում ՀՀ արդեն իսկ հպարտ դարձած քաղաքացիներին մերժել ընտրակաշառքը:

Պատանդ, ինչպես հայտնի է, վերցնում են ինչ-որ բան ստանալու դիմաց կամ ինչ-որ մեկի հետ փոխանակելու համար:

Ալիևը կրկին խոսել է այն մասին, որ պետք է հայերը հանձնեն հողերը և հույս է հայտնել, որ Նիկոլ Փաշինյանը կգնա այդ քայլերին:

Եթե ՔՊԿ-ն կամ «Իմ քայլը» որևէ ընտրատեղամասում պարտվեն, ապա Նիկոլ Փաշինյանն այդտեղի ընտրությունը կգնահատի որպես քրեաօլիգարխիայի կամ հակահեղափոխության հաղթանակ:

«Թողնենք, թող ԱԺ արտահերթ ընտրություններն անցնեն, հետո կերևա» տարբերակը վտանգավոր է:

ՀԱՊԿ-ում «կոնսենսուս-1» է, այսինքն՝ բացի Հայաստանից, բոլորը դեմ են, որպեսզի Խաչատուրովի փոխարեն ՀՀ մեկ այլ ներկայացուցիչ դառնա գլխավոր քարտուղար:

Ալեն Սիմոնյանի բառապաշարն ու պահվածքը հիշեցնում են Արմեն Աշոտյանի, Կարեն Ավագյանի ու Էդուարդ Շարմազանովի բառապաշարին ու պահվածքին: